به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید «علیرضا رضائی» فرزند «اسداله»، بیست و نهم مهر ۱۳۴۵ در خانواده‌ای متدین در تهران دیده به جهان گشود. در سن ۶ سالگی به مدرسه رفت، پس از پشت سر گذاشتن دوره ابتدایی، در دوره راهنمایی مشغول به تحصیل شد.
اوقات فراغت خود را به خواندن کتاب‌های مذهبی، علمی و فرهنگی می‌پرداخت. تابستان سرکار می‌رفت و پول‌هایش را برای سال تحصیلی بعد هزینه می‌کرد. دوره راهنمایی را با موفقیت پشت سر گذاشت و به دبیرستان رفت.
با آغاز انقلاب اسلامی، فعالیت‌های بسیاری در این زمینه انجام می‌داد. اصلاً نمازش ترک نمی‌شد و شب‌ها نماز شب می‌خواند. شب‌های جمعه برای خواندن دعای کمیل به مسجد می‌رفت و صبح جمعه در نماز عبادی، سیاسی جمعه حاضر بود. به نماز اهمیت بسیاری می‌داد و اهل خانه را برای نماز صبح بیدار می‌کرد، از روز قیامت برای خانواده صحبت می‌کرد.
شهید رضائی پس از قبولی در دوره اول دبیرستان، در کلاس‌های شبانه دوره دوم ثبت‌نام کرد، روز‌ها سرکار می‌رفت و پولش را به جبهه می‌فرستاد.
با آغاز جنگ تحمیلی علیه کشور، تصمیم به رفتن جبهه گرفت. برای تعلیم به پادگان امام حسین (ع) رفت و بعد از یک ماه تعلیم، پدر و مادرش را راضی کرد و عازم جبهه‌های بوکان در آذربایجان غربی شد. در نامه‌هایی که از جبهه برای خانواده می‌نوشت تأکید می‌کرد که نماز را فراموش نکنید.
شهید علیرضا رضائی با دیدن عکس شهدا افسوس می‌خورد و می‌گفت: کاش من هم شهید شوم و بالاخره پس از رشادت‌های بسیار در جبهه‌های نبرد حق علیه باطل، بیست و نهم شهریور ۱۳۶۲ در منطقه بوکان به آرزوی دیرینه‌اش رسید و به فیض شهادت نائل آمد.
«روحش شاد و راهش پر رهرو باد.»
منبع: نوید شاهد
انتهای پیام/ ۹۱۱
