به گزارش گروه بین‌الملل دفاع‌پرس به نقل از اندیشکده راهبردی تبیین، از حمله راکتی اخیر به پایگاه نیروهای آمریکایی در اربیل، دبیرکل ناتو اعلام کرد این سازمان تعداد نیروهای خود را در عراق از ۵۰۰ به ۴ هزار نفر افزایش خواهد داد. این اعلام موجب بروز واکنش‌هایی بین مقام‌های عراقی شد؛ از اظهارات مقام‌های رسمی مانند مشاور امنیت ملی و سخنگوی نیروهای مسلح که مأموریت نیروهای ناتو را صرفاً آموزشی معرفی کردند تا برخی شخصیت‌ها و نمایندگان پارلمان که نسبت به این افزایش نیروها ابراز نگرانی کرده و آن را نوعی تهدید دانستند. اما افزایش حضور نیروهای ناتو، پیامدهای متعددی برای عراق و منطقه و به ویژه ایران در پی خواهد داشت که نوشتار حاضر به چند نکته در این‌باره خواهد پرداخت:
۱- صرف حضور و یا تقویت حضور ناتو در کشوری، برای آن کشور و همسایگانش پیامدهای امنیتی، نظامی و … خواهد داشت. به ویژه این‌که آن کشور و یا همسایگان با ناتو غیرهمسو باشند. به عنوان مثال کشوری مانند روسیه که خود جزو قدرت‌های جهانی محسوب می‌شود، همواره بزرگترین چالش فرامرزی خود را توسعه ناتو در پیرامون مرزهای خود می‌داند.
در این چارچوب، افزایش حضور نیروهای ناتو به جای خروج و یا کاهش چشمگیر حضور نیروهای آمریکایی اگر تهدیدی جدی‌تر نباشد، بی‌شک به همان میزان برای عراق چالش‌آفرین است. این‌که با توجیه آموزشی و لجستیکی بودن، خطر افزایش حضور این نیروها کم جلوه داده شود، به نظر می‌رسد یک خطای راهبردی است که امنیت عراق و همسایگان را دچار مخاطره خواهد کرد. کافی است مسئولان عراقی نیم‌نگاهی به سابقه حضور ناتو در کشورهای دیگر و پیامدهای آن داشته باشند.
۲- خروج نیروهای آمریکایی و همزمان افزایش نیروهای ناتو درواقع ترفندی برای ابقای نیروهای آمریکایی در عراق است. در شرایط کنونی که آمریکایی‌ها به روشنی دریافته‌اند با تاکید مقامات عراقی بر اجرای مصوبه پارلمان عراق و حملات و فشارهای گروه‌های مقاومت در نهایت راهی جز خروج پیش رو ندارند، تلاش می‌کنند با این تاکتیک، استمرار حضور خود در عراق را این بار در پوشش ناتو ادامه دهند.
۳- اتفاقاً حضور نیروهای آمریکایی در پوشش ناتو یکی از مشکلات اساسی فعلی آمریکایی‌ها را نیز احتمالاً حل خواهد کرد؛ چراکه موج حملات علنی گروه‌های مقاومت علیه نیروها و مقرهای نظامی و دیپلماتیک آمریکا و ناتوانی واقعی آمریکا جهت ممانعت از آن در حقیقت آنان را دچار استیصال نموده تا حدی که گزینه انتقال سفارت به اربیل را به طور جدی روی میز دارند. اما از آن‌جایی که بعید است گروه‌های مقاومت به دلیل عدم امکان توجیه افکار عمومی بتوانند علیه نیروهای چندملیتی ناتو عملیات کنند، بر این اساس ناتو پوششی مصونیت‌ساز برای حضور و فعالیت نیروهای آمریکایی در عراق محسوب خواهد شد.
تجربه و مشاهدات نشان داده رژیم صهیونیستی همواره از پوشش سازمان‌های بین‌المللی و چند ملیتی برای حضور و توسعه نفوذ خود در کشورهایی که اجازه حضور قانونی در آن‌ها را ندارد، استفاده می‌کند
۴- وقتی نیروهای آمریکایی می‌توانند در پوشش ناتو در عراق حضوری قانونی و مصون داشته باشند، چرا طرف‌های دیگر از این فرصت استفاده نکنند! تجربه و مشاهدات نشان داده رژیم صهیونیستی همواره از پوشش سازمان‌های بین‌المللی و چند ملیتی برای حضور و توسعه نفوذ خود در کشورهایی که اجازه حضور قانونی در آن‌ها را ندارد، استفاده می‌کند. مثال‌های متعددی نیز در این زمینه وجود دارد که افسران این رژیم در پوشش‌های مختلفی مانند اقدامات بشردوستانه و به بهانه‌های مختلف برای انجام پروژه‌های امنیتی، سیاسی، اقتصادی و … در کشورهای مختلف حضور یافته‌اند. با این توضیح می‌توان نوشت که یکی از پیامدهای افزایش حضور ناتو در عراق ایجاد امکان برای حضور افسران اسرائیلی در جوار مرزهای ایران است. بدیهی است رژیم صهیونیستی با به سرانجام رسانیدن پروژه تطبیع، توانست حضوری قانونی در مرزهای جنوبی ایران برای خود فراهم کند. پیش از آن نیز به موجب برقراری ارتباطات گسترده با دولت آذربایجان حضور قابل ملاحظه‌ای در قفقاز و مرزهای شمالی ایران برای خود مهیا کرده بود. اکنون با در نظر گرفتن سیاست تهاجمی تل‌آویو علیه تهران در سال‌های اخیر این امکان که صهیونیست‌ها در تدارک حضور در مرزهای غربی ایران باشند نیز کاملاً محتمل و منطقی به نظر می‌رسد.
۵- صهیونیست‌ها بارها اعلام کرده‌اند با بقا و قدرت‌گیری جریان مقاومت در عراق به شدت مشکل دارند. چراکه با توجه به ماهیت ضد اسرائیلی جریان مقاومت در عراق و با در نظر گرفتن موضع تهاجمی رژیم صهیونیستی در مواجهه با هر جریان ضد اسرائیلی در عراق که تجربه‌های متعدد تاریخی نیز دارد و از طرفی عملکرد برخی گروه‌های مقاومت در جنگ سوریه که با قرار گرفتن در کنار مرزهای صهیونیستی به تهدیدی جدی برای این رژیم بدل شدند، هیچ بعید نیست که رژیم صهیونیستی برای کنترل و وارد آوردن ضربه های جدی به جریان مقاومت با انگیزه‌های جدی قصد حضور میدانی در عراق را داشته باشد.
نتیجه‌گیری
با این توضیحات و با مفروض قرار دادن این گزاره که افزایش حضور ناتو می‌تواند بسترساز خلق تهدیدات جدید برای ایران و محور مقاومت در عراق باشد، به طور منطقی می‌توان انتظار داشت ایران در رأس محور مقاومت اقدام به دفاع از خود و تقابل با منشأ تهدید تازه کند. بر این اساس تهدیدات افزایش حضور ناتو باید مورد توجه مسئولان ارشد عراقی باید باشد؛ زیرا یکی از قواعد اصل حسن همجواری، خالی نمودن فضای تهدید از محیط امنیتی پیرامون کشور همجوار است. به نظر می‌رسد اگر دولت عراق واقعاً به دنبال کاهش تنش و افزایش ثبات در کشور خود و منطقه است، باید نسبت به چنین مسائلی حساس‌تر بوده و از ساده‌سازی وقایعی که به شدت ظرفیت تولید بحران دارد، پرهیز کند.
انتهای پیام/ 411
