به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، «محمد حسین سهرابی‌فر» 28 اسفندماه سال 1339 در تبریز متولد شده و پس از عمری مجاهدت در راه اسلام و حفاظت از تمامیت ارضی کشورمان، چهارم آذر سال 1365 در پادگان شهید باکری دزفول شربت شهادت را سرکشید.
حاج «علی مناف‌زاده» همرزم شهید والامقام سهرابی‌فر در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در تبریز، ابعاد شخصیتی و فداکاری‌های این شهید برگوار را چنین روایت می‌کند:
محمد حسین خیلی با تقوا بود. روزهای سه شنبه با شهیدان «مهدی سالک» و «محمد زمانی» برای تزکیه نفس خود روزه می‌گرفتند. هر روز یک نفر افطاری می‌آورد. در عملیات والفجر 8 که معاون گروهان غواصی بود، همه به ایشان چشم دوخته بودند؛ چون مسئولیت سنگینی داشت که باید از اروندرود عبور می‌کردند.
عراقی‌ها به سمت ستون غواصان آتش کور شلیک می‌کردند و گاهی بچه‌ها مظلومانه به شهادت می‌رسیدند. ما در این سوی اروند داخل سنگری بودیم. حاج بیوک آقا آسایش نوحه می‌خواند و توسل به حضرت زهرا (س) کرده بود و همه اشک می‌ریختند. آن شب محمد حسین و سایر غواصان سنگ تمام گذاشته بودند.
پس از نفوذ آنان به خط دشمن، با قایق‌ها به آن سوی اروندرود رفتیم. محمد حسین در کارهای خیر پیشقدم بود. قبل از اذان در حسینیه به انتظار نماز می‌نشست.
آذرماه سال 1365 که پادگان لشکر عاشورا در دزفول توسط هواپیماهای جنگی عراق بمباران شد. محمد حسین در حسینیه گردان بود. با صدای بمباران فهمیدیم حسینیه را هدف قرار داده‌اند. سریع به سمت حسینیه رفتیم تا به نیروها کمک کنیم. در بین راه محمد حسین را دیدم که جانماز به دست، زمین افتاده و به شهادت رسیده است. او خیلی با صفا بود و گمنامی را دوست داشت.
انتهای پیام/
