پیاده‌روی اربعین یعنی خستگی را با عشق مرور کردن
گروه استان‌های دفاع‌پرس - امیرحسین مرادی؛ اربعین یعنی یک عزم جزم، یک وحدانیت، یک حماسه؛ حماسه‌ای که هر سال بهتر و باشکوه‌تر از سال قبل برگزار می‌شود. اربعین یعنی بوی اسفند در خیابان، یاد زینب (س) در بیابان، تلخی چای عراقی، راه رسیدن به ساقی.
پیاده‌روی اربعین یعنی خستگی را با عشق مرور کردن و راه را با یاد زینب (س) کوتاه کردن. بشتابید ای اهل زمین، کشتی نجات و تجمع عاشقان همین‌جاست. اربعین که می‌رسد ناخودآگاه به یاد زینب (س) می‌افتم، یاد همان بانویی که از مادری اطهر متولد شد و در دامان شیر مرد کوفه پرورش یافت، همان بانوی بزرگواری که نوه خاتم‌الانبیا (ص) است.
داستان حضرت زینب (س) غربت خاصی دارد زیرا سراسر زندگی وی دریای غم است؛ دریایی که با شهادت یادگار امام حسن (ع)، تکه‌تکه شدن علی‌اکبر (ع)، برخورد تیر سه شعبه با گلوی علی‌اصغر (ع)، دستان بریده عباس (ع) و چاک‌چاک شدن بدن برادر پرپر شده‌اش و نیز با آرام کردن دل سکینه (س) و رقیه (س)، دلداری رباب و به دوش کشیدن بار سخت سرپرستی بنی‌هاشم نه‌تنها طوفانی شد بلکه غروب غمگینی را نیز نظاره‌گر بود.
امام حسین (ع) و یارانش در کربلا، به معنای واقعی عشق را به نمایش گذاشتند اما حادثه دردناک و خونین کربلا باعث سستی و کم‌رنگ شدن دین نشد زیرا همه می‌دانیم امام حسین (ع) برای آسایش و آرامش امروز من و شما قیام کرد.
نمی‌دانم اگر هر یک از ما آن زمان در معرکه حضور داشتیم چگونه رفتار می‌کردیم؟ نمی‌دانم عکس‌العمل ما زمانی که امام چراغ‌ها را خاموش کرد تا هر کس می‌خواهد برود در تاریکی برود، چه بود؟ هیچ‌گاه نتوانستم به این جواب برسم اما مسلم این است که امروز نباید از این غافله عشق جا بمانیم و درب‌های باز را به روی خود ببندیم.
اربعین حسینی دل‌ها را به هم نزدیک می‌کند، نفس‌ها را شست‌وشو می‌دهد، ذهن‌ها را پربارتر و انسان‌ها را پخته‌تر می‌کند؛ گویی دستگاه امام حسین (ع) نهیبی بر ما و اعتقادات ماست تا از خواب غفلت بیدار شویم و به‌سوی چشمه نور حق و حقیقت بشتابیم و از روشنایی آن، وجود خود را نیز منور کنیم.
اربعین‌ها می‌آیند و می‌روند اما آنچه تکرار نمی‌شود امروز من و شماست. بیایید اگر نمی‌توانیم با پای پیاده خاک مسیر کربلا و سنگفرش‌های بین‌الحرمین را نوازش کنیم، اجازه ندهیم پرچم حسین (ع) بر زمین بماند. اکنون زمان آن رسیده که حدیث دلدادگی را زمزمه کنیم و راه سعادت را با چراغ حسین (ع) روشن و آن را طی کنیم چراکه وی چراغ هدایتگر و کشتی نجات است.
خوشا به حال آنانی که هرساله سعادت پیاده‌روی اربعین را پیدا و با خدمت به زائران اباعبدالله (ع) در موکب‌ها، دین خود را ادا می‌کنند. خوشا به حال آن‌کسانی که با برداشتن هر گام در این مسیر عشق و دلدادگی ثواب جهاد یک مجاهد فی سبیل الله را برای خود ثبت می‌کنند و خوشا به حال آن شاعران، نویسندگان و مرثیه‌خوانانی که خالصانه برای امام حسین (ع) می‌سرایند، می‌نویسند، می‌خوانند و می‌گریانند.
انتهای پیام/
