به گزارش دفاع‌پرس از خرم آباد، «علی راست پیرحیاتی» یکم خرداد ۱۳۳۱، در شهرستان خرم آباد چشم به جهان گشود. پدرش «برانازار»، کشاورز بود و مادرش «شاهپرور» نام داشت. در حد خواندن و نوشتن سواد آموخت. ازدواج کرد و صاحب چهار پسر و پنج دختر شد.
وی به عنوان پاسدار در جبهه حضور یافت. دوم خرداد ۱۳۶۵، در حاج-عمران عراق به شهادت رسید. پیکرش مدت‌ها در منطقه برجا ماند و پس از تفحص دوازدهم مرداد ۱۳۷۹، در زادگاهش به خاک سپردند.
شهید علی راست پیرحیاتی زمانی که به کردستان می رود متوجه می شود که اسلحه اش را در خانه جا گذاشته است به همین دلیل به خاطر اینکه اسلحه بدست پسر کوچکش نیفتد، به یکی از رزمندگانی که می خواهد برگردد می گوید که به منزل آنها برود و اسلحه را تحویل بگیرد.
اما کسی که این سفارش به او شده است فراموش می کند تا اینکه پسر شهید پیرحیاتی هنگام بازی با اسلحه خودش را می کشد حالا برای اینکه ماجرا را به شهید پیرحیاتی بگویند کار سخت می شود، به همین دلیل به حاج نوری که آن زمان فرمانده سپاه لرستان بود ماجرا را می گویند که به علی راست بگوید در هر حال شهید پیرحیاتی را مجبور می کنند که به لرستان برگردد.
وقتی که شهید پیرحیاتی در جریان ماجرا قرار می گیرد به شدت آشفته می شود و می گوید به خاطر همین موضوع من را کشانده اید اینجا خودتان دفنش می کردید.
شهید پیرحیاتی کسی بود که پیکر شهدا را حمل می کرد و نمی گذاشت جسد آنها روی زمین بماند به همین دلیل شهید توکل مصطفی زاده می گفته است من هیکلم سنگین است و فقط علی راست می تواند جسدم را حمل کند؛ اما جنازه علی راست 12 سال در منطقه ماند و بعدا آن را اوردند.
انتهای پیام/
