«علیرضا بهرام‌پور حسن‌آبادی» پیشکسوت دفاع مقدس ارتش و جانباز شیمیایی جبهه‌های جهاد با متجاوزان بعثی در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در مشهد در تشریح استفاده گسترده عراق از سلاح‌های شیمیایی علیه رزمندگان ایرانی اظهار داشت: من ۱۱۰ ماه سابقه حضور در جبهه را دارم و به عنوان اسلحه‌دار، مسئولیت داشتم تا تجهیزات، سلاح‌ها و مهمات را در اختیار رزمندگان قرار دهم اما یکی از چالش‌های عمده ما در آن ایام این بود که در برابر استفاده ناجوانمردانه بعثی‌ها از سلاح‌های شیمیایی، چه اقدامی از تحمیل تلفات به ما می‌کاهد.
وی افزود: حقیقت آن است که ما مجهز به ماسک‌های شیمیایی به تعداد کافی بودیم، اما فیلترهای آن عمدتاً فقط کارکرد آموزشی داشت، تاریخ انقضای آنها گذشته بود و در واقع همان فیلترهایی بود در زمان شاه خریداری شده بود و در دوران دفاع مقدس دیگر حالت جنگی نداشت لذا همین کمبود امکانات و تجهیزات، کار را به جایی می‌رساند که چه بسا بسیاری از شهدا درحالی از شدت عوارض ناشی از بمباران‌های شیمیایی به شهادت می‌رسیدند که ماسک‌های خود را به همراه داشتند اما به دلیل معضل فیلترها، ماسک‌ها هم کاربری مناسبی نداشت.
این پیشکسوت دفاع مقدس در تشریح خاطره مجروحیت خود به عوارض شیمیایی خاطرنشان کرد: تیر ۱۳۶۷ در خط پدافندی منطقه شرهانی مستقر بودیم و قرار بود تا در سحرگاه روز نوزدهم، حرکت خود را از پل شهید مستأجران به سمت سه راهی فکه آغاز کنیم که در این میان با آتش کم سابقه توپخانه دشمن مواجه شدیم. بعثی‌ها هنگامی که پیشروی و مانور دلاورانه رزمندگان ما را علیرغم حجم تخریب وسیع توپخانه‌ای خود مشاهده کردند، جنگنده‌های خود را در سه مرحله بر فراز منطقه به پرواز درآوردند به طور گسترده، اقدام به بمباران‌های شیمیایی کردند.
وی ادامه داد: نخستین نشانه‌های بمباران شیمیایی بعثی‌ها با مه غلیظ به رنگ سبز لاجوردی بود که عطر سبزی و گوشت سرخ‌کرده را در منطقه پخش می‌کرد و استنشاق آن توسط ما باعث شد تا حالت دوبینی، تنگی نفس، تهوع و حالت خفگی داشته باشیم. در واقع وقتی برای بعثی‌ها مسجل شد که آتش توپخانه‌های آنها بر اراده رزمندگان ما اثر ندارد، به بمباران شیمیایی متوسل شدند و به قدری از این تجهیزات غیرقانونی استفاده کردند که سرتاسر منطقه علیرغم وسعت پهنه جغرافیایی به غلظت بسیار زیادی آلوده شده بود.
عامل افزایش تلفات؛ آموزش ناکافی یا کمبود امکانات؟
این جانباز شیمیایی دفاع مقدس در پاسخ به یکی از شبهات جریان تحریف درباره عدم وجود آمادگی کافی در رزمندگان در مواجه با آلودگی‌های شیمیایی تصریح کرد: در مواردی شخصاً شاهد بودم که رزمندگان ما در هنگام استفاده دشمن از بمب‌های شیمیایی، با لوازم و تجهیزات طبیعی و برمبنای آموزش‌هایی که به آنها ارائه شده بود، از آلوده شدن خود به لطمات این بمب‌ها جلوگیری می‌کردند لذا برخلاف ادعای ناآگاهان، عامل اصلی افزایش آمار شهدا و جانبازان شیمیایی ما بیش از آن که به عدم ارائه آموزش‌های کافی به رزمندگان مربوط باشد، ناشی از کمبود امکانات و تجهیزات پدافندی بود.
وی در پایان متذکر شد: در همان عملیات، علیرغم اینکه شورای عالی پزشکی ارتش درگیر شدن من با عوارض ناشی از بمباران‌های شیمیایی را تأیید کرده بود اما بازهم خود را موظف به حضور در خطوط مقدم دانستم و به جبهه‌ها برگشتم. تاریخ پرافتخار این سرزمین گواهی می‌دهد که بسیاری از رزمندگان ما جان‌های خود را کف دست گرفتند و حتی درحالی که به مقام جانبازی هم نائل آمده بودند اما باز به جبهه‌ها بازگشتند تا خط سرخ ایثارگری را امتداد دهند و این پرچم بر زمین نماند و از خداوند متعال می‌خواهیم که عزت این سرزمین را به حرمت خون‌های پاک شهیدان مستدام بدارد.
انتهای پیام/
