تبلور سیره نبوی (ص) در خلافت امام حسن (ع)

گروه فرهنگ و هنر دفاع‌پرس- علی عبدالصمدی؛ بیست و هشتم ماه صفر سالروز رحلت پیامبر عظیم‌الشأن اسلام حضرت ختمی مرتبت محمد مصطفی صلوات الله علیه و آله است. همچنین این روز سالروز شهادت سبط اکبر نبی خدا، حضرت امام حسن مجتبی علیه السلام به دست عمال بنی امیه است.

حضرت محمد صلوات الله علیه و آله در طول ۲۳ سال رسالت الهی خویش توانستند پایه‌گذار حاکمیت اسلامی باشند و وحدت و همبستگی را بین مسلمانان به وجود آورند. قبایل عرب تا پیش از ظهور دین مبین اسلام ناب محمدی چندان بویی از وحدت و انسجام و یکپارچگی نبرده بودند و به هر بهانه‌ای در نزاع و پیکار با یکدیگر بودند.

بت‌پرستی، زنده به گور کردن زنان و دختران، نژاد پرستی و قبیله سالاری و تبعیض‌های اجتماعی از جامعه‌ی عربی پیش از طلوع اسلام در سرزمین حجاز مردمانی عقب افتاده، متعصب و شکننده ساخته بود. ظهور اسلام و پیامبری حضرت محمد صلوات الله علیه و آله اجمعین نه تنها باعث اعتلای جامعه‌ی اسلامی در حجاز شد بلکه پرتوی شمس حقانیت اسلام در اقصی نقاط جهان تابید و جهان از ظلمت و تاریکی به سوی نور و روشنایی درآمد.

پس از رحلت جانگداز حضرت ختمی مرتبت به فرموده‌ی خود ایشان، دو یادگار ارزشمند و سترگ سیره و شیوه‌ی زندگی آن نبی بزرگوار را زنده نگهداشتند: نخست کلام الله مجید، قرآن کریم و دوم عترت اهل بیت علیه السلام اجمعین. سیره‌ی امام حسن مجتبی علیه السلام عصاره و چکیده‌ای حیات طیبه‌ی جد بزرگوارشان حضرت محمد مصطفی (ص)، مادر معصومه‌ی ایشان حضرت فاطمه زهرا سلام الله علیها و همسر بزرگوارشان امیرالمومنان علی علیه السلام است. امام حسن مجتبی (ع) که در کنار برادر کوچکترشان از سوی نبی خدا سید و سرور جوانان اهل بهشت لقب گرفتند، بهترین الگو‌ها و نمونه‌های تربیتی در خانواده برای تمامی نسل‌ها بوده و هستند.

امام حسن علیه السلام با صلح با معاویه و تعهد گرفتن از او مبنی بر اینکه از سیره‌ی نبی مکرم اسلام پیروی کند و نیز جانشینی برای خود تعیین نکند، به مصلحت جامعه‌ی اسلامی با آن شخص کنار آمدند و صلح فرمودند. البته معاویه هرگز به هیچ یک از مفاد قرارداد با امام حسن مجتبی (ع) پایبند نماند و راه بنی امیه و مفسدین فی الارض را پیش گرفت و از دارالخلافه‌ی اسلامی، دربار کفر و ظلم و فساد ساخت. درباری که به یزید بوزینه باز به میراث رسید و نهایتا منجر به وقوع قیام سلحشورانه‌ی عاشورا و شهادت حضرت اباعبدالله و هفتاد و دو تن از یاران باوفایشان شد.

صلح امام حسن مجتبی (ع) در زمانی که در اوج قدرت بودند و خلافت می‌فرمودند درس آموز تمامی خلفا و زمامداران و سیاسیون اعصار بعدی شد. آن حضرت با استعانت از سیره‌ی پدر، مادر و جد بزرگوارشان و آموزه‌های ناب قرآنی رسم چشم پوشیدن از قدرت و جوانمردی را به همه آموختند و نشان دادند که رسالت اصلی دین مبین اسلام انسان سازی است و نزاع بر سر قدرت‌های زودگذر دنیوی عبث و بیهوده است.

انتهای پیام/ 133