بن‌بست آتش‌بس جنگ یمن کجاست؟
گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: آنچه تا کنون باعث شده است اقدامات ادعایی سازمان ملل و آمریکا و سایر کشورهای غربی برای دسترسی به آتش‌بس جنگ یمن بی‌نتیجه و بی‌تاثیر باشد، فشار یک‌جانبه آن‌ها بر یمن برای پذیرش آتش‌بس بدون توقف واقعی بمباران و محاصره مردم یمن است.
در واقع در پیشنهادات و طرح‌های ابتکاری غربی برای آتش‌بس در یمن هیچ راه حلی برای پایان محاصره این کشور از سوی عربستان سعودی ارائه نشده است و در تمام طرح‌های آتش‌بس برای یمن، مسئله غیرانسانی محاصره زمینی، دریایی و هوایی یمن از سوی عربستان همچنان پابرجا مانده است و این موضوع یکی از عمده‌ترین دلایل شکست طرح‌های آتش بس برای یمن است.
این در حالی است که آزادی دسترسی «قربانیان تجاوز سعودی» در یمن به غذا، دارو و تجهیزات پزشکی از اولیه‌ترین و ابتدایی‌ترین اصول برقراری هر قرارداد آتش‌بسی در یمن است که تاکنون با وجود ادعا‌های بسیار سازمان ملل و آمریکا، اما راه حلی برای آن ارائه نشده است. به عبارت دیگر پیشنهاداتی که تاکنون در قالب آتش‌بس به طرف یمنی ارائه شده چیزی فراتر از درخواست‌های عربستان نبوده و همین موضوع نشان از عدم بی‌طرفی کشورهای غربی و حتی سازمان ملل در جریان بحران یمن است.
از جمله در آخرین طرح آتش‌بس که در اسفندماه گذشته از سوی «تیموتی لیندرکینگ»، نماینده آمریکا مطرح شد، اثری از توقف محاصره یا آتش‌بس دیده نشد، بلکه طرح آمریکا تنها برخی تغییرات صوری درخواست‌های قبلی ریاض بود که منجر به بازگشت محاصره به شیوه دیپلماتیک می‌شود و به‌عنوان نمونه از میان شروط مطرح شده در این ابتکار، تعیین مقصد‌های پرواز از فرودگاه صنعاء و صدور مجوز‌های لازم توسط ائتلاف عربی به سرکردگی سعودی است که این وضعیت چیزی جز به معنای سلطه کشورهای متجاوز علیه یمن نخواهد بود و به همین دلیل این طرح نیز به شدت از سوی یمنی‌ها رد شد.
از سوی دیگر دست و پا زدن دولت دموکرات فعلی در آمریکا برای برقراری آتش‌بس در یمن همزمان با پیشروی نیرو‌های ارتش و کمیته‌های مردمی انصارالله به سمت مارب بیشتر شده است و در واقع غرب نگران پیروزی‌های بیشتر برای انصارالله یمن و از این رو نیز در حال حاضر تلاش خود را برای توقف این پیشروی در قالب آتش‌بس دوچندان کرده است؛ هرچند نمی‌توان فراموش کرد که آمریکا همواره حامی ائتلاف سعودی در جنگ علیه یمن بوده است و از جمله در دولت اوباما که در آن زمان، جو بایدن، رئیس جمهور فعلی آمریکا نیز معاونت اولی کاخ سفید را در دست داشت، واشنگتن حمایت خود از عربستان را اعلام کرد و چندی پیش نیز روزنامه آمریکایی نیویورک تایمز با انتشار مقاله‌ای نوشت، از آغاز جنگ عربستان در یمن در سال ۲۰۱۵ تاکنون آمریکا یک ناو هواپیمابر خود و محموله موشک‌های هدایت شونده و کشتی‌های جنگی دیگر را برای کمک به سعودی‌ها در اعمال محاصره یمن به منطقه فرستاده است و بمب‌های آمریکاییِ سعودی‌ها کارگاه‌ها، مسیر‌های مواصلاتی، پل‌ها، بیمارستان‌ها، چاه‌های آب، مراسم‌های ختم وعروسی، تجمع‌های زنان و مردان و اتوبوس مدارس را که مملو از صد‌ها کودک یمنی بوده، هدف قرار داده‌اند. آمریکا چندین میلیارد دلار سلاح با فناوری پیشرفته به عربستان فروخته است که شامل هواپیما‌های جنگنده و بمب‌های لیزری و بمب‌های حامل گاز‌های مختلف و موشک‌های هوا به زمین است.
بر اساس گزارش پاایگاه خبری- تحلیلی الوقت، فروش سلاح به عربستان ۲۵ درصد از کل صادرات اسلحه آمریکا بین سال‌های ۲۰۱۵ و ۲۰۱۹ بوده است. در این شرایط آیا می‌توان به ادعای آمریکا برای برقراری آتش‌بس در یمن خوش‌بین بود؟
آنچه که درباره پایان دادن به جنگ یمن تاکنون از جانب ایالات متحده مطرح شد صرفا ادعایی بیش نبوده و آمریکایی‌ها عملا خواهان امتیازگیری برای طرف سعودی هستند. در این شرایط و در سایه پایبندی یمنی‌ها به حقوق کامل خود برای پایان جنگ به نظر نمی‌رسد که اصطلاحا ابتکار آمریکا و سازمان ملل و سایر طرف‌های غربی برای توقف جنگ یمن- دست کم در بازه زمانی که آن‌ها وعده می‌دهند قابل تحقق باشد.
البته در مقطع فعلی محور مقاومت به صورت عام و انصارالله به طور خاص زیر شدیدترین فشارهای دیپلماتیک از سوی طرف‌های منطقه‌ای و فرامنطقه‌ای قرار دارند و هفته‌ای نیست که هیئتی به صورت آشکار یا محرمانه بین کشورهای منطقه مانند عمان و اردن در تردد نباشد و یا همانگونه که در خبرها آمد هیئتی عمانی پیامی را برای رهبران انصارالله به صنعاء منتقل نکند. آنچه روشن است طرف مقابل همه توان خود را بسیج کرده تا بتواند یمنی‌ها را متوقف کند. البته نکته‌ای نیز در میان است و آن این‌که هرچه ائتلاف انصارالله یکدست و یکپارچه است، جبهه طرف مقابل مشتّت و چند‌پاره است و ملغمه‌ای ناهمگون از چندین جناح و بازیگر داخلی و چند کشور خارجی است. لذا در موارد مختلف شاهدیم که این تنوع منافع و بازیگران موجب به ثمر نرسیدن توافقات و یا شکست مذاکرات می‌شود.
انتهای پیام/ 411
