حرم امام رضا (ع)؛ آغازی برای سیر و سلوک رزمندگان

گروه‌ استان‌های دفاع‌پرس - «موسی‌الرضا عبداللهی»؛ دفاع مقدس مدرسه‌ای بود که دانش‌‌‌آموختگان آن، اخلاص را از مکتب امام رضا علیه السلام می‌آموختند و با رشادت پا در عرصه جهاد می‌گذاشتند تا به معراج اندیشه پاک شهادت می‌رسیدند.

انگیزه اصلی تمام رزمندگان دوران دفاع مقدس به‌خصوص رزمندگان خراسان بزرگ این بود که برای حفظ و تقویت روحیه جهادی خود گام نخست را در اعزام به مناطق عملیاتی از بارگاه ملکوتی امام رئوف بر می‌داشتند تا به‌عنوان یک مجاهد برای کسب رضایت الهی حالت رزم به خود بگیرند، و در راه هدف مقدسی که برای خود تعریف کرده‌اند محکم و استوار به تکلیف عمل کنند ولذا مرقد مطهر امام رضا (ع) برای همه آنها مشخص کننده مسیر سیر و سلوک بود.

رزمندگان به دلیل اینکه با چشمه‌های خروشان این بارگاه ملکوتی آشنا بودند، می‌دانستند که موج‌های معنوی و معرفتی آن می‎تواند جوابگوی پرسش‌های آنان باشد و کمک کند که به آرامش و سعادت برسند، به همین منظور تمام تلاش خود را بکار می‌بستند تا برای یافتن گمشده خود راه عبور به سمت جبهه‌های نور علیه ظلمت و انتخاب مرگ عزّتمندانه و هدفمند را از خیابان‌های منتهی به حرم مطهر امام رضا (ع) و زیارت بارگاه او بپیمایند.

همّت تمام رزمندگان دفاع مقدس که جمعی از آنها به خیل شهدا پیوستند بر این بود که توحیدگرایی خود را با نور امام رضا (ع) جلا ببخشند و روح جهادیشان را با توسل به او تقویّت کنند تا در هنگام نبرد با دشمن، هراسی به خود راه ندهند به همین سبب در توسلاتی که به صورت مستمر داشتند رخصت شهادت را از امام رئوف طلب می‌کردند که این مهم از طریق زیارت و یا دادن سلام و عرض ادب از راه دور و از طریق نامه و شفارش بود، به همین دلیل رزمندگان محله امام رضا (ع) در بین رزمندگان سایر استان‌ها از محبوبیّت خاصی برخوردار بودند.

رزمندگان به محض اینکه متوجه می‌شدند رزمنده‌ای از دیار خراسان است برای او احترام ویژه‌ای قائل بودند. هر زمان كه همرزم خراسانی‌شان قصد مشرف شدن به مشهد مقدس را داشت به او سفارش ویژه می‌کردند که نائب‌الزیارت آنان باشد.

خیلی وقت‌ها رزمندگان یادداشت و نامه‌ای را به رزمندگان خراسانی می‌سپردند که از طرف آنها به داخل ضریح امام رضا (ع) بیندازند که بعدها وقتی در مراسم غبارروبی ضریح مطهر، خادمین بارگاه منور رضوی به این نامه‌ها دسترسی پیدا می‌کردند و از محتوای آن مطلع می‌شدند، بیان می‌کردند که بخش عمده این نامه‌ها، تقاضای شهادت از امام رئوف بوده است.

در احوالات بسیاری از شهدا نقل شده که در توسل و ارتباط قلبی با حضرت ثامن‌الحجج (ع) توفیق شهادت را از این امام همام درخواست می‌کردند. از جمله این شهیدان سرداران سپاه اسلام حسن باقری و مهدی زین‌الدین بودند، همچنین جمعی از جانبازان دفاع مقدس نیز شفای مجروحیّت خود را از امام هشتم طلب می‌کردند.

این حقیقت بیانگر آن است که امام رضا (ع) تمام گل‌های شهادت را می‌شناختند و به آنها کرامت می‌دادند و شهیدان هم امام مهربانی‌ها را می‌شناختند و جواز شهادت را از او طلب می‌کردند. این ارتباط دو سویه وابستگی و محبتی را در دل رزمندگان ایجاد کرده بود که تمام کسانی که به نوعی مرتبط با دیار امام رضا (ع) بودند از جایگاه ممتازی برخوردار باشند.

در شب‌های عملیّات یکی از توسلات مستمر فرماندهان و رزمندگان دفاع مقدس نام حضرت رضا (ع) و نمادهای منتسب به امام هشتم بود که آرامش را در وجود رزمندگان حاکم می‌کرد و آنان را به پیروزی می‌رساند.

انتهای پیام/