گروه استان‌های دفاع‌پرس - احمد ملاشاهی؛ طالبان مثل داعش نبود که از حمایت چندین کشور بهره‌مند باشد؛ اگر در ۲۰ سال گذشته هر سال آمریکا فقط ۴ درصد در جنگ با طالبان موفق می‌شد، دیگر چیزی از طالبان نمی‌ماند و یا اگر در این مدت جاذبه‌های دموکراسی مدنظر آمریکا فقط ۲۰ درصد طرفدار و جان‌فدایی داشت، کار به این‌جا نمی‌رسید که سرعت تسخیر کابل از سرعت مسافرت در افغانستان بیشتر باشد.
آن‌چه در فرودگاه کابل رخ داد، تصویری نمادین از سقوط غرب‌گرایی بود، دل بستن به آمریکا دقیقا مثال کسی است که به بال هواپیمای در حال فرار بچسبد و سپس در بدترین ارتفاع با سر سقوط کند.
اگر تا دیروز به غرب‌گرایی رنگ روشنفکری می‌دادند، بعد از نتیجه ۲۰ سال دموکراسی آمریکایی‌ها در افغانستان باید گفت که دل بستن به آمریکا مثل دل بستن به قبری است که درآن مرده‌ای نیست؛ اگر افغانستانی‌ها در این مدت چیز باارزشی از آمریکا می‌دیدند، لااقل چندروز برای حفظ آن مقاومت می‌کردند.
سرنوشت «اشرف غنی» اتفاقی نیست پیش از او این اتفاق در عراق، لیبی، تونس، یمن، مصر و حتی ایران رخ داده است؛ چند اتفاق دیگر باید بیفتد که نشان دهد دیگر کدخدایی وجود ندارد و جهان تک‌قطبی تمام شده است.
غرب‌گرایی و امید به آمریکا نشان‌دهنده عقب‌ماندگی از تحولات منطقه است. افغانستانی که تشنه جرعه‌ای آرامش و امنیت و آزادی است، «اشرف» آمریکایی را پس زد و بالا آورد.
پای آمریکا از یک کشور دیگر هم در غرب آسیا کنده شد و سقوطی دیگر رقم خورد؛ البته کابل سرجایش هست و آن‌چه سقوط کرد، کابل نبود؛ بلکه سقوط آمریکا در کابل بود. حال باید دید سقوط بعدی از کدام حکومت یا خاندان وابسته به آمریکاست.
انتهای پیام/
