به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، مهدی گودرزی کارشناس علوم قرآنی در گفت‌وگویی اظهار داشت: بزرگ‌ترین رویکرد «امام حسن مجتبی (ع)» در زمان ولایتشان مبارزه با نفاق بود، منافقان افرادی به‌ظاهر مسلمان بودند، ولی در عمل دشمنان واقعی اسلام محسوب می‌شدند لذا مبارزه با آنان بسیار سخت و دشوار بود، چون مردم تنها ظاهر افراد را می‌دیدند و از کفر و نفاق آنان خبر نداشتند. بیشتر ولایت «امام حسن مجتبی (ع)» صرف مبارزه ایشان با نفاق شد
وی در مورد مشکلات «امام حسن مجتبی (ع)» در زمان ولایت ایشان تأکید کرد: بیشتر زمان ولایت «امام حسن مجتبی (ع)» صرف مبارزه ایشان با نفاق شد. «امام حسن مجتبی (ع)» تلاش کردند تا پرده از چهره واقعی برخی از افراد بر دارند و در عین حال ریشه‌های نفاق را بخشکانند، ولی وجود یاران سست عنصر به ایشان اجازه اصلاحاتی از این جنس را نمی‌داد با این همه «امام حسن مجتبی (ع)» تا حدودی توانستند چهره واقعی نفاق را در اذهان عمومی نشان دهند از این رو زمینه برای قیام «سیدالشهدا (ع)» فراهم شد.
گودرزی با اشاره به بی‌توجهی‌های مردم به مبارزه باکفر در زمان ولایت «امام حسن مجتبی (ع)» تأکید کرد: «امام حسن مجتبی (ع)» تلاش‌های وافری را برای از بین بردن نفاق انجام دادند و تا حدود زیادی موفق بودند، اما آثار این نفاق را می‌توان پس از واقعه عاشورا و در کاخ یزید به‌وضوح دید او علناً در حضور جمع زیادی از مردم اعلام کرد که پیامبری حضرت «محمد (ص)» یک بازی سیاسی بوده است و موضوع دریافت وحی از خداوند برای ایشان ادعایی بیش نیست. نگاهی به تاریخ دوره ولایت «امام حسن مجتبی (ع)» نشان می‌دهد که بی‌بصیرتی و بی‌توجهی‌های مردم به مبارزه باکفر در آن زمان تا چه میزان به گستاخی منافقان کمک کرده بود.
راسخ نبودن اطرافیان و یاران «امام دوم (ع)» در مبارزه با کفر
وی یکی دیگر از چالش‌های پیش روی ولایت «امام حسن مجتبی (ع)» را راسخ نبودن اطرافیان و یاران ایشان در مبارزه با کفر دانست و تصریح کرد: یاران و اطرافیان «امام حسن مجتبی (ع)» نیز افرادی سست‌عنصر بودند که در اعتقادات شان راسخ نبودند و حتی فرمانده لشکر سپاه ایشان فردی فاسد بود و با پولی که معاویه به وی داده بود از یاری این امام بزرگوار دست کشید در چنین شرایطی با قطعیت می‌توان گفت که «امام حسن مجتبی (ع)» از ناحیه یاران وفادار با مشکلات فراوانی روبرو بود.
گودرزی به صلح‌نامه «امام حسن مجتبی (ع)» اشاره و ابراز کرد: صلح‌نامه «امام حسن مجتبی (ع)» تنها مسیر خروج از چالش‌های ایجاد شده بود ایشان بهترین رویکرد در آن برهه زمانی را در پیش گرفتند، وجود افراد سست‌عنصر ضربه سختی را به گسترش اسلام ناب محمدی زده بود حتی خود «امام حسن مجتبی (ع)» نیز صراحتاً اعلام کرده بودند، چنانچه صلح‌نامه را امضاء نمی‌کردم قطعاً از سوی اطرافیانم کت‌بسته به معاویه تحویل داده می‌شدم.
وی دلیل بی بصیرتی مردم در زمان ولایت «امام حسن مجتبی (ع)» را مورد بررسی قرار داد و بیان کرد: مردمی که در زمان ولایت «امام حسن مجتبی (ع)» می‌زیستند افرادی بودند که دغدغه معیشت داشتند و معیشت را بر اعتقادات دینی خود ترجیح داده بودند آنان از ترس جنگ و تحریم به هر شرایطی تن می‌دادند معاویه نیز از این رویداد کمال استفاده را می‌کرد او با ایجاد رعب و وحشت و تبلیغات نادرست یاران نزدیک «امام حسن مجتبی (ع)» را از گرد ایشان پراکنده کرد و جز عده قلیلی بقیه دغدغه اسلام را فراموش کردند.
«امام حسن مجتبی (ع)» هرگز صلح نکردند بلکه اصلاح کردند
گودرزی بار دیگر موضوع صلح «امام حسن مجتبی (ع)» را مورد بررسی قرار داد و تأکید کرد: «امام حسن مجتبی (ع)» هرگز صلح نکردند بلکه اصلاح کردند ایشان با گامی که برداشتند در حقیقت مسیر اصلاح را برای جامعه آن روز که درگیر نفاقی سخت بود هموار نمود به عبارت دیگر باتدبیری هوشمندانه به خنثی کردن دسیسه‌های ایجاد شده و تبلیغات نادرست دشمنان پرداختند. «امام حسن مجتبی (ع)» با اصلاحاتی که در مفاد صلح‌نامه انجام دادند حرکت را برای توسعه اسلام حقیقی باز کردند در عین حال نباید فراموش کنیم که همین اطرافیان بودند که «امام حسن مجتبی (ع)» را وادار به پذیرش صلح کردند.
وی تغییر در مفاد صلح‌نامه را یکی از رویکرد‌های ارزشمند آن روزگار دانست و بیان کرد: «امام حسن مجتبی (ع)» با تغییر در مفاد صلح‌نامه پیروزی را برای خود به ارمغان آوردند در حقیقت ایشان با رویکردی که در پیش گرفتند یک صلح قهرمانانه را رقم زدند.
«امام دوم (ع)» از بیان حق و حقیقت هرگز باز نماندند
گودرزی به سیره اخلاقی «امام حسن مجتبی (ع)» پرداخت و افزود: «امام حسن مجتبی (ع)» فردی بزرگ و در عین حال بسیار شجاع و نترس بودند، ایشان از بیان حق و حقیقت هرگز باز نماندند، اما تدبیر خردمندانه باعث شده بود تا ایشان شیوه‌ای متفاوت را در پیش بگیرند تدبیری که تنها منفعت اسلام را در نظر داشت، در عین حال همان افراد سست‌عنصری که در کنار ایشان بودند و برای پذیرش صلح‌نامه پا فشار می‌کردند بعد‌ها به ایشان تهمت زدند و این امام بزرگوار با سکوت از کنار تمام گستاخی‌ها گذر کردند.
وی ویژگی بارز «امام حسن مجتبی (ع)» را مورد بررسی قرار داد و افزود: «امام حسن مجتبی (ع)» هرگز دین را فدای خود نکردند بلکه آبروی خود را فدای دین کردند و تهمت‌های بسیاری را به جان خریدند تا اسلام ناب محمدی نامش همواره بر بلندای تاریخ بدرخشد.
دلیل نام‌گذاری روز ولادت «امام حسن مجتبی (ع)» با عنوان روز «اکرام»
وی پیرامون دلیل نام‌گذاری روز ولادت «امام حسن مجتبی (ع)» با عنوان روز «اکرام» بیان کرد: بخشش و انفاق از خصلت‌های والای انسانی است که «امام حسن مجتبی (ع)» از آن برخوردار بودند. به این دلیل روز ولادت ایشان را روز اکرام نام نهاده‌اند.
وی با اشاره به اعمالی که در شب ولادت «امام حسن مجتبی (ع)» از فضیلت بسیاری برخوردار است بیان کرد: غسل کردن و خواندن شش رکعت نماز که در آن هر دو رکعت به یک سلام خاتمه می‌یابد و سوره‌های حمد، یس، ملک و توحید در هر رکعت خوانده می‌شود فضیلت بسیار برای فرد بجا آورنده دارد در عین حال خواندن زیارت عاشورا بسیار مورد سفارش قرار گرفته است.
اعمال شب ولادت «امام حسن مجتبی (ع)» در نیمه ماه مبارک رمضان
گودرزی جایگاه زیارت «امام حسین (ع)» را در شب ولادت «امام حسن مجتبی (ع)» بیان و خاطرنشان کرد: در روایات بیان شده روزی فردی از «امام صادق (ع)» پرسید: چه می‌فرمایى در حق کسی که در شب نیمه ماه رمضان کنار قبر «امام حسین (ع)» حاضر شود؟ «امام صادق (ع)» فرمودند: خوشا به حال کسی که در شب نیمه ماه رمضان پس از نماز عشا ده رکعت نماز کنار قبر آن حضرت بجار آورد، البته این نماز غیر از نافله شب می‌باشد و بخواند در هر رکعت پس از سوره «حمد» ده مرتبه «توحید» را همچنین به خداى تعالی از آتش دوزخ پناه ببرد، خدا او را نجات یافته از آتش ثبت می‌کند، و از دنیا نرود تا فرشتگانى را در خواب ببیند که او را به بهشت بشارت می‌دهند، و نیز فرشتگانى که او را از آتش ایمن می‌کنند.
منبع: میزان
انتهای پیام/ ۹۱۱
