گروه دفاعی امنیتی دفاع‌پرس- امیر سرتیپ «محمدحسن نامی» معاون اسبق اطلاعات ارتش و از همرزمان شهید سپهبد علی صیاد شیرازی در یادداشتی، به نقش این شهید والامقام در مقابله با عناصر ضدانقلاب در غائله کردستان در آن زمان پرداخت.
در این یادداشت آمده است:
در اجرای فرمان حضرت امام (ره) در تاریخ ۱۳۵۸.۱.۱ خود را به قرارگاه لشکر ۲۸ در سنندج معرفی کردم و مشغول به فعالیت شدم. ابتدا در سنندج در دو عملیات شرکت کردم و در این مدت با شهید سپهبد علی صیاد شیرازی آشنا شدم. صیاد شیرازی در مبارزه با ضد انقلاب با تمام وجود مبارزه می‌کرد و در ترسیم راهبرد‌های مهم برای بیرون راندن گروه‌های ضد انقلاب در تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری به‌عنوان یک سکان محوری بود.
یکی از استراتژی‌های مهمی که شهید صیاد شیرازی در درگیر‌های کردستان در مقابله با ضد انقلاب دنبال می‌کرد و در اجرای آن جدی بود، این بود که ضد انقلاب نتواند جاده‌ها را مسدود کند و به هر شکل ممکن بایستی امنیت رفت و آمد در مسیر‌های ارتباطی به‌ویژه بین شهری برقرار باشد. شاهد این راهبرد ارزشمند این شهید بزرگوار بودم. اگرچه در آن روز کسی این نظریه ارزشمند او را درک نمی‌کرد، ولی او با همه توان این اقدام را برای همگان به‌عنوان یک استراتژی مهم جا انداخت.
در درگیری پادگان لشکر ۲۸ که گروه‌های معاند از همه طرف به مقر لشکر حمله کردند و بعد از آن افراد انقلابی توانستند ضمن حفظ پادگان آن‌ها را متواری کنند، نقش اصلی دفاع به عهده این شهید بزرگوار بود. بعد از آن، آن‌ها در باشگاه افسران مستقر شدند و در عملیات‌های گردنه‌ی تیش تیش، یا چندین عملیات که در اطراف بانه انجام دادند و همچنین در عملیات‌هایی که در قزلی، جوانسر و ارتفاعات گردنه خوی انجام دادند و این عملیات‌ها نقش بسزایی در تقویت و ارتقاء روحیه نیرو‌های خودی و تضعیف روحیه گروه‌های ضد انقلاب داشت. در خردادماه ۱۳۵۸ به تهران آمد و مانند همیشه به حضور شهید محمدحسین بهشتی رسید. ایشان پس از سؤال‌های چند از وضعیت کردستان، فرمودند: به قول برادر عزیزم جناب آقای خامنه‌ای، استکبار جهانی می‌خواهد ایران را چنان ناامن کند که باز اگر یک قلدری را در رأس کشور قرار دادند، همه او را نه‌تنها به راحتی بپذیرند، بلکه از او تمجید هم بنمایند؛ لذا کور خواندند. با قدرت با ضدانقلاب می‌جنگیم و امنیت را در کشور برقرار می‌نماییم.
با این تصمیم، به‌عنوان فرمانده گروهان در ارتفاعات خرنوکدار در بیرون از مریوان مستقر شدم. به دلیل برف سنگین در زمستان امکان کمک‌رسانی برای اینگونه ارتفاعات وجود نداشت، لذا آن‌ها برای ماه‌های سرد سال بایستی آذوقه لازم را با خود به بالای ارتفاعات می‌بردند و برای مدت حداقل سه ماه در آنجا استقرار داشتند و برای مقابله با ضدانقلاب آماده دفاع و اجرای هرگونه عملیات بودند.
زمانی که دستوری مبنی بر اینکه هر نظامی مطابق میل خودش هرکجا که بخواهد منتقل شود، صادر شد و سربازی به یک سال کاهش یافت، این شهید بزرگوار برای اینکه این کار انجام نشود، تلاش زیادی کرد؛ ولی با توجه به نگاه لیبرالی دولت در آن زمان موفق نشد و این دستورات موجب به هم ریختن قسمتی از سازماندهی ارتش شد. یکی از دوستان که در معاونت نیروی انسانی نزاجا بود، می‌گفت با استفاده از این دستور تعداد زیادی درخواست انتقال به شهر‌های خود نموده‌اند؛ لذا به همین دلیل برخی از مراکز آموزشی مثلاً جایی مانند مرکز آموزش کرمان که دارای ۸۴ جایگاه سازمانی است بیش از ۳۸۶ نفر نیروی کادر تقاضای انتقال به آنجا را نموده‌اند که در صورت اجرایی شدن این اقدام پادگان‌ها و یگان‌های ارتش با مشکل کمبود نیرو به‌ویژه در یگان‌های رزمی مواجه خواهند شد؛ البته لازم به یادآوری است که اگرچه تعدادی از نیرو‌ها با استفاد از این دستور به مراکز آموزشی، ژاندارمری و حتی سازمان‌های دولتی منتقل شدند، ولی با انتصاب سرهنگ صیاد شیرازی به‌عنوان فرمانده نیروی زمینی این دستور لغو شد، ولی نیرو‌هایی که بعد از فرمان حضرت امام خمینی (ره) به پادگان‌ها مراجعت کردند، هر یک نفر به اندازه پنج نفر توانایی داشتند، خوب می‌جنگیدند و خوب مقاومت می‌کردند و شهدای زیادی هم تقدیم انقلاب اسلامی کردند.
ما در کردستان علاوه بر دشمن با طبیعت وحشی‌اش نیز درگیر بودیم؛ به‌خصوص در زمستان و در کوه‌های بلند سر به فلک کشیده‌اش افراد دموکرات و کومله آن مناطق را کاملاً می‌شناختند و به طبیعت آنجا آشنا بودند، در حالی که آن‌ها شناختی زیادی به جغرافیای آن منطقه نداشتند. شرایط سختی بود در زمستان هوا بسیار سرد بود و این نبود مگر با نظمی که شهید صیاد شیرازی در ورزش روزانه حتی در شرایط سخت انجام می‌داد. این شهید بزرگوار در انجام نماز اول وقت و نظم و انظباط برای همه نمونه بود و بسیاری از افسران و درجه‌داران جوان از جمله ستوان نامی او را الگوی خود قرار داده بودند. آن زمان ما نماز می‌خواندیم، ولی به اینکه نماز، نماز اول وقت باشد، چندان دقت نمی‌کردیم؛ ولی این شهید بزرگوار همیشه نماز اول وقت را حتی در شرایط درگیری از دست نمی‌داد و نماز شب او ترک نمی‌شد. در کردستان شهید حسن آبشناسان و شهید حسین شهرام‌فر و تعداد زیادی افسران دلاور و رشید و ورزیده دیگری هم بودند که شهید صیاد را به‌عنوان الگوی خود قرار می‌دادند؛ البته این دو نفر جزو فرماندهان اصلی بودند و شهید صیاد شیرازی برای آن‌ها احترام خاصی قائل بود.
اگرچه در اوائل هجوم گروه‌های ضد انقلاب به کردستان و تصرف برخی از شهر‌ها شرایط سختی در کردستان حاکم بود و استکبار و رسانه‌های خارجی خوشحال از این بودند که ظرف مدت دو ماه کردستان را از پیکره ایران عزیز ما جدا خواهند کرد، ولی با فرمان حضرت امام (ره) و حضور گسترده نیرو‌های ارتش به کردستان و با تلاش شبانه‌روزی شهید صیاد شیرازی و سایر شهدا، ارتش جمهوری اسلامی ایران موفق شد در مدت ۲۱ روز یگان‌هایی به استعداد ۵۰ گردان پیاده و پیاده مکانیزه به همراه هوانیروز و گردان ۱۳۵ از تیپ ۵۵ هوابرد، یک گردان نیروی مخصوص از تیپ نوهد و چهار گردان تانک از لشکر ۱۶ زرهی قزوین به کردستان اعزام و طی مدت ۱۸ ماه امنیت را به آنجا بازگرداند.
نقش شهید صیاد شیرازی در ایجاد راهبرد اتحاد، وحدت و همدلی بین ارتش و سپاه، مهمترین رمز موفقیت در دفاع مقدس بود. باور اینکه هم حضرت امام (ره) و هم مقام معظم رهبری (مدظله العالی)، رمز موفقیت را در وحدت ترسیم نموده بودند و اجرای این فرمان از واجبات است، باور قلبی او بود و دیگران را به آن هدایت می‌کرد.
انتهای پیام/ 241
