به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید نادر فرشباف احمدپور، بیست وسوم دی سال ۱۳۳۸ دیده به جهان گشود و سرانجام در تاریخ یکم شهریور سال ۱۳۶۰ به فیض شهادت نائل آمد.
وصیت‌نامه شهید نادر فرشباف احمدپور
«ولا تحسبن الذین قتلوا فی سبیل الله امواتا بل احیا عند ربهم یرزقون «آیه ۱۶۸ سوره آل عمران»ای مستضعفین جهان و‌ای دریای بیکران انسان‌ها بپا خیزید. امام خمینی (ره)
این نوشته‌ای است که من در زمان حیاتم نوشته‌ام و از برادر عزیزم می‌خواهم که بعد از من این نامه را به پدر و مادر عزیزم تقدیم بدارد.
از پدر، مادر و خانواده عزیزم می‌خواهم مرا حلال نمایند. از وابستگانم می‌خواهم برای من گریه نکنند که دشمن از ناحیه من خوشحال شود.
برادر عزیزم چند توصیه می‌کنم به شما عزیزان که امید اسلام و امام امت هستی.
از جنگی که بین ظالم و مظلوم است گریزی نیست. جنگی که در یک سو مظلوم با شکم گرسنه، ولی با ایمان قوی و در یک سو ظالم با همه نظام پیچیده و شکم سیر، ولی تهی از ایمان.
ما می‌جنگیم و توده‌ای که جان را فدای مکتب می‌کند یک تکّه نان برای خانواده‌اش پیدا نمی‌کند، اما وجدان و شرفش وادار می‌کند که برود جنگ را ادامه دهد تا حق پیروز شود. نیایش و لطیف‌ترین و عمیق‌ترین نیاز فطری قلب او این نیست که به جنگ و فطرتا صلح‌جو است، ولی اصالتی که در روح او دمیده با روحیه انقلابی‌اش به حرکت آگاهانه‌اش گام نهاده است. ملاکش را تجلی‌گاه ارزش‌های الهی که یکی از این ارزش‌ها شهادت است، احیا می‌کند. در این جنگ، نبرد ما نبرد شهادت است، شهادتی که حاوی پیام و حرکتی است به سوی صراط مستقیم با هدایت و رهنمود‌های امام امت به صراط مستقیم و هدایت در صراط مستقیم به درجه سعادت (شهادت) نائل می‌شویم، اما اگر عرضه این موهبت الهی را داشته باشیم واقعاً مرگ تحولی است از این دنیا به آن دنیا. وقتی که انسان شهادت را حس می‌کند وجود و حیاتش معنی و مفهوم پیدا می‌کند و به سوی آرمان، هدف و ارزش‌های خدایی‌اش سوق پیدا می‌کند.
خداوندا! تو آگاهی که ما نخواسته‌ایم در دست‌یابی به قدرت با دیگران رقابت کنیم. نقش سازنده ما انسان‌ها به خوبی آشکار است. با استفاده از تمام نمود‌ها و جهتی که اتخاذ کرده‌ایم بتوانیم همه آنچه را که در زمینه تداوم ایدئولوژی و نشانه‌های دینت است عمل کنیم و برای رسیدن به جامعه توحیدی و به ثبات رساندن دست آورد‌های انقلابمان بر پایه ایدئولوژی اسلامی تلاش نماییم، با هرچه غیر خدا هست مبارزه نماییم و از هیچ چیزمان هم دریغ نخواهیم کرد.
با تجربه‌های انقلابی‌مان به کمک تمام جنبش‌های آزادی‌بخش جهان و به کمک تمام امت‌های مستضعف خواهیم شتافت و باید سعی کنیم حرکت مکتبی داشته باشیم و به حرکت، مبارزه، اندیشه‌مان با آگاهی جهت و شکل بدهیم و در مسیر الله حرکت کنیم.
برادرانم! در مسائل، اول با شناخت کافی و بعد برداشت است که انسان را تکامل می‌دهد و با توجه به سنجش و درک محتوای انسانی است که یک فرد را به کار بکشیم که بعداً اگر از محور خود خارج نشود و ضعف‌های خود را نشان ندهد. باید این نیرو‌ها را رشد داد و بعد مسئولیت داد که خود را حقیر نشمارد که بعداً نیرو‌های انقلابی تضعیف نشود و هرچقدر رابطه نزدیکتری با خدا برقرار کنیم هم خدا شما را هدایت خواهد کرد و زمانی‌که یک رزمنده خوب می‌شویم که تقوا داشته باشد.
خدایا! به من تقوای ستیز و قدرت تصمیم گیری با اراده الهی با روحیه شجاعت، شهامت و صداقت انقلابی بیاموز.
باز بر این مسائل تکیه می‌کنم که باید تسلط فکری داشته باشیم، خودمان مستقیماً تصمیم بگیریم و فکرمان مستقل باشد و تمامی وابستگی‌های خودمان را دور بیندازیم و مسائل روزمره‌ای که با آن برخورد می‌کنیم و یا در جامعه اتفاق می‌افتد درک کنیم و با مسائل بر خودر منطقی داشته باشیم.
برادرم! اگر خواستی یک مبارزه را شروع کنی باید اول وحدت ایدئولوژیکی داشته باشی و بعد وحدت مبارزه.
اسلام مرز ندارد بلکه این مرز ایدئولوژیکی است که این مرز‌ها را مشخص می‌کند.
«ما جز با زبان آتش و توپ هرگز با دشمن سخن نخواهیم گفت»
به امید پیروزی و روزی که در سنگر اسلام به شهادت برسم.
جان نثار نادر ۲۰ /۳/ ۱۳۶۰»
منبع: نوید شاهد
انتهای پیام/ ۹۱۱
