گروه فرهنگ و هنر دفاعپرس ـ محمد امیدبخش؛ امام از ابتدای ورود خود به ایران از ۱۲ بهمن ۵۷ بر روی یک نکته بیش از هر چیز دیگر تأکید میکند و هر روز تا ۲۲ بهمن در هر دیدار و پیامی از «وحدت کلمه» سخن میگوید؛ ایشان در یکی از سخنرانیهایی که در مدرسه علوی در تاریخ ۱۷ بهمن در حضور روحانیون داشتند از «وحدت» سخن میگویند، اما این بار از وحدت میان شیعه و سنی و دیگر اقشار مذهبی در ایران!
تصور وحدت میان اقشار مختلف مردم با دیدگاهها و فرهنگهای مختلف در تحقق انقلاب اسلامی سخت نبود چرا که مردم در میان جمعیتهای میلیونی تظاهرات کننده بسیار دیده بودند که انواع سبک تفکرها و فرهنگها حضور دارند و بر روی یک موضوع واحد پافشاری میکنند؛ اما در خصوص آینده انقلاب اسلامی ممکن بود تشکیکهایی به وجود بیاید... آیا حکومتی که برگرفته از اسلام و رهبر عالیقدر آن یک روحانی مسلمان است به اقلیتهای مذهبی توجهی خواهد کرد؟! آیا حقوق اقلیتها رعایت خواهد شد یا آنکه در شور انقلاب اموال و داراییهای غیرمسلمانان غارت خواهد شد؟! از طرفی برای مردم اهل سنت هم این موضوع دغدغه بود که آیا با روی کار آمدن دولتی کاملاً شیعه که سخن از عدالت علوی میزند حقوق اهل سنت ضایع خواهد شد یا خیر؟!
پاسخ این سؤالات، اما از دل انقلاب اسلامی و منشأ حرکت مردم قابل فهم بود؛ حرکت ملت ایران و انقلاب اسلامی در برابر دشمنی بود که «دشمن اسلام و مردم منطقه» بود. استعمارگری کشورهای سرمایهدار و ظالم نه فقط با اسلام دشمنی داشت و نه فقط با شیعیان! خیزش عظیم ملت هم علیه این دشمن بود لذا در تمام مراحل انقلاب اسلامی حضور اقلیتهای مذهبی و برادران اهل سنت نه فقط جایز که واجب بود؛ چرا که برای اهل سنت آنچه در برابر دشمنان ملت در حال نابودی بود «اسلام» بود و برای اقلیتهای مذهبی، «ایران» بود که به نابودی کشیده میشد.
«ما پیوستگی خودمان را به اقلیتهای مذهبی اعلام میکنیم. ما برادری خودمان را به برادران اهل سنت اعلام میکنیم. دشمنان اسلاماند که میخواهند ما را با برادرهای خودمان مختلف کنند. دشمنهای اسلام یا گولخوردههای از آنها هستند که در این وقت مخالفت ما بین دو دسته را اعلام میکنند. ما اعلام میکنیم وحدت کلمه مسلمین را. اگر مسلمین وحدت کلمه داشتند، امکان نداشت اجانب بر آنها تسلط پیدا بکنند. این تفرقه در بین مسلمین است که باعث شده است که اجانب بر ما تسلط پیدا بکنند. این تفرقه مسلمین است که از اول با دست اشخاص جاهل تحقق پیدا کرد و الآن هم ما گرفتار هستیم. واجب است بر همه مسلمین که با هم باشند. یک زمان حساسی است؛ ما بین حیات و موت مردد هستیم. ما الآن مملکتمان یا باید تا ابد زیر یوغ استعمار و استبداد باشد، یا باید الآن از این یوغ خارج بشود. اگر وحدت کلمه را حفظ نکنید تا آخر باید مبتلا باشید» [۱]مراحل و اهداف انقلاب اسلامی بهگونهای بود که برای هر قشری از مردم «مستضعف» مشارکت آفرین میشد.
بزرگترین هدف در برهه سالهای پیش از انقلاب تا سال ۵۷، بیرون راندن «قدرت حاکمه فاسد» بود که بالاتفاق میان تمام ملت موردپذیرش بود! پس از انقلاب و در تدوین قانون اساسی با حضور یافتن اقلیتها و با ایجاد قانونی که منجر به «استقلال و آزادی» ملت باشد، مشارکتپذیری اهداف انقلاب برای تمام اقشار بیشتر احساس شد! در ادامه انقلاب اسلامی هم با درگیری با دشمن بعثی و قرارگرفتن کشور در شرایط بحرانی، حضور بینظیر آحاد ملت در دفاع از «وطن»، «اسلامی» و «حکومت علوی» اتحاد اقشار مختلف به اوج خود رسید!
سؤال اصلی در ادامه راه این است که در مراحل و اهداف بعدی انقلاب اسلامی آیا اقشار و اقلیتهای مذهبی در ایران مشارکت داشتهاند؟! پیش از پاسخ به این پرسش که آیا مشارکتی بوده است یا خیر باید پرسید که آیا از سوی مبلغین اهداف انقلاب اسلامی -و در صدر همه حوزههای علمیه- تلاشی برای تبیین اهداف و مراحل پیش روی انقلاب شده است؟! متأسفانه در این مورد دشمنانِ وحدت مسلمانان و ایرانیان تلاش بسیاری داشتهاند و از طرفی فضای بی افسار و مهارناشدنی مجازی هم بر امواج تفرقه دامن میزند!
اگر اهل سنت در برهه حساس اتفاقات سال ۵۷ با تشخیص درست اولویتها در انقلاب اسلامی حضور مؤثر داشتند و یا در سالهای سخت درگیری با دشمن بیرونی حماسهآفرین شدند، نباید در دهه چهارم انقلاب اسلامی گرفتار مباحث تفرقه آفرین و اختلاف افکن با برادران شیعه خود شوند!
در پایان دهه چهارم انقلاب اسلامی و شروع سده جدید در برابر دشمنی که در جبهه اقتصاد، تکنولوژی و علم و فناوری میجنگد و نفوذیهایی که در جبهههای عزت ملی، عدالت و مبارزه با فساد خیانت میکنند. نباید برادران شیعه و سنی در باتلاق اختلافات و عقدهگشاییهایی وارد شوند که تنها برای کشورهای استعمارگر غربی مفید خواهد بود!
اما رهبری معظم انقلاب در تبیین و اعلام اهداف و اولویتها هیچ کوتاهی نکردهاند و بزرگترین منشوری که میتواند مرجع شیعه و سنی باشد تا مسیر اقدامات اجتماعی خود را تعیین کنند «بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی» است!
بیانیه گام دوم، یعنی اعلام جبههگیریها دشمن و لزوم مقابله با آنها، بیانیه گام دوم انقلاب اسلامی یعنی نگرش صحیح نسبت به تواناییهای موجود و تلاش برای ترمیم ضعفها و اشکالات، بیانیه گام دوم یعنی دعوت آحاد ملت به اتحاد در جهت تحقق ایرانی مسلمان، عدالتخواه، پیشرفته و قدرتمند!
[۱]. صحیفه نور، ج ۶، ص ۸۳
انتهای پیام/221