به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از ساری، به مناسبت چهلمین سالگرد دفاع مقدس و در سالروز شهادت شهید «عباس شاه بابایی» را از نظر می‌گذرانیم.
شهید «عباس شاه بابایی» فرزند «رمضانعلی» دوم آذر 1348 در آمل به دنیا آمد و در تاریخ 30 آذر 1367 در مریوان به شهادت رسید.
وصیت‌نامه شهید:
بسم الله الرحمن الرحیم
وصیتی كه دارم این است كه من اگر شهید شده‌ام، مادر و خواهرم برای من گریه و ناله نكنند كه دشمن خیال می‌كنند پسرش را شهید كردیم، دل مادرش تیر خورد. تنها تقاضای من این است فقط مادر من برای من گریه نكند و شاد باشد كه روح من شاد و خندان باشد. مادر در خانه بنشین و با همسایه‌های خود بخند تا یك فرد منافق خیال نكند پسرش شهید شد، نگران هست. ما كفن به تن كردیم و به جبهه می‌رویم تا دشمن‌های داخلی و خارجی بعثی را بكشیم إن‌شاالله پیروزی با ماست.
«یك دست سلاح و یك دست ما قرآن است.» فرموده امام است. اگر من شهید شده‌ام مرا در كنار تكیه مسكون به خاك بسپارید. از پدر بزرگوار و مادر مهربان خود حلالیت می‌طلبم زیرا كه مرا بزرگ كرده‌اند ولی از من سودی ندیده‌اند. و از پدر و مادر و همسرم تقاضا دارم كه فرزندان مرا بزرگ كنند و خوب تربیت كنند كه پسرم ادامه دهنده راهم باشد و دخترم همچون زینب كبری (س) پیام‌رسان خون شهیدان باشد و به آنها نماز و قرآن یاد بدهید.
وقتی كه در غریبی مرده‌ام، تكه یخی را روی سینه‌ام بگذارید تا آب شود و به جای مادرم گریه كند. وقتی در غریبی مرده‌ام تابوت مرا جای بلندی بگذارید. تا باد برد بوی مرا در وطن من، وقتی مرده‌ام دست‌های مرا باز بگذارید، تا همگان بدانند كه با دست خالی از این دنیا رفت.
پاسدار وظیفه‌ام خدمت به دولت می‌كنم
جونم را فدای همگی ملت می‌كنم
وقتی مرده‌ام، پاهای مرا از تابوت بیرون بیاورید تا همگان بدانند كه با پای برهنه دویدم و به آرزوی خود رسیدم.
عكس خود را هدیه نمودم كه مرا یاد کنی
نقش بی‌روح مرا با نظری شاد كنی
دیگر عرضی ندارم. خداحافظ شما باشد. یا علی!
جوانی را بردم به خاك سیاه
قُل أشهدُ أن لا اله الّالله
والسلام.
انتهای پیام/
