به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از مشهد، شهید «بابامحمد رستمی» در سال ۱۳۲۵ در روستای رهورد (قوچان) متولد شد، هنوز به مدرسه نرفته بود که غم از دست دادن مادر را تجربه کرد. نوجوان بود که به پدرش در کشاورزی کمک می‌کرد، درس می‌خواند و به ورزش کشتی چوخه علاقه نشان می‌داد. در همین ایام بود که پدرش تصمیم گرفت به مشهد مهاجرت کند. پس از چندی پدرش نیز از دنیا رفت.
کُشتی چوخه بهترین سرگرمی‌اش بود. جسمی قوی و ایمانی محکم همه سرمایه‌اش بود و با همین سرمایه وارد فعالیت‌های انقلابی شد. برای نماز به مسجد امام حسین (ع) می‌رفت. آن جا به خادم نیاز داشت که خادمی آن مسجد را پذیرفت. از طرف دیگر، چون خودش درد یتیمی و نداری را از نزدیک لمس کرده بود و با آن آشنا بود برای همین تلاش کرد در حد امکان به محرومین و نیازمندان کمک کند.
با شروع حرکت مردم برای سرنگونی رژیم طاغوت در خانه نماند. شرکت در تظاهرات، سخنرانی علما و پخش اعلامیه و نوارهای صوتی امام از فعالیت‌های بابامحمد رستمی بود. او پلی میان بزرگان انقلاب و مردم کوچه و بازار بود. به دلیل شخصیت با صلابت و روحیه پدرانه‌ای که داشت، از طرف بعضی از دوستان نزدیکش، به رسم خراسانی‌ها «بابا» نامیده شد به نحوی که تا زمان شهادت دیگر این لقب از اسم او جدا نشد. او برای همه کسانی که او را می‌شناختند، بابامحمد یا بابا رستمی بود.
با پیروزی انقلاب و شیطنت‌های استکبار جهانی شهید بابامحمد رستمى جز اولین نیروهایی بود كه بعد از فرار نیروهاى آمریكائى وارد طبس شد. او به همراه یک گروه براى شناسایى منطقه به آنجا رفت.
با تأسیس سپاه پاسداران انقلاب اسلامی، محمد از پایه‌گذاران این نهاد انقلابی در استان «خراسان» بود. به عنوان فرمانده عملیات سپاه مشهد در آرام‌سازی غائله گنبد و کردستان حضور داشت و مدتی در کنار شهید چمران به مقابله با گروه‌های تجزیه‌طلب پرداخت. با شروع جنگ تحمیلی به عنوان فرمانده نیروهای خراسانی با اولین گروه به جبهه‌های جنوب اعزام شد.
بابامحمد، در ۱۷ دی ۱۳۵۹ در حالی که چهار ماه و نیم بیشتر از شروع جنگ تحمیلی، نمی‌گذشت در یک مأموریت بر اثر سانحه تصادف در جاده سبزوار به شهادت رسید. مزار این یار بی‌ریای انقلاب در حرم حضرت علی بن موسی الرضا (ع) قرار دارد، جایی است که همیشه آرزویش را داشت.
انتهای پیام/
