«قناعت»، «عدالت» و «نظم» ویژگی بارز شهید «ابراهیم جهانگیری» بود

به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از یزد، اقتدار و امنیت امروز کشور ما مرهون جانفشانی و ایثار شهیدانی است که قهرمانانه برای امنیت و در راه اقتدار مردم و کشور به شهادت می‌رسند.

شهید «ابراهیم جهانگیر» از جمله شهدای نیروی انتظامی استان یزد است که در راه تامین امنیت به شهادت رسید. 

زندگی نامه شهید «ابراهیم جهانگیر» 

شهید ابراهیم جهانگیر یکی از پر و بال سوختگان وصال نور است که لباس زیبای شهادت زیبنده قامتش و کمترین مزد اخلاص، فداکاری و ایثار و پروانگی اوست. این شهید وارسته در اسفند ماه سال ۱۳۶۶ ه. ش در یک خانواده مذهبی در شهرستان ابرکوه متولد شده و تحت تربیت پدر و مادری مومن، متدین و مقلد امام پرورش یافت.

پدرش «اسداله جهانگیری» مردی با ایمان و با تقوا و کارگری ساده بود که با زحمت فراوان مخارج زندگی خود و خانواده اش را تامین می‌کرد. ابراهیم در سایه محبت‌های پدر و مادر پاکدامن و مهربانش دوران کودکی را پشت سر گذاشت و در سال ۱۳۷۳ وارد مدرسه شد.

دوران ابتدایی را در مدرسه شهید محمود فلاحزاده سپری کرد و برای ادامه تحصیل وارد مدرسه راهنمایی شهید مدرس شد و این دوره را نیز با موفقیت پشت سر گذاشت. در سال ۱۳۸۴ موفق به دریافت مدرک دیپلم در رشته علوم تجربی از دبیرستان آیت الله خامنه‌ای شد و پس از اتمام تحصیلات متوسطه به علت علاقه وافر به خدمت در نیروی انتظامی در سال ۸۵ لباس سبز این نیروی مقدس را به تن کرد و یکسال بعد به شهرستان قلعه گنج از توابع استان کرمان برای خدمت به پلیس اگاهی این شهرستان منتقل شد.

در دوران تحصیل دانش آموزی با وقار، محبوب، مودب و کوشا بود، از هوش و استعداد بالایی برخوردار بود و همواره سعی می‌کرد تکالیف دینی خود را انجام دهد. در کنار درسهایش، در مسابقات قرانی و احکام نیز شرکت میکرد و بار‌ها موفق به کسب رتبه برتر در این زمینه شد. با جدیت تمام هم درس می‌خواند و هم به مادرش در اداره امور منزل و تهیه لوازم مورد نیاز منزل کمک می‌کرد و از مساعدت به خواهر و برادرانش نیز دریغ نداشت.

هنگام فراغت از تحصیل و به ویژه در تعطیلات تابستانی با کار و تلاش فراوان مخارج تحصیل خود را فراهم میکرد و از این راه به خانواده زحمتکش خود کمک قابل توجه‌ای می‌کرد. علاقه وافری به ورزش فوتبال داشت، هم در دوران تحصیل در تیم محله و مدرسه شرکت داشت و هم فوتبال، سرگرمی دوران کارش نیز بود.

بارزترین ویژگی این شهید بزرگوار توجه به بیت المال بود، به عنوان مثال از زمانی که مشغول خدمت در نیروی انتظامی شد تا لحضه شهادت کسی به یاد ندارداز تلفن محل کار کوتاهترین تماس تلفن شخصی داشته باشد، حتی در مواقع خیلی اضطراری و یا به گفته همکارانش دقیقه‌ای محل کارش را زودتر از ساعت مقدر از ساعت مقرر ترک نمی‌کرد؛ و محال بود که در ساعات کار به عمل شخصی بپردازد، چرا که کسب حلال را عامل موفقیت و سعادت می‌دانست.

قناعت، عدالت، نظم و دقت، و احترام به پدر و مادر و همسایگان از دیگر خصوصیات بارزش بود. سادگی، بی آلایشی و خصوصا گذشت او زبانزد همه بود، بطوریکه حتی از کسانی که در حقش ظلم کرده بودند به راحتی می‌گذشت و آن‌ها را می‌بخشید. شاخص و محور همسالان خود بود و بسیار مایل و مشتاق بود که به دیگران کمک کند و حتی بدون اینکه از او بخواهند و یا خود متوجه شوند، پیش قدم می‌شد و نیاز هایش را براورده می‌کرد، به قولی همه را شرمنده خودش می‌کرد.

ضمناً همیشه لبخند بر لب داشت و بسیار دلسوز فقیران و بی بضاعتان بود. ابراهیم از سن ۱۰ سالگی تا لحظه شهادتش در تمام فراز و نشیب‌های زندگی هرگز نمازش ترک نشد و خصوصا به روزه توجه خاصی داشت به طوریکه روزه‌های مستحبی جزء واجبات زندگی اش شده بود. هیچگاه دعای کمیل و ندبه اش فراموش نشد، ضمن اینکه دعای نادعلی را بسیار می‌خواند، به نماز جماعت و خصوصا نماز جمعه هم بسیار توجه می‌کرد؛ و از آنجائی که هرگز اهل ریا نبود، همیشه اعمال دینی اش را به صورت پنهانی انجام می‌داد و حد اکثر سعیش بر این بود که کسی متوجه آن‌ها نشود.

از همان کودکی در مجالس دینی از جمله برنامه‌های سوگواری امام حسین (ع) حضور داشت و عشق خدمتگذاری به استان شهید پرور حضرت اباعبدالله (ع) در عمق وجودش ریشه دوانید.

انتهای پیام/