به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از آذربایجان‌شرقی، شهید «یونس لطفی» در اول شهریورماه 1345 در تبریز چشم به جهان گشود. وی با آغاز دفاع مقدس راهی جبهه‌های نور شد و پس از مدتی مبارزه با دشمن بعثی، درنهایت در تاریخ 20 اسفندماه 1363 در عملیات بدر به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
زندگی‌نامه شهید:
شهید «یونس لطفی» در اولین روز از شهریورماه سال 1345 شمسی در خانوادهای متدین دیده به جهان گشود. وی از همان کودکی از هوش سرشاری برخوردار بود. تیزفهمی او زبانزد خانواده و فامیل بود. از کودکی نماز خواندن را دوست داشت و مقید به خواندن نمازهای خود در مسجد محله و در کنار جماعت بود.
یادگیری قرآن کریم را قبل از رفتن به مدرسه شروع کرد. 7 ساله بود که وارد دبستان شد و با نمرات خوب دوران ابتدایی را به پایان رساند و هم‌زمان در کلاس‌های یادگیری قرآن با شور و شوق زیاد شرکت می‌کرد.
13ساله بود که به عنوان مربی قرآن آموخته‌های خود را به دیگران آموخت و شاید یکی از نوجوان‌ترین مربیان قرآن در زمان خود به شمار می‌رفت.
مقطع دوره راهنمایی را در مدرسه «آذرآبادگان» شروع کرد اما به خاطر حضور فعالش در راهپیمایی‌های زمان انقلاب، درس را در پایه‌ی سوم نیمه تمام گذاشت و بر فعالیت‌های خود در مسجد افزود.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی و آغاز جنگ تحمیلی در حالی که 16 سال بیشتر نداشت با اصرار زیاد، خانواده‌اش را راضی کرد تا به جبهه‌های غرب اعزام شود و در سرمای زمستان کردستان میان کوه‌های سر به فلک کشیده به دفاع و خدمت از انقلاب و اسلام پرداخت.
پس از حضور سه ماهه‌اش در جبهه به تبریز بازگشت و کلاس سوم راهنمایی را به پایان رساند. رفتار و اخلاق خوب او باعث شده بود تا در محله از احترام زیادی برخوردار باشد و دیگران نیز دوستش داشته باشند و با سن کمی که داشت دوستان و همسالانش او را پناهگاهی برای حل مشکلات خود می‌دانستند.
حضور در فعالیت‌های مسجد از برنامه‌های ثابت او بود، او که یکی از اعضای فعال پایگاه مقاومت بسیج حضرت ولی عصر(عج) به شمار می‌رفت در محله کوچه باغ و در امورات آموزش پایگاه فعالیت خوب و چشمگیری داشت. روح ناآرام یونس که بی‌قرار برای حضور در جبهه بود یکبار دیگر او را روانه میدان جنگ کرد.
پس از مدتی به لشکر عاشورا پیوست و در گردان تخریب فعالیت خود را آغاز نمود. در کنار دفاع و آموزش از فرمانده گردان تخریب «شهید اکبر جوادی» درس جوانمردی و اخلاص زیادی آموخت و با الگو قرار دادن او به پرورش روح خود پرداخت. ذاکری اهل بیت را نیز در همان گردان با تشویقهای فرمانده خود که با او مانوس شده بود آغاز کرد.
یونس به عنوان مربی تخریب نقش ویژهای در گردان ایفا می‌کرد. در تعلیم نیروها شب و روز نمی شناخت. آن سال‌ها عزاداریهای گردان تخریب در لشکر عاشورا زبانزد بسیجیان بود. برای همین هم در بیشتر عزاداری‌ها از دیگر گردان‌ها مهمان داشتند. با نزدیک شدن به عملیات بدر، عزاداری‌ها در گردان تخریب با شور و حال بیشتری برگزار می‌شد و زمزمه‌های یونس و دیگر دوستانش تا پاسی از شب ادامه داشت.
این شهید والامقام پس از مجاهدت‌های فراوان در راه اسلام در 20 اسفندماه 1363 به درجه رفیع شهادت نائل آمد و سال‌ها پس از انتظار، در 23 اردیبهشت سال 1377 شمسی قسمتی از پیکرش توسط گروه تفحص لشگرعاشورا پیدا و به تبریز بازگشت وخانواده ودوستان راخوشحال کردوباتشییع پیکرمطهرش در جوار شهدای وادی رحمت آرام گرفت.
انتهای پیام/
