به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تهران، «محمدجواد باقری» پانزدهم تير ۱۳۳۹، در روستای جاسب از توابع شهرستان محلات به دنيا آمد. پدرش محمدرضا، شيرينی‌فروش بود و مادرش وجيهه نام داشت. دانش‌آموز سوم متوسطه در رشته فرهنگ و ادب بود. از سوی كميته انقلاب اسلامی در جبهه حضور يافت. سرانجام در پانزدهم آذر ۱۳۵۹، در آبادان بر اثر اصابت تركش به شهادت رسيد. مزار وی در قطعه ١ ردیف ۴ شماره ٧ فاز دو گلزار شهدای ده‌امام تابعه شهرستان پاكدشت واقع است.
در کتاب السابقون به بخشی از زندگی شهید «محمدجواد باقری» اشاره شده که در ادامه می‌خوانید:
فرزند چهارم از یک خانواده پر جمعت و صمیمی بود. آن‌روز بعد از تعطیلی از مدرسه بر خلاف همیشه که به قنادی پدر می رفت، در کوچه منتظر دوستانش ایستاد. بعد از دقایقی محمد پازوکی و مجید رحیمی هم بر سر قرار رسیدند محمد جواد شروع به صحبت کرد نقشه ترک تحصیل و ثبت نام در سپاه را برای اعزام به جبهه برای بچه‌ها توضیح داد.
محمد پازوکی که در همسایگی آنها زندگی می‌کرد، گفت: «محمدجواد خیلی مطمئن حرف می‌زنی مگه بابات موافقت کرد؟» و او با لبخند جواب داد: «نه ولی دلم روشنه. می‌دونم که بلاخره قبول می کنه». همینطور هم شد بر خلاف نظر همگان که فکرش را هم نمی‌کردند که پدرش دل جدایی از محمد جواد را داشته باشد اما او با مهربانی و صمیمیت اجازه داد. زیرا می دانست که پسرش راه خود را انتخاب کرده است و در حالی که کمتر از ۲ ماه از شروع جنگ می‌گذشت همراه با همان دوستان صمیمی در محاصره آبادان به آرزوی بزرگش که همانا شهادت بود دست یافت .
شهید محمد جواد باقری بسیار خوش اخلاق، با صداقت و با ایمان بود. بسیار به حرف بزرگتر ها و مخصوصا پدر و مادرش گوش می‌کرد و کوچکترها را راهنمایی می کرد. درسش خوب بود و همیشه بعداز مدرسه به قنادی پدر می‌رفت و به او کمک می‌کرد.
به قول برادر شهید، خوش به سعادتشان. چون شهادت نصیب هرکسی نمی‌شود و اینها از طرف خدا انتخاب شده بودند.
انتهای پیام/
