به گزارش دفاع پرس، دفاع مقدس به عنوان دورهای خاص و متفاوت از تاریخ کشورمان، حرفهای تکرارنشده زیادی دارد که با پژوهش و کنکاش در آن به ماجراهای بسیاری برخواهیم خورد. نمونهاش را در فیلمهای سینمایی «شیار143»، «اتوبوس شب» و «چ» دیدهایم که با پرداخت و نگاهی درست به مقوله دفاع مقدس در سینما آثار درخشانی را پدید آوردند که نمونه خوبی برای معرفی سینمای ارزشی و دفاع مقدسی به شمار میروند.
با تقریظ مقام معظم رهبری بر کتاب «آن بیست و سه نفر» که خاطرات خودنوشت احمد یوسف زاده از دوران اسارت است، این سؤال بیش از پیش در ذهن علاقهمندان به سینما و ادبیات شکل گرفت که چرا کتابهای موفق دفاع مقدسی هیچ راهی به سینمای کشور پیدا نمیکنند و کتابهایی چنین جذاب و خواندنی در همان قفسههای کتاب میمانند و کسی برای به تصویرکشیدنشان اقدامی نمیکند؟
«آن بیست و سه نفر» لحظات تلخ و شیرین و خواندنی 23 نوجوان رزمنده ایرانی که در سال 1361 و در عملیات الی بیتالمقدس و آزادسازی خرمشهر اسیر میشوند را روایت میکند. این 23 نوجوان تصمیم میگیرند در مقابل وعده و وعیدهای صدام و در مقابل دوربینهای تلویزیونی دولت عراق، کلامی بر خلاف انقلاب اسلامی و عقایدشان صحبت نکنند و در عوض، 9 سال شرایط سخت اسارت را به جان بخرند. وقتی صدام حسین و دخترش با این نوجوانان دیدار میکند و از آنها میخواهد به دروغ، اجباری بودن اعزام نوجوانان به جبهههای جنگ در ایران را تأیید کنند، هیچ کدام حاضر به انجام چنین کاری نمیشوند.
«آن بیست و سه نفر» یکی از درخشانترین کتابها در قالب خاطرهنویسی است که با نگاهی تازه و بدیع به یکی از اتفاقات جنگ، تمام عناصر لازم مثل کشش، تعلیق، موقعیت مناسب و لحظههای دراماتیک فراوان که مصالح اصلی نوشتن فیلمنامه بوده را داراست و بستر بسیار مناسبی برای تولید یک فیلم سینمایی جذاب را دارد. احمدزاده در مقدمه کتابش مینویسد «ماجرای این بیست و سه نفر اتفاقی است که در هیچ جنگی رخ نداده است. » که همین، نشانی از تازگی اتفاقات دارد.
وقتی بیشتر در اتفاقات جریان سینمایی کشور ریز میشویم، متوجه میشویم خواست و ارادهای برای اقتباس از کتابهای درخشان حوزه دفاع مقدس وجود ندارد.
چندی پیش علیرضا داودنژاد عنوان کرد که فیلمنامه زندگی شهید «احمدرضا احمدی» را نوشته است اما تا به حال رایزنیهایش برای تولید فیلم به نتیجهای نرسیده است. «احمدرضا احمدی» همان شهیدی است که در سال 1364 رتبه یک کنکور را به دست آورد و حتی برای تحصیل به خارج کشور هم بورسیه شد اما با پشت پا زدن به تمام اینها، در جبهه حضور یافت و عاقبت در سال 1365 به شهادت رسید. با نگاهی به زندگی این شهید شاخص، میتوان فیلمی تماشایی و مخاطبپسند تولید کرد. فیلمی که میتواند هم شهید را به مردم معرفی کند و هم معرف سبک زندگی شهیدان باشد.
محمدرضا شرفالدین رئیس انجمن سینمای دفاع مقدس در رابطه با وضعیت اقتباس از کتابهای مربوط به جنگ هشت ساله میگوید: « شاید حالا یکی از مقاطع بسیار حساس و مهمی باشد که سینمای ما به اقتباس نیاز دارد. با یک نگاه کلی به سینمای جهان، میبینیم که هرجا سینما دچار بحران مخاطب میشود و پویاییاش را از دست میدهد، دوباره با کمک ادبیات جان میگیرد و روی پایش میایستد. ادبیات داستانی و ادبیات نمایشی (تئاتر) بالهایی هستند که هر وقت سینما با آنها پریده، رکوردهای پرواز بالایی را از خودش به جا گذاشته، ولی متأسفانه ما کمتر از آنها استفاده میکنیم. »
تاکنون حدود 13 هزار کتاب، خاطره، داستان، رمان و پژوهش در حوزه دفاع مقدس نوشته شده که بیش از 300 عنوان مربوط به کتابهای اسارت است و هر کدام میتوانند منبع و الهام خوبی برای تولید فیلمهای سینمایی باشند. دنیای امروز در تسخیر رسانههای تصویری است و مخاطبان این حوزه قابل قیاس با دیگر حوزهها نیستند. یک کتاب 500 صفحهای را بعد از زمان زیادی فقط یک نفر برای خودش میخواند اما یک فیلم دو ساعته یا سریال تلویزیونی نزدیک به 70 میلیون مخاطب دارد که قطعاً تأثیرگذاری و اطلاعرسانیاش بیشتر و بهتر میشود. چنین ویژگی مهمی را نباید دست کم گرفت و از آن غفلت کرد.
توجه ویژه مقام معظم رهبری به ادبیات دفاع مقدس و ورود فیلمسازان تازهنفس به این عرصه، این امید را دل علاقهمندان زنده میکند که در آینده شاهد فیلمهای بیشتری درباره جنگ و تبعات آن باشیم. کاری که نرگس آبیار در فیلم جدیدش «نفس» انجام میدهد و داستان فیلمش را در بستر دفاع مقدس روایت میکند.
منبع: روزنامه جوان
انتهای پیام/
