رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی:

آیت‌الله «حسن‌زاده آملی» مصداق اقیانوسی سرریز از گوهر بود

آیت‌الله رشاد گفت: علامه «حسن‌زاده آملی» از اوتاد روزگار و مردی سراسر نور، سلوک و بهجت الهی و نابغه دوران و جامع فنون و همچنین مرد اخلاق، علوم لدنی، ریاضت و ریاضیات بود.
کد خبر: ۴۸۰۳۰۱
تاریخ انتشار: ۰۴ مهر ۱۴۰۰ - ۱۱:۲۶ - 26September 2021

آیت‌الله «حسن‌زاده آملی» مصداق اقیانوسی سرریز از گوهر بود

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، آیت‌الله «علی‌اکبر رشاد» رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی در گفت‌وگویی ضمن عرض تسلیت به مناسبت عروج ملکوتی علامه «حسن‌زاده آملی»، اظهار داشت: اربعین امسال با یک غم سنگین و داغ بزرگ رحلت عارف سالک، فیلسوف فرزانه، حکیم عظیم و علامه ذوالفنون آیت‌الله حاج شیخ حسن حسن‌زاده آملی همراه شد.

رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی، علامه حسن‌زاده آملی را از اوتاد روزگار و مردی سراسر نور، سلوک و بهجت الهی معرفی و عنوان کرد: ایشان نابغه دوران و جامع فنون و همچنین مرد اخلاق، علوم لدنی، ریاضت و ریاضیات بود. بی‌شک با رفتن او بسیاری از ارزش‌ها از جامعه رخت خواهد بست و بسیاری از علوم و معارف با ایشان دفن خواهد شد. علامه بقیه السلف بود و چیز‌های زیادی بلد بود که دیگران بلد نبودند قطعاً با رفتن ایشان آن‌ها هم خواهند رفت.

وی با اشاره به اینکه علامه حسن‌زاده آملی به علومی آگاهی داشت که دیگران از آن آگاه نبودند، گفت: آن علوم تا زمانی که ایشان بودند باقی بود و با رفتن وی آن‌ها نیز باقی نخواهند بود. بعضی از علوم نادر اختصاص به عالمان نادر دارد که با رفتنشان آن علوم نیز می‌روند. برای مثال بعد از رفتن علامه آیت‌الله نجفی مرعشی علم نسب شناسی از میان حوزه‌ها رخت بربست و امروز ما کسی را نداریم که در این علم خبره باشد چرا که مرحوم نجفی مرعشی نسابه روزگار بود. با رفتن علامه حسن‌زاده نیز بسیاری علوم خاصه علوم غریبه از دسترس حوزه‌ها خارج می‌شود.

علامه حسن‌زاده آملی؛ مردی ساکن ملکوت

رئیس شورای سیاستگذاری حوزه‌های علمیه استان تهران، آیت‌الله حسن‌زاده آملی را مرد بزرگ و اهل معنا و ساکن ملکوت دانست و ابراز کرد: با ابراز تأسف حوزه‌ها قدر ایشان را نشناختند و آنگونه که حق او بود از وجودش بهره نبردند. علوم و معارف و فنونی که او بر آن مشتمل بود نسل امروز حوزوی از وی فرا نگرفت تا آن علوم استمرار پیدا کند.

آیت‌الله رشاد با بیان خاطره‌ای از آن مرحوم اظهار داشت: خاطرم هست زمانی که به محضر آن بزرگوار مشرف می‌شدم همانند یک طلبه و شاگردی کوچک در محضر ایشان زانوی تلمذ به زمین می‌زدم، اما ایشان سخاوتمندانه و بی‌ملاحظه آنچه را داشت در سفره تعلیم و تربیت قرار می‌داد و به انسان حبه می‌کرد. اوایل شب گذشته وقتی مطلع شدم روح ملکوتی این عالم ربانی به ملکوت اعلی پیوسته انبوهی از خاطرات در من زنده شد و لحظه‌ای از شب را چشم روی هم نگذاشتم و آرام نگرفتم چرا که انبوهی از خاطرات به من هجوم آورد. مگر می‌شود مهربانی‌ها، سخاوت‌ها و بزرگواری ایشان که همه سراسر تواضع و فروتنی بود را فراموش کرد.

رئیس پژوهشگاه فرهنگ و اندیشه اسلامی علامه حسن‌زاده را به اقیانوس تشبیه کرد و گفت: علامه همانگونه که اقیانوس بود آرام بود، اقیانوس آرام حقیقی علامه حسن‌زاده آملی است. شخصیتی اخلاق و مجسمه اخلاق بود چرا که بی‌اندازه تواضع داشت. این مرد با عظمت در مواجهه با دیگران خود را بسیار کوچک‌تر از یک طلبه عادی می‌نمایاند. این اقیانوس به‌قدری گوهر داشت که سر ریز می‌شد و بسیاری از مشاهدات و تجربیات شخصی خود را بیان می‌کرد. حقاً مربی بود که برای تربیت شوق وصف‌ناشدنی داشت و اشتیاق بسیاری داشت که آنچه دارد به دیگری هم بدهد.

دیگر کجا حوزه‌های علمیه بتوانند حسن‌زاده بپرورند

وی در خصوص آثار علامه گفت: قریب به ۲۰۰ اثر از ایشان به یادگار باقیمانده است. آن مرحوم برای تألیف این آثار شب و روز نمی‌شناخت و با این همه اشتغالات اگر کسی به محضر وی مشرف می‌شد با گشاده‌رویی و مهربانی پذیرایش می‌شد. بعضاً با حوصله می‌نشست و ابیاتی که سروده بود را می‌خواند. ایشان مثنوی دارد که ۱۱۰ بیت است که با عنوان مثنوی «دفتر دل» از آن یاد می‌شود چندین جلسه خدمت ایشان رسیدم تا شرح این اشعار را بنویسم و آن مرحوم هر بار برای نوشتن این شرح وقت گذاشتند.

رئیس شورای سیاستگذاری حوزه‌های علمیه استان تهران با بیان اینکه مرحوم علامه به باطن عالم راه‌یافته بود، تصریح کرد: ایشان از پوسته ملک خارج و به هسته ملکوت دست یافته بود، او از ظاهر به باطن هستی و هستی‌مندان نفوذ و رسوخ کرده بود و باطن عالم را می‌دید و در عالم دیگری سیر می‌کرد. شب‌ها تا طلوع فجر صادق بیدار می‌ماند و به تهجد‌های طولانی و مناجات‌های سوزناک مشغول می‌شد. بسیاری از اشعار ایشان مناجات است برای همین به دل می‌نشیند.

آیت‌الله رشاد در پایان خاطرنشان کرد: همیشه می‌گفت تا من شب خوبی نداشته باشم روز خوبی نخواهم داشت اگر شب را به تهجد و تضرع سپری کرده باشم روز خوبی خواهم داشت و وقتی شب خوبی ندارم انتظار داشتن روز خوب را ندارم. آثار ارزشمند ایشان در علوم مختلف سرمایه‌ای است که برای نسل‌های آینده باقی می‌ماند. حوزه‌های علمیه باید چنین تحفه‌ای را قدر بداند و از آن غفلت نکند و مورد کم‌توجهی قرار ندهد. دیگر کجا حوزه‌های علمیه بتوانند حسن‌زاده بپرورند.

منبع: مهر

انتهای پیام/ ۹۱۱

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار