«کاظم خسروی» آزاده دوران دفاع مقدس در گفت‌وگو با خبرنگار دفاع‌پرس در بیرجند، اظهار داشت: در تاریخ هشتم بهمن‌ماه 62 به جبهه اعزام و به عنوان کادر سپاه و پزشک یار گردان مشغول فعالیت شدم که پس از 24 روز حضور در جبهه در عملیات خیبر اسیر شدم.
وی با بیان اینکه مدت 6 سال و شش ماه از عمرم را در اسارت به سر بردم، بیان داشت: روز اولی که ما را اسیر کردند 36 ساعت به اسرا آب ندادند و یک چهار لیتری آب برای 324 نفر می‌آوردند. از چهارم اسفند تا 15 اسفند 1362 ما را در بصره و بغداد نگه داشتند تا پاسداران، روحانیون و فرماندهان را شناسایی کنند و من در آنجا شناسایی نشدم اما بعضی از پاسداران لو رفته بودند که آن‌ها را شکنجه‌های سختی می‌کردند یا بعضی از آن‌ها را به شهادت می‌رساندند.
خسروی تبیین کرد: مجبور بودیم آب را در خیلی مواقع سهمیه‌بندی کنیم و یک بار که یکی از اسرا طاقت نیاورده بود و وقتی که تانکر آب به اردوگاه آمده بود به سمت تانکر رفت وعراقی‌ها او را زیر فشار آب به شهادت رساندند. بسیاری از رزمندگان از فرط تشنگی تقاضای آب می‌کردند که در همین حین شخصی گفت اینقدر نگویید به ما آب بدهید و اجازه بدهید به دستشویی برویم چرا که یک بار گفتند هر که احتیاج به آب و دستشویی دارد همراه ما بیاید که ۲۰ نفر را به این بهانه بردند و به رگبار بستند.
آزاده دوران دفاع مقدس عنوان کرد: در دوران اسارت به ما دستور داده بودند که نماز جماعت در اردوگاه ها برگزار نکنید اما اسرای ایرانی همچنان در گروه‌های چند نفره نماز را به جماعت برگزار می‌کردند. ما را به روش‌های مختلف شکنجه می‌دادند و کتک‌زدن، تشنگی و گرسنگی، دستشویی نبردن، کمبود آب برای استحمام، پخش انواع ترانه، نگذاشتن خواندن دعا از جمله شکنجه‌های بعثی‌های عراق در دوران اسارت بود.
وی با یادآوری اینکه با اولین سیلی که بعثی‌ها به گوش ما می‌زدند پرده گوش ما پاره می‌شد و پرده گوش اکثر آزادگان از بین رفته است، مطرح کرد: همچنین نامه‌هایی را که از طرف خانواده‌های اسرا فرستاده می‌شد را دستکاری می‌کردند و خبرهای بدی را به ما می‌دادند تا از لحاظ روحی ما را اذیت کنند.
آزاده دوران دفاع مقدس با بیان اینکه اکثر رزمندگان موقع اسارت زخمی و تیر و ترکش خورده بودند، اضافه کرد: در آن لحظات همه به اسارت حضرت زینب(س) و صبری که داشت فکر می‌کردیم و با یادآوری مصیبت‌های حضرت زینب(س) خود را حفظ می‌کردیم.
خسروی برپايی نمازهای جماعت در افطار و سحر را يکی از بهترين خاطرات دوران اسارت ذکر کرد و گفت: هيچگاه حالت معنوی ماه مبارک رمضان را که در دوران اسارت در اردوگاه‌های عراق داشتيم، فراموش نمی‌کنم. عراقی‌ها می‌خواستند که ما را تخلیه فکری کنند و اسرا را رقاص کنند که خوشبختانه با ایمان قوی رزمندگان نتوانستند کاری انجام دهند و حتی اسرای عراقی که در ایران بودند تبدیل به ملا و آخوند شدند و خیلی از نیروهای سپاه بدر که اکنون در عراق هستند از اسرای ایرانی بودند.
انتهای پیام/
