جنگ هنوز ادامه دارد…
به گزارش دفاع پرس، خاطرات اسارت در کنار همه سختی ها و عذابهایش برای آزادگان ما شیرینی خودش را هم دارد. لحظاتی که دور از خانواده و در سرزمینی غریب سپری شد اما شاهنامه ای بود که آخرش خوش درآمد. آنچه می خوانید بخشی از خاطرات آزاده سیدمحسن یحیوی از یاران شهید تندگویان است:
روزها از پی هم می گذشت و ما در بی خبری کامل از آنچه در بیرون زندان اتفاق می افتاد، به سر می بردیم، اگر مسئول زندان سراغ ما می آمد از او می پرسیدم که "اوضاع جبهه چگونه است؟" خبرهایی که می دادند مأیوس کننده بود، منتها حداقل نتیجه گیری این بود که اوضاع وخیم تر از آنچه که آنها می گویند نیست.
وقتی بعد از چند بار مرتب می شنیدیم که دشمن می گفت حدود سی تا پنجاه کیلومتر در طول مرز ایران و عراق، از خاک ایران، در اشتغال عراق است؛ نشان دهنده این بود که پیشروی دشمن سد شده و این یک اطمینان خاطری برای ما بود که مشکلاتی که در شروع جنگ وجود داشت بحمد الله برطرف شده است.
بعضی اوقات چراغ ها خاموش می شد و آژیر خطر به صدا در می آمد و این بیانگر این بود که جنگ هنوز ادامه دارد و هنوز به خواست خداوندی ما از امکانات هوایی برخوردار هستیم؛ در آن حد که به خاک دشمن هجوم می آوریم. تنها ناراحتی که رنجم می داد این بود که در این لحظه که کشور نیاز به کمک دارد و انقلاب نیاز به افرادی دارد که از آن حمایت و دفاع کنند، با همه مشکلاتی که موجود است، من در ایران نیستم، تا گوشه ای از این بار را به دوش بگیرم.
البته مطمئن بودم که امثال من میلیون ها نفر هستند که از انقلاب حمایت کنند اما وجود آنها در صحنه از من سلب مسئولیت نمی کرد. تنها مایه آرامش خاطرم از این فکر این بود که ما اگر در ایران بودیم، می بایستی در راه خدا و برای خدا تلاش کنیم و اگر او این چنین خواسته است که ما در اینجا باشیم و جز رضای او را طالب نیستیم پس بایستی راضی به رضای او باشیم و ناراحتی خاطری نداشته باشیم.
کاری از دست ما ساخته نبود مگر دعا برای پیروزی نیروهای اسلام در مقابل نفاق و کفر صدامی و طول عمر و صحت کامل برای حضرت امام(رضوان الله علیه) و طلب موفقیت در انجام خدمت برای مسئولین مملکتی دیگر.
منبع:سایت جامع آزادگان
