شهید «جواد یاری»؛ از قهرمانی در دوچرخه‌سواری تا شهادت در اسارت دشمن

«جواد یاری» از قهرمانان ورزشی آذربایجان شرقی بود که با آغاز جنگ تحمیلی برای دفاع از دین خود راهی جبهه‌های نور شد و پس از اسارت به دست نیروهای جنایتکار رژیم بعثی عراق به شهادت رسید.
کد خبر: ۴۵۵۷۵۷
تاریخ انتشار: ۱۰ خرداد ۱۴۰۰ - ۰۴:۴۱ - 31May 2021

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، با شروع جنگ تحمیلی، خیل عظیمی از اقشار جامعه درصدد دفاع از اسلام و میهن اسلامی برآمدند که یکی از این اقشار ورزشکاران بودند؛ ورزشکارانی که با روحیه شهادت‌طلبی در کنار ورزش حرفه‌ای خود، برای پیروزی لشکریان اسلام در برابر نیرو‌های رژیم بعثی عراق جنگیده و مدال‌های افتخار را یکی پس از دیگری درو کردند تا آیندگان در تاریخ از آن‌ها به نیکی یاد کنند.

جامعه ورزشی آذربایجان شرقی هم دوران حماسه و ایثار نماد پهلوانی و شهادت را نشان داده است و نام دلاورمردانی از آن‌ها در دفتر شهدای دفاع مقدس به ثبت رسیده است که «جواد یاری» یکی از این شهداست.

زندگی‌نامه شهید «جواد یاری»

«جواد یاری» ۳۰ تیر سال ۱۳۴۵ در تبریز دیده به جهان گشود. وی از کلاس سوم راهنمایی تمرین دوچرخه‌سواری را به‌صورت حرفه‌ای شروع کرد؛ اما تربیت بدنی در آن زمان تیمی منسجم در این رشته نداشت. تنها هیات دوچرخه‌سواری شکل گرفته بود که افراد علاقه‌مند با آن در ارتباط بودند.

شهید «جواد یاری»؛ از قهرمانی در دوچرخه‌سواری تا شهادت در اسارت دشمن

از ابتکارات خلاقانه «جواد یاری» این بود که در دوچرخه خود تغییرات زیادی بوجود آورد؛ البته همان اصلاحات و ارتقاء کارکرد، سبب شد که در مسابقه دوچرخه سواری بین شهری که از «آبرسان» تا «ائل گلی» برگزار شد، شرکت کرده و مقام اول را کسب کند.

وی در مسابقه تورنمنت کشوری هم شرکت کرد و در آن رقابت که در اطراف دریاچه ارومیه بود، توانست پیراهن طلایی را برتن کند.  او همچنین قبل از پیروزی انقلاب اسلامی در کنار برادرانش در شرایط خفگان رژیم پهلوی، در نماز جماعت به‌همراه پدرش شرکت می‌کرد.

شهید «جواد یاری»؛ از قهرمانی در دوچرخه‌سواری تا شهادت در اسارت دشمن

«جواد یاری» در سال ۱۳۵۹ قبل از شروع جنگ تحمیلی راهی مرکز آموزش خاصبان در تبریز شده و دوره‌ای ۱۵ روزه را طی کرد. اوقات او بعد از اتمام دوره، به نگهبانی در پایگاه مقاومت شهید اشرفی اصفهانی می‌گذشت. وی پس از آغاز جنگ تحمیلی دوباره آموزش دید و سپس راهی جبهه شده و در عملیات شکست حصر آبادان در سال ۱۳۶۰ شرکت کرد.

در زمان پذیرش قطعنامه ۵۹۸ در گیلانغرب بود و حتی به مرخصی هم نرفت. خانواده‌اش فکر می‌کردند باز می‌گردد، اما چنین نشد و او راهی را برگزیده بود که پایانش لقاءالله بود. پدرش همراه برادرش تصمیم گرفتند تا برای دیدنش به منطقه بروند؛ اما وقتی به منطقه رسیدند، متوجه شدند که او اسیر شده است، تا این‌که پس از مدتی از اسارتش، خبر شهادت آن دلاورمرد ورزشکار آذربایجانی به خانواده‌اش رسید.

انتهای پیام/

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار