گروه بینالملل دفاعپرس: هر از گاهی شاهد تهدیدهایی از سوی برخی از مقامات صهیونیستی علیه ایران یا گروههای مقاومت اسلامی در لبنان و فلسطین هستیم، اما اخیرا این تهدیدها در ماههای اخیر بهویژه پس از ترور شهید «محسن فخریزاده» دانشمند برجسته هستهای و دفاعی کشورمان بیشتر شده است.
در بررسی ابن تهدیدها چند سوال مهم به ذهن ما خطور میکند؛ نخست اینکه این رویکرد تهاجمی تا کجا میتواند پیش برود؟
دوم اینکه آیا تنشها میتواند تلآویو را به یک جنگ مستقیم علیه تهران و متحدانش در محور مقاومت بکشاند؟
پس برای پاسخ دادن به این سوالات، باید اهداف اسرائیل از طرح این تهدیدات را بررسی کنیم که در ادامه میخوانید؛
رئیس ستاد مشترک ارتش اسرائیل با تأکید بر اینکه تصمیم نهایی در مورد اجرای برنامههای ضد ایرانی به عهده سیاستمداران است، تلاش میکند نشان دهد که تهیه نقشهها، تصمیم شخصی وی و همچنین ارتش این رژیم است؛ اما همزمانی این تهدیدها با بحران سیاسی عمیق در اسرائیل و رقابت تنگاتنگ بین «بنیامین نتانیاهو» و رقبای او نشان میدهد که این تهدیدها برای اهداف داخلی صورت گرفته است.
چون «حزب لیکود» که با اختلافات داخلی در جبهه راستگرایان مبارزه میکند، در شرایط دشواری قرار دارد و توان تشکیل ائتلافی پایدار برای تشکیل کابینه ندارد و دلیل اصلی این بحران خود نتانیاهو است. طی دو سال گذشته نتانیاهو تمام توان خود را برای فرار از پروندههای مختلف فساد و دادرسی، وارد صحنه سیاست کرده است.
با این حال، با وجود رقبای بیشتری که قصد دارند نتانیاهو را از قدرت برکنار کنند، سعی میکند خود را ناجی یهودیان در برابر تهدیدهای احتمالی ایران قرار دهد؛ این در حالی است که ایرانیها هرگز در مورد نابودی یهودیان به دلیل آن که آنها پیرو یکی از ادیان ابراهیمی هستند، صحبت نمیکنند؛ بنابراین اظهارات نتانیاهو یک دروغ آشکار است.
ژنرال آویو کوهاوی، فرمانده ارتش رژیم صهیونیستی از برنامههایی برای عملیات نظامی علیه ایران صحبت کرد که کاملاً به نفع نتانیاهو است. چنین سناریویی به قدری واضح بود که حتی «بنیگانتز» وزیر جنگ رژیم صهیونیستی در دولت ائتلاف با انتقاد از اظهارات فرمانده ارتش رژیم صهیونیستی گفت: امنیت اسرائیل در خطر است. این گفته وی برای زیر سوال بردن عملکرد و ادعاهای نتانیاهو بود.
از سوی دیگر، با شکست ترامپ، اسرائیلیها از شکست در سیاست فشار حداکثری علیه تهران نا امید شده و همچنین از بازگشت احتمالی بایدن به توافق هستهای با ایران به شدت نگران هستند و به دنبال اعمال محدودیت در سیاستهای دفاعی منطقهای تهران هستند. رژیم صهیونیستی تهدید ایران را راهی برای پیشبرد این خواسته میداند، با این دیدگاه که در هر درگیری با تهران، واشنگتن مجبور به مداخله و پشتیبانی نظامی از تلآویو خواهد شد.
اکنون، با توجه به اهدافی که اسرائیلیها از تهدیدهای اخیر دنبال میکنند، توجه به ماهیت چنین برنامههایی، اولویتهای آنها با توجه به پیامدهای آنها از دو طرف حائز اهمیت است.
تلآویو بارها در مورد برنامههای حمله مستقیم به تأسیسات هستهای ایران صحبت کرده است. از سوی دیگر، ترور دانشمندان هستهای و همچنین شخصیتهای برجسته نظامی و سیاسی ایرانی و رهبران و فرماندهان مقاومت، مانند سید حسن نصرالله دبیرکل حزب الله لبنان نیز در دستور کار تلآویو است. حمله به پایگاهها و نیروهای مقاومت در سوریه، غزه، لبنان و عراق نیز بخشی از برنامههای اسرائیل در سالهای اخیر بوده است. تلاش دیگر، به ویژه پس از عادیسازی روابط با همسایگان جنوبی ایران، ایجاد تهدیدهای امنیتی در نزدیکی مرزهای ایران با استفاده از گروههای تروریستی است. اسرائیلیها هراسی ندارند از اینکه که این برنامهها متحد اصلی خود ایالات متحده و برخی کشورهای عربی را تهدید کند.
در این میان، با توجه به اینکه سران اسرائیل به خوبی میدانند که ورود مستقیم به جنگ با ایران نتیجه حتمی و خطرناک هر حمله مستقیم به تأسیسات هستهای است، آنها حتی روی شعارها مانور نمیدهند؛ بنابراین، مهمترین سناریوها میتواند ترورها و عملیات خرابکاری بیشتر در ایران و همچنین حمایت از گروههای تروریستی، ادامه حملات به خاک سوریه و تشدید تنشها برای تأثیرگذاری روابط ایران با کشورهای عربی و ایالات متحده باشد.
با این حال، هیچ توافقی بین سران رژیم و ارتش اسرائیل در مورد آستانه تحمل و نوع پاسخی که ایران در صورت حمله به آن میدهد وجود ندارد. تقویت کمربند امنیتی قرارگاه مقاومت در نزدیکی مرزهای اسرائیل و تشدید محاصره اطراف اراضی اشغالی، مسلح کردن گروههای مقاومت به نسل جدید تجهیزات پیشرفته نظامی، به ویژه موشک و هواپیماهای بدون سرنشین، پاسخ مشابه به سرزمینهای اشغالی در صورت حمله در مورد ایران، و عملیات از سوریه و غزه علیه اسرائیلیها تنها بخشی از گزینههایی است که تهران برای پاسخ شکننده در صورت اقدام نظامی اسرائیل در اختیار دارد. همانطور که مقامات نظامی ایران بارها ادعا کرده اند، انگشت ایران روی ماشه است.
انتهای پیام/ 461