«ابورجب»؛ پدری که خود را وقف معلولان سوری کرده است

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس ـ رسول حسنی؛ حوادثی که طی جنگ‌افروزی‌های داعش در سوریه بوجود آمد هنوز به درستی مطرح نشده و همه زوایای آن مورد کنکاش قرار نگرفته است. تهدید داعش تهدیدی جهانی بود به همین نسبت همه مسائل به آن مسئله‌ای جهانی است. موضوعات بسیاری در این حادثه قتل و غارتگری داعشیان وجود دارد که مغفول مانده و کسی به سراغ آنها نرفته است.

«تجارت‌خانه بوشی» به کارگردانی «محمدهادی نعمت‌الهی» از آثاری است که به سراغ موضوعی رفته که اغلب مورد فراموشی قرار می‌گیرد. این فیلم که در بخش «جایزه شهید آوینی» چهاردهمین جشنواره فیلم «سینماحقیقت» و به صورت آنلاین اکران شد نگاهی دارد به تلاش‌ها و ایثارگری‌های «ابورجب» مردی که در اوج جنگ و تجاوزگری داعش همچنان در شهر حلب مانده و خود را وقف پرستاری از معلولین، سالمندان و بیماران سوری کرده است.

موضوع معلولین جسمی و ذهنی اغلب در اشغالگری‌ها و جنگ‌ها در اولویت قرار ندارد و متاسفانه این قشر از جامعه دچار آسیب‌های فراوانی نیز می‌شوند. چنان که در فیلم «تجارتخانه بوشی» نیز شاهد هستیم، خانواده معلولین به خاطر بمباران‌ها و پیشروی داعشیان مجبور به فرار از شهر می‌شوند و برخی از آنها که فرزندان معلولی دارند او را یا رها می‌کنند و یا به تجارتخانه بوشی می‌سپارند. «ابورجب» که خود خانواده پر جمعیتی دارد تصمیم به ماندن می‌گیرد تا از کسانی که به او پناه آورده‌اند حمایت کند.

خانواده ابورجب نیز حاضر نیستند شهر را ترک کنند و کنار او می‌مانند که متاسفانه یک روز قبل از آزادی حلب شش نفر از این خانواده شهید می‌شوند، با این حال ابورجب سعی دارد تا معلولان را نگه‌دارد و به کمک تعدای از همکارانش از آنها نگهداری کند.

«تجارتخانه بوشی» در عین آنکه تاثرانگیز به نظر می‌رسد کاملا حماسی است. این فیلم قهرمانی را به تصویر می‌کشد که نه ادعای قهرمانی دارد و نه کسی ارزش وجودی او را درک می‌کند. در روزهای دفاع در برابر متجاوز اغلب کسانی به چشم بزرگ می‌آیند که اسحله به دست می‌گیرند و به صف دشمنان می‌زنند، اما مردان و زنانی که بدور از هیاهو سراغ کارهای زمین مانده می‌روند و حتی همه زندگی خود را ایثار می‌کنند به چشم نمی‌آیند.

«تجارتخانه بوشی» می‌تواند الگویی باشد برای شکستن کلیشه‌ها و طرح موضوعاتی که به هر دلیل ناگفته باقی مانده است. «وحید هداوند» در جایگاه کارگردان دچار احساسات‌گرایی نشده و هر آنچه را که لازم است بدون حاشیه پردازی و اغراق بیان کرده است.

انتهای پیام/ 161