به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، شهید «حسین ابراهیم‌زاده» فرزند ابراهیم در تاریخ ۱۳۴۳/۴/۲۰ در خانواده‌ای متدین و زحمتکش در شهرستان اردکان دیده به جهان گشود و در همان دوران کودکی با تربیت اسلامی رشد یافت و با اخلاق و رفتار خوب توسط والدین خود آشنا شد.
وقتی به سن هفت سالگی رسید به دبستان باباطاهر رفت و تحصیلات خود را آغاز کرد و تا کلاس ششم درس خوانده و سپس تحصیل را رها کرد و به کار مشغول شد. هنوز زمانی از زندگی‌اش نگذشته بود که در سن ۱۱ سالگی پدر خود را در حین تصادفی از دست داد و غم از دست دادن پدر برای همیشه همراه خود داشته و با آن دوران یتیمی را پشت سر گذاشت. وی در ایامی که از تحصیل فراغت یافته و تا حدودی بر اثر کار و فعالیت ترک تحصیل کرده بود با تلاش فراوان به کار مشغول شد.
وی برای تامین معاش خود و خانواده فعالانه همت می‌کرد و نمی‌گذاشت کمبود پدر در خانه احساس شود. او علاوه بر جدیت در کار و تلاش و صف‌ناپذیری که داشت دارای اخلاقی عالی و ظاهری آرام بود و با رفتار شایسته خود با دیگران رفتار می‌کرد و همه را شیفته اخلاق خوب خود کرده بود.
شهید ابراهیم‌زاده فردی بود که با دوستان و آشنایان و اقوام با لطف و مهربانی برخورد کرده و سعی می‌کرد همیشه و در همه حال با دیگران آنچه در توانش بود کمک کرده و لحظه‌ای هم از پروردگار غافل نباشد. در انجام عبادت سعی فراوانی داشت و سایرین را تشویق می‌کرد که در انجام عبادت کوتاهی نکنند.
ایشان در دوران نوجوانی و سپس جوانی سخت به شغل بنائی روی آورد و برای تامین معاش خانواده فعالانه کوشید بعد از پیروزی انقلاب و شروع جنگ تحمیلی به آموزش نظامی را رفت و به عضویت بسیج درآمد و سپس به جبهه اعزام شد و بعد از چندین نوبت عزیمت به جبهه‌های غرب و جنوب در نهایت در تاریخ ۱۳۶۱/۱۱/۲۰ در منطقه «فکه» در عملیات «والفجر مقدماتی» بر اثر اصابت گلوله به قلبش به دیدار حق شتاف.
وصیت‌نامه شهید:
«بسم الله الرحمن الرحیم
ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله اموتاً بل احیاء عند ربهم یرزقون
گمان نبرید کسانی که در راه خدا کشته می‌شوند مرده‌اند بلکه زنده‌اند و در نزد پروردگارشان روزی می‌خورند.
با درود و سلام به رهبر کبیر انقلاب و با درود برملت شهیدپرور ایران به ویژه مردم شهیدپرور اردکان وصیت‌نامه خود را شروع می‌کنم.
ای مردم شهیدپرور اردکان همیشه امام را دعا کنید و هیچ وقت دعای کمیل و نماز جمعه را ترک نکنید و به یاد شهیدان باشید. ما که رفتیم، ولی ای جوانان بشتابید به سوی جبهه‌ها که نعمت‌های الهی در آن نهفته است.
نگذارید منافقین کوردل در گوشه و کنار کشور اسلامی ما دست به حرکتی بزنند و بهترین فرد‌های مفید این جامعه را از دست ما نگیرند و اجازه ندهید این متجاوزین به کشور اسلامی ما تجاوز کنند. بارالها ما به آرزوی خود که همانا شهادت بود رسیدیم و گامی برداشتیم برای فتح کربلا.
ای مردم قهرمان وقتی که شما به کربلا رفتید یادی از شهیدان هم بکنید و سلام شهیدان را به سرور آزادگان حسین ابن علی برسانید.
مادر گرامی‌ام افتخار کن که فرزندی داشتی و در راه خدا دادی و امیدوارم مانند مادر دیگر شهیدان صبر داشته باشی و امیدوارم از پسر ناقابل خود راضی باشی و بعد از شهادت من لباس مشکی به تن نکنی و عزاداری ننمائی بلکه مانند جشن عروسی شاد باشی.
ای مادر این مقدار پول و چیز دیگری که من دارم برایم به مدت ۶ ماه روزه و به مدت یک سال نماز بخوانید.
ای برادران عزیز نگذارید سلاح برادرتان به زمین بی‌افتد یعنی به جبهه بروید. همچنین ای مادر گرامی‌ام امیدوارم که برادر کوچکم را خوب تربیت کنی تا بتواند فرد مفیدی برای این جامعه باشد و بر متجاوزین کوردل بتازد.
ای خانواده گرامی‌م اگر یک اشتباهی از من سرزده مرا ببخشید و مرا حلال کنید و ای دوستان و رفیقان وقتی که وصیت خود را می‌نوشتم به یاد تمامی شما بودم و امیدوارم که وقتی شهید شدم عزاداری نکنید و شاد باشید که دوست شما شهید شده است.
خدایا خدایا تا انقلاب مهدی خمینی را نگهدار
حسین ابراهیم زاده اردکانی
تاریخ ۱۳۶۱/۱۰/۲۴»
انتهای پیام/
