به گزارش خبرنگار حماسه و جهاد دفاع‌پرس، شهید علی منیعات، متولد ۲۷ خرداد ۱۳۶۴ در شهرستان خرمشهر استان خوزستان بود. این شهید در سن ۹ سالگی پدر خود را از دست داد و پس از آن تحت تکفل برادرش بزرگ شد و علی رغم مشکلات مالی، به تحصیل ادامه داد. وی هم زمان با اشتغال در شغل بانکداری، به تحصیل خود در رشته کامپیوتر، ادامه تحصیل داد.
شهید منیعات از دوران کودکی علاقه‌ی خاصی به قرآن داشت. بچه‌ها را جمع می‌کرد و به آن‌ها آموزش قرآن می‌داد. هیچ دلبستگی در این دنیا او را خوشحال نمی‌کرد و از بهترین چیز‌هایی که داشت، به خاطر دیگران می‌گذشت.
زمانی که آیت الله سیستانی فتوای کمک نیرو‌های مردمی به عراق را صادر کرد، شهید منیعات به سوی عراق عزیمت کرد، اما از آنجا که با رفتن او موافقت نشد، با ویزای شخصی و داوطلبانه عازم کشور عراق شد و از آنجا به نیرو‌های مردمی برای مقابله با تکفیری‌های داعش و بقیه متجاوزان به حرمین مطهر ملحق شد.
وی بعد ازعزیمت به عراق، به عنوان یکی از نیرو‌های عادی در یکی از گردان‌های رزمی وارد عمل شد و در مدت کمتر از یک ماه به عنوان یکی از نیرو‌های برجسته شناخته شد و پس از آن به عنوان فرمانده گردان انتخاب شد.
تأثیری که فعالیت‌های شهید منیعات در روند جنگ در منطقه «جُرف الصَخر» (ساحل سنگی) (که البته بعد‌ها به نام «جُرف النصر» (ساحل پیروزی) معروف شد) داشت، باعث شد که همرزمان عراقی و مجاهد همراه او اذعان کنند که ورود این فرد به منطقه «جُرف النصر» تأثیرگذار در پیروزی بوده است.
وظیفه شهید علی منیعات پس از آنکه آموزش‌های خاصی دید، این بود که سرکردگان داعشی را مشخص کند و آن‌ها را به هلاکت رساند. وی در شهرستان‌هایی که به طور کامل در اختیار داعش بود و کسی جرأت نمی‌کرد وارد آنجا شود، وارد می‌شد و عملیات خود را انجام می‌داد و برمی گشت.
در عملیات آزاد سازی تکریت از او خواستند که در یکی از محورها، در منطقه‌ای که در گذشته محل استقرار صدام و فرزندانش بود، حاضر شود. به علت وجود تک تیرانداز‌هایی که سراسر این منطقه پخش شده بودند از تاریکی شب استفاده کرد و حتی بعضی از همرزمانش گفتند: ما به او گفته بودیم اینجا، منطقه حساس و خطرناکی است، اما او اصرار داشت که برای پیروزی، این منطقه باید آزاد شود.
شهید منیعات در یک عملیات بر اثر انفجار یک تله انفجاری که توسط نیرو‌های داعشی در یک ساختمان جاسازی شده بود روز 20 اسفند 1393 در منطقه تکریت به شهادت رسید.
انتهای پیام/ 118
