به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از گرگان، طلبه «حسینعلی رسولی» فرزند شعبان اول اسفند سال 1348 در روستای کیاسر هزارجریب از توابه شهرستان بهشهر دیده به جهان گشود.
وی به دلیل مشکلات و سختی زندگی، خانواده‌اش تصمیم به مهاجرت از روستا به شهر بندرگز گرفت. او در این شهر پرورش یافت و تحصیلات ابتدایی را سپری کرد تا اینکه پس از پیروزی انقلاب اسلامی، وارد مدرسه علمیه امام محمدباقر (ع) بندرگز شد.
حسینعلی با شروع جنگ تحمیلی، احساس کرد که باید وظیفه خود را در دفاع از دین و وطن ادا کند. به همین جهت، علی‌رغم سن و سال کم، سه بار به جبهه اعزام شد. در اعزام آخر در عملیات سرنوشت ساز کربلای 5 شرکت کرد که در سحرگاه 21 دی سال 1365 در منطقه عملیاتی شلمچه به اتفاق چند تن از همرزمانش، مورد اصابت خمپاره 120 میلیمتری قرار گرفته و به درجه شهادت رسید.
وصیتنامه شهید حسینعلی رسولی:
این حقیر در حوزه علمیه امام محمدباقر (ع) بندرگز در حال تحصیل بودم که صدای پیامبرگونه رهبر خود، خمینی روح الله را شنیدم که فرمود: در حال حاضر جنگ از اهم واجبات است و هیچ چیز نمی‌تواند مانع آن شود و من با شنیدن این پیام امام بر خود لازم دانستم که به جبهه بروم.
چند سخن با هم سن و سالها و جوانان عزیز دارم. ای جوانان! نکند در رختخواب بمیرید که حسین (ع) در میدان نبرد شهید شد. ای جوانان! مبادا در غفلت بمیرید که علی (ع) در محراب شهید شد و مبادا در حال بی‌تفاوتی بمیرید که علی اکبر حسین (ع) در راه حسین و با هدف شهید شد.
برادران! استغفار و دعا کنید و از یاد نبرید که دعا بهترین درمان‌ها برای تسکین دردهاست. همیشه به یاد خدا باشید و در راه او قدم بردارید و هرگز نگذارید دشمنان بین شما تفرقه بیاندازند و شما را از روحانیت متعهد جدا کنند که اگر چنین کردند، روز بدبختی مسلمانان و روز جشن ابرقدرتهاست.
نماز را به جماعت بخوانید زیرا نماز کارخانه انسان‌سازی است و رستگاری با نماز همراه است.
ای امت حزب الله و همیشه در صحنه، شما را به خون پاک شهیدان قسم می‌دهم که دست از امام برندارید. نکند که همانند مردم کوفه، امام را یاری نکنید. شما باید قدر این روح خدا را بدانید زیرا که خداوند توسط او توانست به شما این نعمت گرانمایه که انقلاب اسلامی است را بدهد.
از تو مادر عزیز و پدر گرامیم می‌خواهم که در مرگم صبر کنید زیرا که خداوند در قرآنش فرموده براستی که خدا با صابران است. انسان هر وقت باشد باید بمیرد، چه امروز و چه فردا، پس چه بهتر که مرگ انسان با عزت باشد.
انتهای پیام/
