به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، آیت‌الله «سیدمحمدتقی مدرسی»، مرجع تقلید و صاحب تفسیر هدایت، شامگاه بیست و هفتم اردیبهشت‌ماه در آخرین جلسه تفسیر سوره مبارکه رعد به تفسیر آیات پایانی این سوره از ۴۱ تا ۴۳ پرداخت.
«بِسْمِ اللهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِیمِ
«أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا نَأْتِی الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا وَاللَّهُ یَحْکُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ وَ هُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ * وَقَدْ مَکَرَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَکْرُ جَمِیعًا یَعْلَمُ مَا تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ وَ سَیَعْلَمُ الْکُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ * وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا قُلْ کَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ»؛ «آیا ندیده‌اند که ما [همواره]مى‌آییم و از اطراف این زمین مى‌کاهیم؟ و خداست که حکم مى‌کند. براى حکم او بازدارنده‌اى نیست، و او به سرعت حسابرسى مى‌کند؛ و به یقین، کسانى که پیش از آنان بودند نیرنگ کردند، ولى همه تدبیر‌ها نزد خداست. آنچه را که هر کسى به دست مى‌آورد مى‌داند؛ و به زودى کافران بدانند که فرجام آن سراى از کیست؛ و کسانى که کافر شدند، مى‌گویند: (تو فرستاده نیستى) بگو: کافى است خدا و آن کس که نزد او علم کتاب است، میان من و شما گواه باشد» (رعد، ۴۱-۴۳).
گفته شد که نقش پیامبران ابلاغ و نیز حساب مردم دست خداست. در این آیات، خداوند می‌فرماید که شما قبل از آن که به سبب سوء انتخاب مبتلا شوید، عبرت بگیرید. در سرتاسر دنیا عبرت‌های فراوانی برای انسان وجود دارد. تاریخ تمدن‌ها، سرگذشت گذشتگان و آثار به جا مانده از آن‌ها عبرت‌آموز است. دومین راه عبرت گرفتن این است که ابتلائات عصر حاضر را ببینیم. از سیل و زلزله گرفته تا همین بیماری کرونا. اگر نیک بنگریم، همه عبرت‌آموز است. خداوند می‌فرماید که این عبرت‌ها را نمی‌بینید؟
فرصت بازگشت و توبه همیشگی نیست
«أَوَلَمْ یَرَوْا أَنَّا نَأْتِی الْأَرْضَ نَنْقُصُهَا مِنْ أَطْرَافِهَا» منظور از کم یا زیاد شدن زمین، اهل زمین است. افراد بسیاری بودند و حالا نیستند. «وَاللَّهُ یَحْکُمُ لَا مُعَقِّبَ لِحُکْمِهِ» وقتی خداوند حکم می‌کند، دیگر فرجامی ندارد و کسی نمی‌تواند حکم خداوند را نقض کند.
«وَهُوَ سَرِیعُ الْحِسَابِ» خداوند به انسان‌ها مهلت می‌دهد، اما مهلت که تمام شد، فرصت دیگری نمی‌دهد؛ لذا همواره باید غضب الهی را مد نظر داشته باشیم. گاهی خداوند غضب می‌کند و مهلت توبه و بازگشت نمی‌دهد. برخی گمان می‌کنند که می‌توانند از غضب خدا فرار کنند، اما گمان باطلی دارند. بسیاری به دنبال راه فرار از قدرت خداوند بودند، اما راه به‌جایی نبردند و ناکام شدند. «وَقَدْ مَکَرَ الَّذِینَ مِنْ قَبْلِهِمْ فَلِلَّهِ الْمَکْرُ جَمِیعًا». تمام نقشه‌های انسان زیر سلطه خداوند است.
«یَعْلَمُ مَا تَکْسِبُ کُلُّ نَفْسٍ» هیچ چیز از دید خداوند پنهان نیست. خداوند فرموده (نفس) به این منظور که هم اعمال ظاهری و هم اعمال باطنی را می‌داند. تمام وسوسه‌ها و تصورات انسان را می‌بیند و بر آن‌ها علم دارد. «وَسَیَعْلَمُ الْکُفَّارُ لِمَنْ عُقْبَى الدَّارِ» معلوم می‌شود که عاقبت کفار چه می‌شود و مؤمنین چه عاقبتی دارند.
زیر سؤال بردن رسالت پیامبر (ص) از سوی کفار
«وَیَقُولُ الَّذِینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلًا» کفار با پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم بحث می‌کردند و رسالت ایشان را زیر سؤال می‌بردند. «قُلْ کَفَىٰ بِاللَّهِ شَهِیدًا بَیْنِی وَبَیْنَکُمْ» خداوند به پیامبر می‌فرماید: بگو که خداوند شاهد رسالت من است. وقتی خداوند پیامبری را مبعوث می‌کند تمام شواهد وجدانی و فطری انسان‌ها بر پیامبری او شهادت می‌دهند. شهادت خداوند به این مفهوم است که خداوند عملاً پیامبر خود را تأیید می‌کند. در آیه دیگری می‌فرماید: «إِنَّا لَنَنْصُرُ رُسُلَنَا وَالَّذِینَ آمَنُوا فِی الْحَیَاةِ الدُّنْیَا وَیَوْمَ یَقُومُ الْأَشْهَادُ»؛ «در حقیقت، ما فرستادگان خود و کسانى را که گرویده‌اند، در زندگى دنیا و روزى که گواهان برپاى مى‌ایستند قطعاً یارى مى‌کنیم» (غافر، ۵۱).
صاحبان علم الکتاب
«وَمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتَابِ» کسی که علم کتاب دارد. این‌ها چه کسانی هستند؟ برخی گفته‌اند که مؤمنینی که به کتب آسمانی سابق ایمان آورده‌اند و کسانی که در این امت هستند نیز شهادت می‌دهند، مانند حضرت امیرالمؤمنین (ع). بسیاری از مفسرین تأویل این آیه را حضرت امیرالمؤمنین (ع) می‌دانند. ما بر این باوریم که یکی از مهم‌ترین حجت‌های الهی بر صداقت پیامبر اکرم (ص)، امام علی (ع) است. حضرت امیر (ع) حجت خداوند است. ایشان ساخته و پرداخته مکتب پیامبر (ص) است. سیره، صفات، اخلاق و علم ایشان دلالت بر این دارد که اساس پیشرفت اسلام علم بود و علم از اهل بیت علیهم‌السلام است. علم اهل بیت (ع) نیز از قرآن است و دلالت می‌کند که اسلام رسالتی الهی است.
تأویل این آیه حضرت امیرالمؤمنین و ائمه علیهم‌السلام بعد از او هستند. علاوه بر آن، افراد باوجدان و فطرت پاک و کسانی که کتب آسمانی را خوانده‌اند نیز بر صدق رسالت الهی شهادت می‌دهند.»
منبع: بین‌المللی قرآن
انتهای پیام/ 911
