به گزارش گروه حماسه و جهاد دفاع‌پرس، خرداد ۱۳۴۱ (همزمان با محرم سال ۱۳۸۲ قمری) فرصت مناسبی برای تبیین واقعیت‌ها و افشای طرح‌ها و توطئه‌ها علیه ملت ایران بود. روحانیون از امکان صحبت در جلسات و منابر بهره بردند و شرایط نیز تا حدودی برای زمینه‌سازی مبارزات مردمی آماده بود. دستگاه حاکم به خوبی می‌دانست که برگزاری دو انتخابات ساختگی، وضعیت بد اقتصادی، سرکوب مخالفان، فساد دستگاه حاکم و ترویج فساد و فحشاء در جامعه، نبود حاکمیت قانون در کشور، تشدید خودکامگی و استبداد، نارضایتی و نفرت عمومی را از رژیم پهلوی به دنبال داشته است از این رو تدابیری خاص برای کنترل اوضاع و مقابله با حرکت‌های مخالفت‌آمیز به دستگاه‌های ذی‌ربط ابلاغ شد.
بر این اساس مقرر شد با یک بررسی دقیق، همه مساجد و هیئات را شناسایی کرده و ضمناً صورت مساجد و تکایایی که معممین و وعاظ ناراحت در آنجا وعظ خواهند کرد تهیه شده تا با اعزام مأمورین ویژه ترتیب کنترل و جلوگیری از سخنرانی‌های خلاف مصلحت آنان داده شود.
همچنین ابلاغ شد: «از رفتن بعضی از روحانیون صد درصد مخالف به منبر جلوگیری شود... مخصوصاً تذکر داده شود که با همکاری پلیس و ژاندارمری محل از سمپاشی آخوند‌های بی‌سواد در دهات یا اتخاذ تدابیر لازم جلوگیری شود.»
ساواک به منظور اجرای برنامه مورد نظر دستور نفوذ در بین دسته‌ها و جلسات عزاداری و کسب اطلاع از وضع آن‌ها را هم صادر کرد. همچنین به مراجع انتظامی جهت برخورد با هر حرکت مخالف اعلام آماده‌باش داده شد. در این میان از کاخ گلستان و مسیر رفت و آمد شاه نیز به شکل ویژه‌ای حفاظت می‌شد: «.. ممکن است عناصر اخلال‌گر و ناراحت از موقعیت استفاده کرده و با تحریکات و نفوذ در دستجات ایجاد بلوا و آشوب کنند... میان دستجات و محل‌های مختلف عزاداری و کسب اطلاع سریع و به موقع و در جریان گذاردن مراجع انتظامی اقدام کنید.»
هر سال در ایام محرم جلسات عزاداری به وسیله افراد وابسته تشکیل می‌شد تا به وسیله آنان بتوانند در جهت حمایت و تقویت رژیم تبلیغات انجام دهند. به همین‌دلیل دستور داده شده: «طبق معمول سال‌های قبل مبلغ ۳۰ هزار ریال برای برگزاری مراسم روضه‌خوانی ایام عاشورا که توسط آقای شعبان جعفری در تکیه دباغخانه انجام می‌گیرد در وجه مشارالیه پرداخت شود.»
منبع
تاریخ قیام پانزدهم خرداد به روایت اسناد (جلد اول)، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
انتهای پیام/ 118
