به گزارش گروه بین‌‌الملل دفاعپرس، بلومبرگ طی گزارشی نوشت: «مسیر رفع تحریم‌های نفتی ایران مسیری طولانی است که دام‌های بر سر راه آن وجود دارد.
زمانی که جو بایدن در این هفته، چهل و ششمین رئیس جمهور آمریکا شود، مسائل فشرده بسیاری برای حل و فصل خواهد داشت و احتمالا موضوع ایران به زودی حل نخواهد شد.
رئیس جمهور منتخب آمریکا پنهان نکرده است، تمایل دارد تا توافق نامه‌های بین‌المللی نظیر به توافق‌نامه پاریس و برنامه جامع اقدام مشترک یا همان توافق هسته‌ای ایران بازگردد، اما ایجاد روابط با ایران که شامل برداشته شدن تحریم‌های صادرات نفت این کشور است، در اولویت‌های آخر وی قرار دارد و زمان بیشتری خواهد برد.
در زمان مذاکرات سال ۲۰۱۵، مخالفت‌های شدیدی در رابطه با توافق هسته ایران هم از سوی جمهوری خواهان و هم از سوی دموکرات‌ها در آمریکا وجود داشت که مانع تصویب آن در سنا شد. این مخالفت‌ها همچنان وجود دارد؛ و اکنون هم آمریکا و هم ایران شرایط توافق را نقض کرده‌اند: آمریکا با اعمال تحریم‌های بسیار بیشتر و ایران با افزایش غنی سازی اورانیوم به ۲۰ درصد.
ساده‌ترین راه بازگشت، این است که هر دو طرف گام‌های خود را بردارند و مانند چهار سال پیش به توافق بازگردند، قبل از اینکه به دنبال رفع سایر نگرانی‌ها باشند. اگر آمریکا، کاهش تحریم‌ها را به پایان دادن حمایت ایران از حزب الله، حماس و حوثی‌های یمن مشروط کند، دشوار است که ببینیم دو طرف چگونه در نهایت بر اختلافات شان فائق می‌آیند.
اگر تحریم‌ها علیه صادرات نفت ایران برداشته شود، جمهوری اسلامی ایران می‌تواند سطح تولید قبلی خود که نزدیک به ۴ میلیون بشکه در روز بود را نسبتا سریع از سربگیرد، همانطور که این کار را زمان لغو تحریم‌ها در سال ۲۰۱۶ انجام داد، اما نباید به این زودی‌ها بر روی این اتفاق حساب کرد.
مجلس ایران ماه گذشته به پایان دادن بازرسی‌های بین المللی از سایت‌های هسته‌ای این کشور درصورتی که آمریکا تحریم‌های اصلی بر بخش نفت و بانکداری ایران را لغو نکند، رای داد.
انتخابات ریاست جمهوری ایران در ۱۸ ژوئن (۲۸ خرداد ۱۴۰۰) برگزار خواهد شد و حسن روحانی، رئیس جمهور ایران که انتخاب شدن خود را به توافق هسته‌ای گره زده بود، با رئیس جمهور جدید جایگزین خواهد شد. ممکن است مذاکرات سخت‌تر شود و یا حتی تا نیمه دوم سال ۲۰۲۱ آغاز نشود.
از این رو بیشتر خریداران نفت ایران برای مدت قابل پیش بینی کاری انجام نخواهند داد. دشوار است که تصور کنیم، پالایشگاه‌های اروپا، ژاپن، کره جنوبی یا هند آشکارا نفت ایران را بخرند، درحالی که اقدامات مجازاتی احتمالی آمریکا همچنان برقرار باشد؛ مگراینکه ضمانت‌های معتبری دریافت کنند که با عواقب آن مواجه نخواهند شد که این امر به مثابه لغو تحریم‌ها خواهد بود.
به نظر می‌رسد چین تمایل دارد تا واردات نفت خام از ایران را برای جبران کاهش موقتی تولید یک میلیون بشکه‌ای عربستان، افزایش دهد. اما حجم قابل توجه نفت ایران که در ماه‌های اخیر به چین ارسال شده است، هنوز در انبار‌های گمرک، پالایش و فروخته نشده است.
موسسه انرژی اسپکت مستقر در انگلیس، رقم این محموله‌ها را ۳۰ میلیون بشکه اعلام کرده است. هرگونه افزایش تقاضا در چین فقط موجب تسکین موقتی شرکت ملی نفت ایران می‌شود و حتی ممکن است، این افزایش، با انتقال بشکه‌هایی که ذخیره می‌شود، کاملاً برآورده شود.
حجم فرآورده‌های خام و تصفیه شده پنهانی از ایران خارج شده است، احتمالا در ماه‌های آینده رو به افزایش باشد، اما انتظار می‌رود که این حجم چندان زیاد نباشد.»
انتهای پیام/ 141
