به گزارش دفاع‌پرس از کرج، حجت‌الاسلام «سید احمد رسولی» مسئول هماهنگ کننده دفتر نمایندگی ولی فقیه در سپاه استان البرز به مناسبت ولادت باسعادت امام موسی کاظم (ع) اظهار داشت: آن حضرت از جمله ائمه بزرگوار شیعه است که با چهار تن از خلفای عباسی هم‌عصر و شرایط خاصی در زندگی ایشان حاکم بوده است.
وی با بیان اینکه امام موسی کاظم (ع) حدود چهار سال در زندان هارون‌الرشید زندانی بود، افزود: در این زندان شیوه تربیتی ایشان بر خلاف رفتارهای امثال ما بوده و بردباری و حلم از جمله ویژگی‌های این امام بود. ایشان علم را با حلم درآمیخته بود و با گذشت در مقابل مصائب و مشکلات اجتماعی، بداندیشان را به اسلام دعوت می‌کرد.
رسولی با اشاره به اینکه امام موسی کاظم (ع) به لحاظ عملی اخلاق نبوی را در جامعه پیاده می‌کرد و همین امر عامل جذب مردم به دین بود، بخشندگی را یکی دیگر از ویژگی‌های آن حضرت عنوان کرد و گفت: در روایاتی از اهل سنت و شیعه آمده که امام برای کسانی که به ایشان بدی می‌کردند هدیه می‌فرستاد؛ این نهایت درجه بخشندگی است که در مقابل بدی به آن‌ها خوبی و احسان می‌کرد.
وی افزود: این احسان و بخشندگی طوری نبود که منشأ گداپروری در جامعه باشد. برخی کمک‌ها منشأ گداپروری است به‌طوری که ما به کسی که در خیابان گدایی می‌کند مبلغ ناچیزی می‌دهیم که تمام نیاز آن شخص را برطرف نمی‌کند بلکه گوشه‌ای از نیاز او را رفع می‌کند لذا آن فرد به ادامه این راه تشویق می‌شود و چند روزی که قبح این کار ریخته می‌شود به گدایی به‌عنوان یک شغل نگاه می‌کند.
مسئول هماهنگ‌کننده دفتر نمایندگی ولی فقیه در سپاه استان البرز اضافه کرد: امام کاظم (ع) برای اینکه این نگاه در جامعه ایجاد نشود، بر مبنای رفع نیاز نیازمند و طوری کمک می‌کرد که هم نیاز و مشکل طرف مقابل برطرف شود و هم عاملی برای تکدی‌گری در جامعه نشود. ایشان بسیار بخشنده بود به‌گونه‌ای که نیاز فرد مقابل را برطرف و کاملاً او را از مشکلی که داشت جدا می‌کرد.
رسولی یکی دیگر از ویژگی‌های امام هفتم شیعیان را عبودیت و بندگی دانست و تصریح کرد: این امام اهل مدینه بود و در آن شهر زندگی می‌کرد اما در مقطعی هارون به سفر عمره می‌رود و آنجا دستور می‌دهد این امام را در مدینه دستگیر کنند و برای اینکه اطرافیان امام عکس‌العملی نشان ندهند ایشان را به بصره منتقل می‌کنند.
مسئول هماهنگ‌کننده دفتر نمایندگی ولی‌فقیه در سپاه استان البرز ادامه داد: هارون‌الرشید امام را در بصره به منزل پسرعموی خود عیسی بن جعفر که حاکم بصره بود منتقل می‌کند اما این فرد پس از مدتی به هارون نامه‌ای می‌نویسد که یا این امام را آزاد و یا منتقل کن یا خودم او را آزاد می‌کنم زیرا از این مرد به‌جز راز و نیاز و بندگی چیزی ندیده‌ام .
وی افزود: هارون دستور می‌دهد امام را به زندان فضل بن ربیع منتقل کنند و فضل هم پس از یک سال همچون فرد قبلی نامه‌ای به هارون می‌نویسد که یا این آقا را از من تحویل بگیر یا او را آزاد می‌کنم که دلیل او نیز همچون دلیل عیسی بن جعفر بود. وقتی هارون این فضا را مشاهده می‌کند امام را از فضل بن ربیع تحویل گرفته و به زندان فضل بن یحیی برمکی منتقل می‌کند.
رسولی گفت: پس از مدتی او هم نگاهش به امام تغییر می‌کند و احترام بسیاری به ایشان می‌گذارد که هارون دستور می‌دهد ۱۰۰ تازیانه به فضل بن یحیی برمکی بزنند و او را از مناصب دولتی هم عزل کنند. در نهایت هارون امام موسی کاظم (ع) را به زندان سندی بن شاهک یهودی منتقل می‌کند و در آن زندان به دستور هارون به شهادت می‌رسد.
مسئول هماهنگ‌کننده دفتر نمایندگی ولی فقیه در سپاه استان البرز متذکر شد: تمام این زندانبان‌ها نقطه مشترکی در مورد امام کاظم (ع) داشتند که آن هم نهایت بندگی ایشان بود که در اوج اسارت و غربتی که در زندان برای ایشان شکل می‌گیرد می‌گویند چیزی به‌جز راز و نیاز و بندگی خدا از ایشان ندیده‌اند.
انتهای پیام/
