به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از ساری، به مناسبت چهلمین سالگرد دفاع مقدس و در سالروز شهادت شهید «سیدغفار فلاح» زندگی‌نامه این شهید را از نظر می‌گذرانیم.
زندگی‌نامه شهید:
بهار سال ۱۳۴۳ به سوّمین طلوع خود رسیده بود که نوزادی از ذرّیه سادات در روستای «کیاده» ساری چشم به جهان گشود. نامش «غفّار» بود و چشم و چراغ «موسی و صدیقه» که با پیشه کشاورزی و عرق جبین، روزگار می‌گذراندند.
سال‌های ابتدایی تحصیلی غفّار در روستای «لالا» سپری شد. سپس به مدرسه راهنمایی «البرز» در کیاسر راه یافت و در پایه سوّم همین مقطع به ترک تحصیل روی آورد.
روایت برادر شهید:
«میررمضان» از خاطرات آن روز‌های برادر می‌گوید: «یک روز از غفّار خواستم که با هم به شکار برویم. رسیدیم به یک قرقاول. همین که خواستم او را با اسلحه بزنم، غفّار گفت: نزن داداش! این حیوان، مادّه است. گفتم: چشم نمی‌زنم. کیلومتر‌ها راه رفتیم تا رسیدیم به یک شکار دیگر. دیدیم گوزنی در حال رفتن است. به غفار گفتم: بزنم؟ گفت: صبر کن، نگاه کنم. یک دفعه صدایی از خودش درآورد و باعث فرار آن حیوان شد. گفتم: چه کار کردی؟ گفت: این گوزن آبستن بود. خلاصه اینکه رفتیم سر چشمه، چای درست کردیم و با هم نان و سبزی خوردیم.»
این فرزند نیک‌سیرت، بعد از انقلاب، فعالیت‌های فرهنگی و اجتماعی مضاعفی در راستای تحقق آرمان‌های انقلاب انجام داد. علاوه بر آن با ارشاد جوانان، سعی در بیداری فکری آن‌ها و سرکوب توطئه‌های منافقین داشت.
او که حضور در جبهه‌های حق علیه باطل را تکلیف می‌دانست، ابتدا در کِسوت بسیجی به کردستان عزیمت کرد که منجر به جراحت وی گردید. در نهایت چند روز در بیمارستان امام رضا (ع) مشهد تحت مراقبت قرار گرفت.
سپس با عضویت در سپاه، به عنوان کادر ارکان در واحد تعاون لشکر ۲۵ کربلا مشغول به خدمت شد. سرانجام، شهید فلاح عزیز در ۱۳/۱۱/۱۳۶۴ در هورالعظیم به درجه والای شهادت نائل آمد. جسم پاکش نیز با بدرقه همسرش، «سکینه کاردگر» و دو یادگارانش، «مصطفی و حسین»، در گلزار شهدای «امامزاده عباس» ساری به خاک سپرده شد.
روایت همرزم شهید:
«عین‌الله اَمانی» درگذر از آن روز‌ها از همرزم شهیدش می‌گوید: «فردی خوش‌خلق و بیریا بود و به دوستان خود در هر زمین‌های کمک می‌کرد. اهالی محل نیز دوستش داشتند و مشکلاتشان را با او درمیان می‌گذاشتند.»
توصیه‌نامه شهید:
توصیه من به شما عزیزان این است که هیچ وقت رهبری را تنها نگذارید چراکه ما با ولایت زنده‌ایم. در رعایت حقوق دیگران کوشا باشید تا حق‌الناسی به گردن شما نباشد. دنباله‌رو روحانیت متعهد باشید. در نماز‌های جمعه و جماعات شرکت کنید. به پدر و مادر خود نیکی کنید و در زندگی شخصی خود ائمه اطهار را الگو قرار دهید.
انتهای پیام/
