به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، وقتی جنگ تحمیلی آغاز شد، خیل عظیمی از اقشار جامعه درصدد دفاع از اسلام و میهن اسلامی برآمدند که یکی از این اقشار «ورزشکاران» بودند؛ ورزشکارانی که با روحیه شهادت‌طلبی در کنار ورزش حرفه‌ای خود، برای پیروزی لشکریان اسلام در برابر نیروهای رژیم بعثی عراق جنگیده و مدال‌های افتخار را یکی پس از دیگری درو کردند تا آیندگان در تاریخ از آن‌ها به نیکی یاد کنند.
جامعه ورزشی آذربایجان شرقی هم دوران حماسه و ایثار نماد پهلوانی و شهادت را نشان داده است و نام دلاورمردانی از آن‌ها در دفتر شهدای دفاع مقدس به ثبت رسیده است که «رمضان غلامی» یکی از این شهداست.
زندگی‌نامه شهید «رمضان غلامی»
«رمضان غلامی» سال ۱۳۴۴ در شهرستان «مرند» دیده به جهان گشود و در سن هفت سالگی به دبستان رفت و پس از مدتی به‌علت نامناسب بودن وضع اقتصادی خانواده، به ناچار مدرسه را ترک کرده و در کارخانه قالیبافی مشغول به کار شد.
علاقه به تحصیل سبب شد که در سن هشت سالگی در کلاس‌های شبانه شرکت کرده و روز‌ها را به تلاش جهت تامین مخارج زندگی سپری کند. او تحصیلات خود را تا قبل از انقلاب اسلامی ادامه داده و موفق شد پنجم ابتدایی را در خرداد سال ۱۳۵۷ بگیرد.
«رمضان غلامی» در نهضت انقلاب اسلامی همراه با سایر مردم علیه نیروهای رژیم شاه قیام کرد. وی علاقه بسیاری به ورزش و به ویژه فوتبال داشت و استعدادش در فوتبال موجب شد به سرعت رشد کرده و عضو هیأت فوتبال شهرستان «مرند» شده و حق شرکت در مسابقات نوجوانان را به دست آورد.
عملکرد او باعث شد تا در سال ۱۳۶۰ به‌عنوان صاحب نظر به استادیوم تختی دعوت شود؛ البته کوهنوردی نیز مورد توجه او بود و در نامه‌ای به خویشاوندان خود از منطقه عملیاتی، آنان را به رفتن به کوه در روزهای تعطیل جهت آمادگی جسمانی دعوت کرده بود.
با شروع جنگ تحمیلی در بسیج مستضعفین «مرند» ثبت نام و دوره آموزش ۴۵ روزهای را طی کرد و بعد از آن هشت‌ماه به‌صورت افتخاری در سپاه منطقه مشغول به خدمت شد. علاقه‌مندی وی به رزمندگان این نهاد ارزشمند، او را مشتاق خدمت در آن‌جا کرد و بعد از ثبت‌نام و معرفی به عملیات سپاه، ۱۲ روز در آن‌جا ماند. مقصد بعدی او آموزش دیدن در سپاه پاسداران «خوی» بود که طی آن ۴۵ روز دوره دید.
«رمضان غلامی» بعد از یک‌ماه از بازگشت به سپاه «مرند» و حضور به مدت سه‌ماه در پیرانشهر، به‌صورت داوطلبانه به جنوب و منطقه سوسنگرد اعزام شد. او معتقد بود که کسی که در این راه پرافتخار و پرمشقت قدم می‌گذارد، آگاهانه جهاد می‌کند و آگاهانه شهید می‌شود. شهادت را شیرین می‌دانست و خود نوشته بود که این‌راه را به سه‌جهت انتخاب کرده است: ۱- قربة الی الله ۲- فی سبیل الله ۳- برای وصول به لقاءالله. البته با همین نیت نیز در تاریخ ۲۱ اردیبهشت سال ۱۳۶۱ در شلمچه به درجه رفیع شهادت نائل آمد.
انتهای پیام/
