گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- امیرعباس صادقی؛ «دهه هشتادیا» کلیپی پر زرق و برق از تعدادی نوجوان است که در حین حضور در یک کافی نت سرودی را تمرین می‌کنند توجه بسیاری را به خود جلب کرده است، اما توجه به چند نکته خالی از لطف نیست.
خلاصه این کلیپ تقریبا سه دقیقه‌ای این است که برای دیده شدن باید سراغ اینفلوئنسر‌ها یا همان سلبریتی‌ها بروید و در غیر این صورت راهی برای دیده شدن ندارید؛ دعوت از چهره‌های مشهور به ویژه دو مداح پرطرفدارتر برای حضور در این اثر دقیقا در همین راستا است. به نظر می‌رسد انتشار چنین پیامی در این نماهنگ که به تهیه کنندگی موسسه ماوا صورت گرفته، کمی سوال برانگیز است و به نظر می‌رسد ضرر آن بیشتر از فایده‌اش است.
دومین موضوعی که به چشم می‌خورد اصرار کارگردان به نمایش لوگو‌ها و نماد‌هایی غربی است که با فرهنگ عزاداری امام حسین (ع) سنخیت زیادی ندارد. نمایش نماد‌هایی آمریکایی نظیر پپسی، PS۴ و ... از جمله این موارد است. این موضوع در حالی است که هیچ اثری از نماد‌های ایرانی اسلامی دیده نمی‌شود.
موضوع دیگری که در تناقض با روح عزاداری حسینی است، ترویج روحیه تجمل گرایی و مدرنیته در این اثر موسیقایی است. فرض کنید یک نوجوان دهه هشتادی این کلیپ را ببیند، به نظر شما خواسته او از والدینش چیست؟ آیا غیر از این است که درخواست خرید کنسول بازی که قیمتش چند ۱۰ میلیون تومان است را از والدینش می‌کند؟ در شرایطی که به دلیل گرانی‌ها معیشت بسیاری از خانواده‌ها در فشار است، تبلیغ کنسول بازی دور از عقلانیت به نظر می‌رسد.
بیشتر بخوانید؛
نماهنگ «دهه هشتادیا» با حضور دو مداح منتشر شد+ فیلم
عزاداری امام حسین (ع) و برپایی مراسمات روضه خوانی، بخشی جدانشدنی از تاریخ مردم مسلمان ایران است که همواره با کوچکترین هزینه و البته با بهره گیری از اخلاص و اعتقادات مردم برپا شده است. ترویج عزاداری حسینی در قالب‌هایی غربی شاید کمی با روح اصلی آن در تناقض باشد. شاید بهتر باشد که مدافعان این اثر به دنبال پخش آن از صدا و سیما به عنوان مهم‌ترین رسانه جمعی کشور باشند، البته اگر امکان داشته باشد؟!
در پایان اشاره می‌شود که علاقه نوجوانان به بازی‌های رایانه‌ای موضوعی انکارنشدنی است، اما وقتی می‌خواهیم اثری درخور شان امام حسین علیه السلام بسازیم باید به کوچکترین جزئیات نیز توجه داشته باشیم. بدون شک املای نانوشته بدون غلط است و از این روی ساخت چنین آثاری درخور توجه است، اما باید دقت بیشتری به جزئیات داشت. به ویژه زمانی که تولیدکننده این اثر جایی مثل مأوا است. علاوه بر این معتقدم که هر کسی به هر طریقی نامی از سیدالشهدا (ع) را زنده کند درخور توجه است، اما به شرط آنکه شان معصوم (ع) نیز رعایت شود.
انتهای پیام/ 121
