به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از رشت، دفاع مقدس روایتگر حماسه و ایثار فرزندان ناب حضرت روح‌الله و انقلاب اسلامی است؛ پیران و جوانان نابی که با عشق به الله و سربازی اسلام، پا به معرکه جنگ و جهاد گذاشتند و حماسه‌هایی از جنس نور و ایثار و شهادت آفریدند.
بی‌شک آشنایی با سبک زندگی، راه، مرام و شخصیت الهی این شهیدان والامقام، درس زندگی و راه و روش متعالی است برای ما جاماندگان و گرفتار در این دنیای خاکی.
شهید «محمدعلی اصغرنیا» یکی از این شهدای والامقام است که به‌مناسبت سالروز شهادت وی خلاصه‌ای از زندگی‌نامه این شهید را از نظر می‌گذرانیم.
زندگی نامه شهید:
شهید «محمدعلی اصغرنیا» اول مرداد ۱۳۴۸ در خانواده‌ای مومن در شهرستان «رشت» دیده به جهان گشود. از همان دوران کودکی با کلام خدا مأنوس شد و در آغوش والدین به شایستگی تربیت یافت. با هوش و ذکاوتی که داشت در عرصه کسب علم پیشرفت چشمگیری از خود نشان می‌داد و همیشه مورد تشویق اعضای خانواده و مربیانش قرار می‌گرفت.
محمدعلی جوانی متین، با محبت و بسیار قانع بود؛ رعایت محرمات دینی و شناخت اصول اعتقادی برایش مهم بود. اکثر اوقات خواندن نماز جماعت را درمسجد جامع رشت ترجیح می‌داد. با آنکه فرزند کوچک‌تر خانواده بود، اما در رعایت ادب و احترام به والدین از سایر برادران و خواهرانش پیشی می‌گرفت.
شهید اصغرنیا بعد از پیروزی انقلاب اسلامی و شروع جنگ تحمیلی به مسجد می‌رفت تا وسایل مورد نیاز را برای رزمندگان در جبهه جمع‌آوری کند.
سال دوم دبیرستان بود و بحران جنگ تحمیلی به اوج خود می‌رسید؛ از هر قشری آماده اعزام به جبهه می‌شدند و حال و هوای خاصی در جامعه حاکم بود، محمد علی هم به اتفاق چند نفر از دوستانش از طرف مدرسه برای گذراندن دوره امدادگری ثبت نام کردند و دو ماه در هلال احمر شهرستان رشت آموزش دیدند، چند روز بعد به همراه دوستانش برای آموزش به پادگان منجیل رفتند و پس از پایان دوره، حلاوت حضور در میادین نبرد را در اوایل زمستان سال ۱۳۶۵ در جبهه کردستان چشید.
بیست و پنجم فروردین سال ۱۳۶۵ مصادف بود با نیمه شعبان و اعزام مجدد محمدعلی؛ بار دوم به منطقة ماووت عراق اعزام و درآنجا مشغول به خدمت شد؛ هر چقدر از رفتن محمدعلی می‌گذشت خانواده بیشتر دلتنگ او می‌شدند.
او در عملیات نصر ۴ در منطقه ماووت عراق توانست سکوی افتخار را فتح کند و در نهایت مروت با آنکه دو بار از سوی فرمانده خود برگه مرخصی را دریافت کرده بود از رفتن امتناع ورزید تا فرصت بودن در کنار هم‌رزمانش را از کف ندهد؛ سرانجام در تاریخ ۹ تیر ۱۳۶۶، در منطقه ماووت عراق بر اثر اصابت ترکش خمپاره به سر و گردن به شهادت رسید.
انتهای پیام/
