گروه بین‌الملل دفاع‌پرس: سفر اخیر «امانوئل مکرون» رئیس جمهور کشور فرانسه به عراق برای شرکت در نشست منطقه‌ای بغداد و دیدار با مقام‌های این کشور و طرح ادعای مبارزه با تروریسم در سخنرانی خود شاید در نگاه نخست و در اذهان ساده اندیشان اقدام مثبتی از سوی یک کشور بزرگ و مهم اروپایی دارد؛ ولی با توجه به گذشته و سابقه فعالیت‌های استعماری کشور فرانسه در قاره آفریقا و کارنامه مجهول و نامناسبی که این کشور تا امروز از خود در اذهان مردم خاورمیانه و آسیا برجای گذاشته است نمی‌توان و نباید به ثمره‌بخش بودن این اقدامات و برنامه‌های تبلیغاتی امید چندانی داشت.
اگر بخواهیم با نگاهی تیزبینانه و دقیق ادعاهای مکرون در نشست منطقه‌ای بغداد را مورد واکاوی قرار بدهیم نباید از حضور او در شهر «الکاظمیه» و برنامه بازدید وی از کلیسای شهر «موصل» غافل شویم؛ زیرا ارتباط منطقی مابین حضور رئیس جمهور فرانسه در این نشست و بازدید او از یک کلیسا به صورت کلی وجود ندارد. بر این اساس می‌توانیم اینگونه برداشت کنیم که او به دنبال ایجاد یک فضای رسانه‌ای و انجام تبلیغات برای نمایش ظاهری احترام وی به ادیان و نزدیکی به ملت عراق است.
نکته قابل توجه دیگر در سفر امانوئل مکرون رئیس جمهور کشور فرانسه به عراق سفر او به استان نفت خیز «اربیل» بود. مکرون در این سفر پس از ورود به اربیل در فرودگاه این شهر مورد استقبال «نچیروان بارزانی» رئیس اقلیم کردستان قرار گرفت. به گزارش رسانه‌های عراقی، بارزانی در آستانه این سفر در توئیتی ضمن ابراز خوشحالی از سفر رئیس جمهوری فرانسه به «اربیل» نوشت که در این دیدار مناسبات دوجانبه، انتخابات عراق و مسائل مورد اهتمام مشترک بررسی خواهد شد. وی از فرانسه به سبب پشتیبانی از بغداد و اقلیم کردستان عراق قدردانی کرد.
حال سوالی که اینجا مطرح می‌شود این است که زمانی که رئیس جمهور فرانسه برای حضور در نشستی بین‌المللی در عراق به بغداد می‌رود دیگر چه لزومی دارد تا با انجام سفرهایی حاشیه‌ای و سوال برانگیز به مناطقی چون اربیل و موصل برود. زیرا این قبیل اقدامات در خوش‌بینانه‌ترین حالت خود نه تنها منفعتی برای دولت و ملت عراق ندارد، بلکه خنثی کننده نشست‌ها و برنامه‌هایی است که در این کشور برگزار می‌شود.
البته امانوئل مکرون رئیس جمهور کشور فرانسه در سفر خود به عراق به «کاظمین» که در کنار بغداد قرار دارد نیز سفر کرده بود و از حرم امامین کاظمین که مزار دو امام شیعیان است بازدید کرده بود. بر این اساس این سفر را نیز می‌توان به نوعی حمایت از شیعیان قلمداد کرد.
نکته قابل توجه دیگری که نباید از آن غافل شویم همکاری‌های اطلاعاتی فرانسه و آمریکا در سوریه است. در چند سالی که کشور سوریه درگیر فتنه و جنگ با تروریست‌های داعشی است فرانسه حضور قابل تاملی در این کشور دارد ولی با کمال تعجب می‌بینیم که با توجه به اینکه امنیت عراق به همسایه غربی خود یعنی سوریه وابسته است؛ اما این کشور مانع از دعوت و حضور سوریه در نشست منطقه‌ای بغداد شد. حال اگر بخواهیم این اقدام فرانسه را رمزگشایی کنیم به این نتیجه نخواهیم رسید که این کشور اروپای غربی به دنبال صلح و امنیت در عراق است.
با توجه به تمامی موارد گفته شده به این موضوع هم باید توجه کنیم که حتی با توجه به اعتراف دولتمردان و مردم عراق این ایران بوده که در سالیان اخیر و بعد از ظهور داعش بیشترین کمک را برای حفظ تمامیت عرضی این کشور به دولت و ارتش عراق انجام داده است. حال اینکه کشور فرانسه یکی از تحریم‌کنندگان ایران است که حاصل این موضوع مسائل و مشکلات اقتصادی است که برای کشور عراق پیش خواهد آمد.
اگر بخواهیم هرچه بیشتر با نقش و تاثیر کشورهای اروپایی به ویژه فرانسه در کشورهای خاورمیانه ازجمله عراق و حتی افغانستان آشنا شویم نباید این نکته را از خاطر ببریم که فرانسه پابه‌پای آمریکا در افغانستان نیز حضور داشت و به دنبال توافقات پنهانی و پشت پرده آمریکا با طالبان زودتر از آمریکا این کشور جنگ زده و درگیر نبردهای داخلی را ترک کرد و در سال‌های حضور خود نه‌تنها کمکی به آبادانی و پیشرفت این کشور نکرد، بلکه در عملیات‌ها و حوادث مختلف باعث کشته و مجروح شدن شمار فراوانی از شهروندان این کشور شده است.
بر این اساس به صراحت می‌توانیم بگوییم که ادعاهایی که امانوئل مکرون رئیس جمهور کشور فرانسه در سفر اخیر خود به عراق مطرح کرده بیش از اینکه قصد و نیتی خیر برای صلح و آبادانی این کشور داشته باشد با سفرهایی که مکرون به موصل و اربیل داشت ماهیتی استعمارگونه داشته و این ذهنیت را تقویت می‌کند که فرانسوی‌ها برای ذخایر زیرزمینی عراق دندان تیز کردند.
گزارش از روزبه قمصری
انتهای پیام/ 134
