به گزارش دفاعپرس از قزوین، «جانبازان»، یادآور دفاعی سخت و جنگی نابرابر در مقابل دشمن تا بن دندان مسلح هستند و یادگار روزهای سخت و پرتلاطمی که با تکیه بر توان و ظرفیت داخلی و با توکل بر خدا و با هدایت های پیامبرگونه مقتدایشان، مقابل دنیای کفر ایستادند.
امروز پس از سال ها از آن روزهای سخت، جانبازان بسیاری با باور به اینکه نقص عضو نمی تواند مانع توانمندی و رسیدن به موفقیت و آمال شخصی شود، پله های موفقیت را طی کرده و حتی برخی از آنان توانسته اند الگو و نمونه یک فرد موفق، خلاق، کارآفرین و قهرمان باشند. 24 مهرماه در تقویم رسمی کشور به عنوان روز ملی پارا المپیک، نامگذاری شده و به این بهانه به سراغ مردی از جنس عشق، ایثار، تولید و ورزش رفتیم . «حاج محمدحسن رادمنش» یکی از این ستارگان ارزشمند استان قزوین است که جانباز ۷۰ درصد دوران دفاع مقدس بوده و با باور به این مهم که هیچ چیز نمی تواند مانع موفقیت شخص در هر شرایط جسمی شود، بعنوان یک مخترع، کارآفرین و قهرمان ورزشی الگوی بسیاری از انسان های موفق شهرمان است.
«حاج محمد حسن رادمنش» جانباز کارآفرین قزوینی گفت: وقتی شهردار و مسئول ما نمی توانند برای جامعه معلولان، جانبازان و کسانی که مشکلات جسمی حرکتی دارند، کاری انجام دهند، این نیاز موجب می شود تا خود این افراد، وارد عرصه عمل شوند. در میان خودروهای عمومی شهر به ندرت پیش می آید که خودرویی ویژه معلولین وجود داشته باشد. در همین استان قزوین جانبازان عزیزی وجود دارند که از ناحیه دو پا و یک دست معلول هستند که حتی یکی از این عزیزان قهرمان رالی شد. لذا اختراع بنده مجوز نصب بر روی خودرو را پس از تایید راهنمایی و رانندگی اخذ کرد. نام این دستگاه «Hand Control» یا «گاز، ترمز و کلاچ دستی» است.
مناسب سازی بیش از ۵ هزار خودرو در سراسر کشور
رادمنش گفت: تا امروز در کارگاهی که در شهرک صنعتی لیا تاسیس کردم، بیش از ۵ هزار خودرو در سراسر کشور برای جامعه هدف مناسب سازی شده است که متناسب با شرایط جسمانی هر فرد می باشد. هر زمانی که یک شخص، در سکوی قهرمانی قرار گیرد، بی شک اراده شخصی موجب این پیروزی شده است. این موضوع در خصوص بنده نیز صدق دارد. اگر من می خواستم وقتم را صرف جذب حمایت و امکانات نمایم، قطعا با توجه به شرایط خاص و روند اداری موجود، به این مرحله از موفقیت نمی رسیدم. لذا تمام صفر تا صد این موفقیت را مدیون تلاش خودم و حمایت خانواده و صبوری همسرم هستم. به نظر بنده، وام و تسهیلات فرد را گرفتار می کند.
وی با اشاره به خصوصیات اختراع خود، ابراز کرد: اتوماتیک از صفر تا صد وارداتی است و هزینه زیادی صرف انجام آن بر روی خودرو می شود. اما همین کار را ما با مبلغ بسیار ناچیزی با همان کیفیت انجام می دهیم. دستگاه های ما به سه دسته یک کاره، دو کاره و سه کاره تقسیم می شوند.
رادمنش افزود: دستگاه یک کاره ویژه افرادی است که از پای چپ مشکل داشته و در ناحیه زانو مشکل دارند و یا دچار آرتروز و دیگر بیماری های مفصلی هستند. کسانی که مشکل پای راست دارند و قادر به استفاده از گاز و ترمز نیستند از دستگاه دوکاره گاز و ترمز دستی و دسته سوم کسانی که از هر دو پا مشکل دارند و دستگاه سه کاره بر روی خودروی آنها نصب می شود.
از جانبازی تا قهرمانی رالی
رادمنش با اشاره به فعالیت در عرصه ورزشی خود، بیان کرد: زندگی من شامل چهار بخش خانواده، کار، ورزش و فعالیتهای اجتماعی است. آن سال ها، پیش از اینکه مجروح جانباز شوم در دو رشته ورزشی دوچرخه سواری و کنگفو فعالیت می کردم اما با از دست دادن پای سمت چپم در دوران جنگ، دیگر نتوانستم این ورزش ها را ادامه دهم. اما این امر موجب ناامیدی من نشد بلکه تلاش کردم تا در رشتههای ورزشی دیگری فعالین کنم. ورزش های که با شرایط جسمانی من هماهنگ باشد. در آن روزها و با نگاه این که «من می توانم» وارد عرصه دو رشته ورزشی رالی و تیراندازی شدم.
قهرمان رالی ۱۴۰۰
این ورزشکار نمونه جانباز قزوینی تصریح کرد: در مسابقات بسیاری شرکت کردم و تقریبا همیشه موفق به کسب جایگاه برتر در رشته رالی و تیراندازی شدم. امسال حدود ۲۰ سال است که در رشته اتومبیلرانی فعالیت میکنم.
وی افزود: در مناسبت های مختلف تقویمی، مسابقات مختلف ورزشی برای جانبازان و معلولان برگزار می شود که امسال نیز در ۱۵ خرداد موفق به کسب مقام اول رشته اتومبیلرانی شدم. همچنین با توجه به اینکه عضو تیم ملی در رشته تیراندازی هستم، دارای مهارت مربیگری در رشته تیراندازی می باشم.
رادمنش خاطر نشان کرد: من با این اختراع از خروج ارز جلوگیری کردم. با نصب این دستگاه از خروج مبلغ زیادی ارز جلوگیری شد و منتخب کارآفرین نمونه در چندین دوره در سطوح استانی و ملی بوده ام. به جوانان توصیه می کنم؛ هیچ کاری نشد ندارد. با باور توانمندی های فردی می توان در عرصه های مختلف موفق شد و صرف اینکه وجود سرمایه و یا حامی باید موجب موفقیت آنها شود در واقع عدم باور توانمندی هاست.
انتهای پیام/