به گزارش خبرنگار دفاعپرس از یزد، شهید «محمدحسین آرامی اردکانی» ۴ دیماه سال ۱۳۳۸ در خانوادهای مذهبی در اردکان به دنیا آمد. محبت به اهلبیت عصمت و طهارت (علیهمالسلام) و تأثیر احادیث و روایات موجب شد والدینش نام او را ترکیبی از نام زیبای پیامبر اسلام (ص) و سالار شهیدان کربلا امام حسین (ع) را برایش انتخاب نموده، کمر همت بر تربیتش بندند.
فطرت پاک و شرکت مستمر وی در مجالس مذهبی، روضهخوانی نشست و برخاست با روحانیت اصیل وزندگی در محیطی فرهنگی و مذهبی محمدحسین را فردی دیندار و متعهد ساخت؛ بهطوریکه وی را در میان همگنان و افراد خانواده ممتاز میساخت.
احترام به دیگران تواضع، فروتنی و مهربانی از خصوصیّات بارز وی بود. او اهل محاسبه و خودسازی بود. دفترچه یادداشت گناهان داشت. نماز و زیارت عاشورا و دعای عهدش ترک نمیشد. به علّت پشتکار و همت والایش در کنار تحصیل، به والدینش نیز کمک میکرد.
مدارج تحصیلی را در مدارس اردکان یکی پس از دیگری با موفقیت پشت سر گذاشت. دورهی ابتدایی را در دبستان باباطاهر و متوسطه را در دبیرستان فارابی اردکان گذراند. علاقهی وافرش به امر تعلیم و تربیت او را راهی دانشگاه تربیت معلّم کرد و به جرگهی معلّمان پیوست و به عنوان دبیر عهدهدار تدریس علوم دینی و قرآن به آیندهسازان میهن اسلامی شد.
اما همهی اینها روح بزرگ او را قانع نمیکرد و شوری دیگر در سر داشت. از اینکه میدید دلیرمردان خطه شهیدپرور اردکان، بهفرمان امام خمینی (ره) رخت سفر بسته و در جبههها به سر میبرند و میدانهای جهاد و شهادت را بر عافیت و زندگی مرفّه دنیوی ترجیح دادهاند، معذّب بود و علیرغم نیاز مبرم آموزش و پرورش به مربی پرورشی و تأکید مسئولین بر حضورش در منطقه، خانه، کاشانه و مدرسه را رها کرد و رهسپار جبههها گردید و باصفا، صمیمیت و خلوص ذاتی خویش در کنار سایر سلحشوران و جهادگران به مبارزهای بیامان با کوردلان بعثی پرداخت. در جبهه به عضویت نیروهای اطّلاعات عملیات تیپ الغدیر پذیرفته شد.
سرانجام در تاریخ ۴ اسفند ۱۳۶۲ در عملیات خیبر در منطقهی جفیر، با پرواز روح بزرگش از قفس کوچک جسم خاکیاش، با خون پاک خویش درخت انقلاب را آبیاری کرد و به فیض عظیم شهادت نایل گشت و برگ زرّین دیگری بر تاریخ اسلام و تشیع افزود.
این شهید معزّز هماکنون جزو افتخارات آموزش و پرورش اردکان محسوب میگردد. پیکر پاکش پس از تشییع باشکوه بر دستان و دوش مردم شهیدپرور و قدرشناس اردکان در بهشت شهدای اردکان به خاک سپرده شد، تا سنگ نشانی باشد تا ره گم نشود، و چراغ هدایتی باشد، برای عاشقان شهید و شهادت.
انتهای پیام/