هوای «قمیش» برای بازماندگان گردان، تا ابد بوی شهادت می‌دهد

 به گزارش خبرنگار  دفاع‌پرس‌ از خرم آباد، سرهنگ پاسدار «کرم رضا میررضایی» از رزمندگان دوران دفاع مقدس، در خاطرات خود آورده است: علی‌رغم باران آتش سنگین دشمن، به سختی از دامنه قمیش به ارتفاع آن  یعنی به محلی که «احمد رومی» نام داشت، رسیدیم. با یکی ازهمرزمان شهیدمان، به نام قاسم مدهنی که مسؤلیت محور را بر عهده داشت و به اتفاق فرماندهی گردان، در خصوص وضعیت منطقه (قمیش) به شور نشستیم. شهید قاسم گفت: اگر بتوانید با آرپی جی، چند قبضه ازدوشگاه های دشمن که جلوی گردان قراردارند راهدف قرار دهید، موفق ترخواهید بود و آتش نیروی پياده، روی شما کمتر می‌شود.

 این عمل، در دستور کار قرار گرفت ولی باتوجه به آتش سنگین و نیروی بیشتر دشمن؛ خوبان گردان، یکی پس از دیگری به شهادت می‌رسيدند. شهید حسین رضائی که مسئول مخابرات بودند، مرتباً بابی سیم از فرماندهی لشگر درخواست نیرو، مهمات و حمایت توپخانه داشتند. ساعت، 12 ظهربود که حدود 20 نفر از عزیزان، شهیدشده بودند و مهمات رو به اتمام بود.

نیروهای دشمن ازفرصت استفاده کرده و به بالای ارتفاع قمیش رسيدند. بطوری که نبردبین طرفین، تن به تن شده بود. از فرمانده گردان گرفته تا پیک و فرماندهان گروهان‌ها، همگی شهید و زخمی شده بودند. به سمت شهید«حسین رضایی» که رفتم،او هم همانند دیگر همرزمان درحال نبرد تن به تن، با چند عراقی بود که تیربه گردنش اصابت کرد و به لقاءالله پیوست. به انتقام شهیدحسین‌ها، ده‌ها عراقی، با نارنجک به درک واصل شدند.آسمان قمیش در 27 خرداد 67 برای گردان شهدا، خون گریه کر د و هوای قمیش برای بازماندگان گردان، تا ابد بوی شهادت می‌دهد.

انتهای پیام/