گروه فرهنگ و هنر دفاعپرس- رسول حسنی؛ رسانه ملی (تلویزیون) با وجود فراوانی وسایل ارتباط جمعی هنوز جایگاه خود را در میان توده مردم حفظ کرده و همچنان یکی از منابع مورد وثوق مخاطبان است. اما از آنجایی که امروزه مردم با افزایش آگاهی به راحتی و سادگی سره را از ناسره تشخیص میدهند، میتوانند صداقت رسانه ملی را نیز محک بزنند.
اگر رسانه ملی به هر علتی نتواند با مخاطبان خود که بزرگترین سرمایه آن است صادق باشد به سرعت کنار گذاشته میشود و در آنصورت برگرداندن مخاطب و جلب اعتماد دوباره دشوار خواهد بود.
یکی از مواردی که میتواند محل اعتماد یا سلب اعتماد مردم باشد برنامههای مسابقه محور است که به صورتهای مختلف و متنوعی اجرا و پخش میشود.
مسابقات تلویزیونی مورد بحث، سابقهای طولانی در تلویزیون داشته و هنوز مخاطبان خاص خود را دارند. از مسابقه پرطرفدار «نامها و نشانهها» و «مسابقه هفته» در دهههای پیش تا «حافظه برتر» و «کودک شو» و «سیم آخر» برنامههایی بوده و هستند که مخاطبان بسیاری را به خود جذب و جلب کرده و علاقهمندان خاص خود را داشتهاند. در این میان بدیهی است که افراد بسیاری بهخاطر کسب جوایز وسوسه کننده، بخت خود را آزموده و در این برنامهها حضور مییابند.
هر چند شانس حضور در این برنامهها نیز بسیار کم است و افراد بسیاری در صف انتظار قرار دارند اما سوال مهم این است که برندگان اینگونه مسابقات که اغلب با شلوغکاری و شانتاژ مجری برنامه نیز مواجه است واقعا به جوایز خود میرسند؟ این سوالی است که ذهن افراد بسیاری را به خود مشغول کرده است. و یا آیا مرجعی برای پاسخگویی به مخاطبان در این زمینه وجود دارد؟
در یک تحقیق میدانی از برخی افراد که برنده جایزه در اینگونه مسابقات بودهاند شنیده شده که نهتنها به جوایز خود نرسیدهاند بلکه هیچ مرجعی پاسخگویشان نیز نبوده است. شرکت کنندهای که در یکی از پرمخاطبتربن مسابقات تلویزیونی که در ایام نوروز نیز از برنامههای منتخب مردمی بوده است، برندۀ جایزه نقدی شده اما با گذشت چندین ماه نه تنها جایزهای دریافت نکرده بلکه هیچ اطلاعی نیز از روند کار ندارد و مرجعی را هم پاسخگو نمییابد!
در شرایطی که رسانه ملی در حال از دست دادن مخاطبان خود است این نوع مدیریت چه معنایی دارد؟ اگر برنامهسازان تلویزیونی آهی در بساط ندارند چرا به مردم وعده دروغ میدهند و برای حفظ آنها به هر ترفندی متوسل شده و عملا مخاطب را فریب میدهند؟
اگر رسانه ملی خود را از مردم و برای مردم میداند باید نظارت سختگیرانهای در خصوص مسابقات تلویزیونی اعمال کند تا از این طریق به اعتماد مردم عمق ببخشد. اگر مخاطبی به اصطلاح از رسانه ملی رودست بخورد مسلماً بیاعتمادی او بین مخاطبان دیگر تسری پیدا کرده و رفته رفته حجم انبوهی از مردم بیننده شبکههای تلویزیونی بیگانه خواهند شد.
علاج واقعه سادهتر از چیزی است که فکرش را میکنیم؛ برخورد قاطع و محکم با برنامهسازانی که به هر طریقی این اعتماد را خدشهدار میکنند راهکاری برای حفظ مخاطب است. از طرفی این دستگاه نظارتی سازمان صدا و سیما است که باید پیگیر مطالبات مردم باشد. در این صورت است که مردم نیز رسانه ملی را از خود میدانند و همچنان گزینه اول آنها باقی خواهد ماند.
انتهای پیام/161