به گزارش خبرگزاری دفاع مقدس از مشهد به نقل از روزنامه خراسان رضوی، این جمله صحبت یک جهادگر شهید است که اوایل دفاع مقدس پس از وقف تمام داشتههایش، جانش را نیز با شهد شهادت درآمیخت. شهید فداکار و ازجانگذشتهای که در سن حدود ۶۰ سالگی هر آنچه از دنیا داشت، اعم از منزل، باغ، آب و ملک چند هکتاری و حتی اثاثیه خانهاش را وقف جهاد سازندگی وقت کرد و خود نیز در منطقه شلمچه به خیل شهدا پیوست. هماکنون ساختمان اداری جهاد کشاورزی جوین در منزل و باغ وقفی جهادگر شهید حاج «غلامحسن نقابی» بهمنزله حرم شهیدی که نمونه عینی جهاد با مال و جان بود ساخته میشود. در سی و سومین سالگرد این شهید واقف جان و مال به سراغ برخی دوستان و همرزمانش رفتیم تا با ذکر یاد و نامش و بزرگیهایش، جان و روحمان را جلایی تازه بخشیم.
مهندس محمد پناه مدیر جهاد کشاورزی جوین به ما میگوید: این جهادگر شهید در اوایل جنگ تحمیلی تمام داشتههای خود را وقف جهاد سازندگی وقت کرد و پس از ادای کامل جهاد با مال، جان پاکش را نیز در سال ۶۱درراه دفاع از میهن اسلامی نثار معبودش کرد. او درباره ساختمان جهاد جوین میگوید: کشاورزانی که برای انجام امور خود به این جهاد کشاورزی مراجعه میکنند، این مرکز کشاورزی را بهعنوان یک آرامگاه شهید نظر میکنند (اگرچه هیچ تابلویی و عکسی و علائمی از شهید بزرگوار در محل این وقف بزرگ دیده نمیشود). جهادگر فداکار، شهید حاج غلامحسن نقابی در سن حدود ۶۰سالگی هر آنچه از دنیا داشت، اعم از منزل، باغ، آب و ملک چند هکتاری و حتی اثاثیه خانهاش را وقف جهاد سازندگی وقت کرد و خود نیز در سرزمین شلمچه به خیل شهدا پیوست.
مدیر جهاد کشاورزی جوین هم توضیحات بیشتری میدهد و میگوید: وقتی در اوایل جنگ تحمیلی این شهید بزرگوار تصمیم به وقف کلیه اموالش گرفت، از وی پرسیدند چرا این کار را میکنی؟ وی جواب داد، میخواهم به جبهه بروم و شهید شوم! از او پرسیدند، اگر شهید نشدید و برگشتید، باید چهکار کنید؟ شهید در جواب گفت، اولاً میدانم شهید میشوم و اگر هم شهید نشوم و برگردم، تنی سالم دارم. دوباره با تلاش و کار زندگی را از صفر شروع میکنم.
حجتالاسلام دلیری پور امامجمعه جوین که از شهید نقابی خاطراتی در ذهنش دارد اینطور میگوید: اوایل انقلاب که بهعنوان روحانی و مبلغ وارد این روستا شدم این شهید ازجمله کسانی بود که از من استقبال کرد و مرا به خانه برد و اسکان داد. داشتن روحیه فداکاری ازجمله ویژگیهای او بود. بهعنوان نمونه به یاد دارم که روستای محل زندگی شهید در آن زمان لولهکشی آب نداشت؛ به همین منظور این شهید فداکار با نصب یک کوزه سفالین بزرگ در مقابل منزلش، نیاز عابران تشنه را برطرف میکرد.
مدیر کتابخانه عمومی، مشارکتی شهید نقابی نیز که این کتابخانه نیز به نام این شهید مزین است، میگوید: شهید نقابی که به شغل بنایی سنتی اشتغال داشت، در آن زمان برای کسانی که تمکن و توان مالی نداشتند، بهطور رایگان بنایی میکرد. اغلب خانههای سنتی که سقف آنها با خشت خام پوشیده شده است، یادگاری این شهید است و جالب این است که این شهید فداکار تمام داراییاش را که حاصل کار بنایی طاقتفرسای سنتی بود، بهراحتی وقف کرد.
همسر شهید نقابی میگوید: در موقع عزیمت این شهید به جبهه فقط یک جمله گفت و آن این بود: که اسلام به مال و جان من نیاز دارد و من نباید از آن دریغ کنم. همسر شهیدم، سهم مهریه مرا مشخص کرد و باقیمانده اموال و دارایی خود را یکجا وقف کرد و رفت و شهید شد.
چرا شهید نقابی گمنام است؟
بهطورقطع امثال شهید نقابی که علاوه بر خون خود، مال و دارایی خود را وقف دین و وطن کرده باشند کم هستند و اینکه چرا نام این شهید و فداکاریاش در جوین برای همگان آشنا نیست، سؤالی است که مسئولان این شهر باید پاسخگو باشند. قنبرآبادی یکی از کارشناسان فرهنگی این شهرستان میگوید: «اغلب فرزندان ما بهعنوان نسل سوم انقلاب تلقی میشوند و شناختی از این شهید و فداکاریهایش ندارند. کمترین حق این فداکاریهای او نصب یک لوح بزرگ زرین بر محل مزارش است ولی دریغ از نصب نام این شهید حتی در محل ملک وقفیاش!» هنگام بازدید رئیس سازمان جهاد کشاورزی استان از این شهرستان، خبرنگار خراسان توضیح مفصلی درباره سرگذشت این شهید به رئیس سازمان ارائه داد ولی دریغ از یک اقدام فرهنگی حتی استانی برای شهید! که البته میطلبد که در سطح ملی زندگی اینگونه شهدای فداکار در قالب کتابهای درسی و متون فرهنگی و غیره به نسل حاضر و نسلهای بعد معرفی و منتقل شود! درخور اشاره است که خبرنگار خراسان در جوین نیز کتاب زندگینامه این شهید را در دست تدوین دارد.
