به گزارش گروه سایر رسانههای دفاعپرس، محسن قصابیان بازیگر، گوینده رادیو و کارگردان با حضور در برنامه تلویزیونی «شب نشینی» اظهار داشت: از سال ۱۳۹۲ دیگر نتوانستم رادیو را دنبال کنم و مواردی که الان پخش میشود کارهای تولیدی قدیمی است. سال ۱۳۸۲ نمایشهای دهه ۱۳۵۰ و ۱۳۶۰ را بازآفرینی، تولید و پخش کردیم و نزدیک به یک سال پخش شد به اسم «یکی بود یکی نبود». رادیو را دوست دارم، اما از سال ۹۲ درگیر فیلمسازی شدم و همکاریام با این مجموعه کمتر شد.
وی بیان کرد: متولد قوچانم و شهرم را خیلی دوست دارم، چون ریشه انسان خیلی مهم است. تا هفت سالگی قوچان بودم که در سال ۱۳۵۴ سیلی وحشتناک همه شهر را خراب کرد و یکی از معدود خانههایی که خراب نشد خانه ما بود. ما بچهها هم با دست و همه چیز باغچه را میکندیم و گِلهای آن را روی فرش میریختیم تا به بهبود اوضاع کمکی کرده باشیم. پدرم از پشت بام وضعیت شهر را تشریح میکرد. بعد از آن سیل با کامیون شوهرخالهام به مشهد رفتیم و آنجا ادامه تحصیل دادم در چند کار با انوشیروان ارجمند کار کردم با برادران کیانیان و قویدل هم همکاریهایی داشتم. مشهد هنرمندان برجسته زیادی دارد.
کارگردان سینما و تلویزیون سابقه علاقهمندیاش به هنر بازیگری را اینطور تشریح کرد: سال اول راهنمایی که بودم وقتی پرسیدند چه کسی میخواهد تئاتر کار کند داوطلب شدم و نمیدانم چرا؛ ورزش مورد علاقهام والیبال بود، در دبیرستان عضو تیم هلال احمر بودم و بعد در دانشگاه نتوانستم به این ورزش ادامه دهم و جای خودش را به شنا داد.
قصابیان اظهار داشت: دو پسر دارم که اولی ۲۲ سال دارد و کامپیوتر میخواند، عاشق طراحی بازی است؛ پسر کوچکم هم دارد همین مسیر را به تبعیت از برادرش پیش میرود. چون بازیگر هستم تصور این است که بچه هایم هم به همین زمینه آمدهاند، اما من گذاشتم خودشان درباره آیندهشان انتخاب کنند. پا به پای پسرم برای انتخاب رشتهاش پیش رفتم تا خودش علاقهاش را انتخاب کند.
وی درباره ایفای نقش در فیلم «منصور» بیان کرد: بازیگر اگر خدای بازیگری هم باشد نیاز به هدایت دارد. در ابتدا فیلم نامه منصور را خواندم و دوست داشتم و بعد فهمیدم چقدر دوست مشترک در این کار دارم. سختی کار معرفی شخصیت بود که باید آن را برای نزدیکان شخصیت که او را میشناسند معرفی میکردم و این کار خیلی سخت است.
شهید، تلویزیون، صدا و سیما
بازیگر نقش شهید ستاری در خصوص ویژگیهای اخلاقی این شهید و تاثیر آنها در زندگی اش گفت: جسارت و خلاقیت او در من تاثیرگذار بود. اینکه چیزی که مرسوم است را کنار بزنی و چیزی متفاوت ایجاد کنی تلفیق خلاقیت و جسارت است. وقتی درباره شهید ستاری خواندم دیدم کار او در پدافند بی نظیر است. حضورش در نیروهای هوایی هم بسیار موثر بود.
قصابیان افزود: برای این نقش ۱۰ کیلو وزن کم کردم که برایم سخت بود؛ بخشی از آن تمرین و رژیم غذایی بود. نگران این بودم که حضورم در ۹۸ درصد پلانها ضروری بود و اینکه طوری بازی کنم که تماشاگر از این حجم حضور خسته نشود مهم بود جدای از اینکه نگران این بودم که از پس نقش بر بیایم.
وی اظهار داشت: تدریس را از گذشتههای دور انجام میدادهام و حالا آن را در آموزشگاهها ادامه میدهم. بخشی از تدریس را به این دلیل دوست داشتم که جوان بیست ساله نمیتوانست در فعالیتهای بدنی به پای من برسد و در کلاس هایم همواره نشاط و شادی حاکم بود؛ این موضوع باعث میشد خودم هم از آن فضا نشاط بگیرم، اما کرونا همه روش تدریس را عوض کرد.
بازیگر سریال «تفنگ سرپر» درباره سوابقش توضیح داد: در سال ۱۳۸۰ تا ۱۳۸۴ سه تله برای سیمافیلم ساخته بودم؛ یکی «گنج» دومی «جای تو خالی» و سومی هم فضای معمایی داشت. بعد از آنها سریال ساختم و بعد وارد تولید آثار تلویزیونی شدم. در تئاتر هم کارهای طنز داشتهام مثل «خرمهره» و «مردی که میخواست مرد بماند». همواره به فضای طنزعلاقه داشتم و دارم. دوست داشتم خیلی قبلتر کارم را در زمینه طنز آغاز کنم، اما اولین اثرمان در سال ۹۷ به تولید «نیوکاسل» منجر شد. کار جدیدم هم کمدی تلخ است که تا حدودی مرتبط با کرونا است.
قصابیان در پایان بیان کرد: در حیطه خانواده همه چیز را مدیون همسرم هستم که روحیات مرا از سال ۱۳۷۳ تا حالا تحمل کرده و با وجود سختی زندگی با چهرهای در آن زمان در اوج شهرت بود با من کنار آمد. در حیطه کاری آشنایی با علی رفیعی که تازه از فرانسه برگشته بود و به دانشکده ما آمد بهترین اتفاق زندگیام بود.
منبع: تسنیم
انتهای پیام/ 141