به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس در قزوین، «صدیف شریفی زیارانی» در پنجم شهریور ۱۳۳۵ و در روستای خنداب از توابع شهرستان تاکستان به دنیا آمد. پدرش عباسعلی، کشاورز بود و مادرش طاهره نام داشت. تا پایان دوره متوسطه درس خواند و دیپلم گرفت. کارمند بود. سال ۱۳۶۰ ازدواج کرد و صاحب یک پسر و یک دختر شد. از سوی بسیج در جبهه حضور یافت. بیست و ششم دی ۱۳۶۵ در شلمچه بر اثر اصابت ترکش به شهادت رسید.
شهید «صدیف شریفی زیارانی» در وصیت نامه خود آورده است:
اگر جهاد و دفاع را بر خود واجب می دانیم، همه مشکلات را باید تحمل کنیم؛ همان طور که امام حسین (ع) سرور و سالار شهیدان، شهادت را بر ننگ ابدی ترجیح داد و فرمود: «هیهات منا الذله». با این شعار ـ که به مرحله عمل رسید و تحقق یافت ـ به ما فهماند که مسلمان واقعی نباید زیر بار ننگ برود و مرگ با عزت را باید به زندگی ننگ آور ترجیح دهد.
اگر پیرو مکتب اسلام و مکتب حسین (ع) و شیعه اثنی عشری هستیم و اگر آرزو می کردیم کاش در کربلا بودیم و حسین (ع) را یاری می‌کردیم و اگر از ظلم و جور متنفریم و واسطه جویی ابرقدرت ها را نمی توانیم تحمل کنیم و اگر گفته ایم «ما همه سرباز توایم خمینی، گوش به فرمان توایم خمینی» و بالاخره اگر با گفتن کلمه «لا اله الا الله»، همه این ها را نفی کرده ایم و کلمه توحید را برگزیده ایم.
باید حسین وار در عاشوراهای مکرر و در کربلاهای متعدد تاریخ، از جای برخاسته و برای از بین بردن ظلم ـ با دادن خون ـ مجاهدت کنم تا بتوانیم با این اعمال، زمینه ساز مکتب حکومت جهانی آخرین ذخیره الهی باشیم که به یاری خداوند متعال وارثان زمین به حکومت خواهند رسید.
پس هر کس از جای بر نخیزد، مسلماً روزی پشیمان خواهد شد که پشیمانی در آن روز سودی ندارد. از خدا باید بخواهیم که چنین سعادتی را نصیبمان فرماید تا بتوانیم در این جهاد مقدس و دفاع واجب، شرکت کنیم و جز جهاد کنندگان فی سبیل الله باشیم.
برادران و خواهران گرامی! نکند روزی فرار برسد که کربلا و قدس آزاد شوند و به علت این که ما، در این آزادی دخیل نبودیم، شرمنده شویم و نکند به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» حسین (ع) پاسخ ندهیم که این ندا نه فقط برای کربلا و عاشورای سال ۶۱ هجری بود، بلکه برای همه زمان ها و مکان ها بود و هست. اکنون باید به این ندا که به وسیله نایب برحق آن امام، طنین انداز گیتی شده است، لبیک گفت و این لبیک گفتن همان لبیک گفتن به ندای «هل من ناصرٍ ینصرنی؟» حسین(ع) است.
ای مسلمانان و ای مؤمنین! اگر کسی تا به حال به عللی نتوانسته است جنگ را سرلوحه همه اعمال خود قرار دهد، باز هم دیر نشده است و می تواند هم اکنون با خلوص نیت، در اعمال خود تجدید نظر نماید و از خداوند بخواهد کمکش نماید تا پا به عرصه جهاد بنهد و سربازی برای اسلام باشد که اگر چنین تصمیمی را امروز نگیرد، فردا دیر است و ممکن است چنین موقعیت مناسبی را هرگز پیدا ننماید.
انتهای پیام/
