به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، رژیم بعثی عراق که تا دندان مسلح شده بود، 31 شهریور سال 1359 به کشورمان تجاوز کرد. ما با اینکه از نظر تجهیزات دفاعی قدرتمند نبودیم؛ اما مردم برای اعزام به جبهه‌ها صف کشیده و نشان دادند که مردمان مومن و غیور، قدرت اصلی ایران اسلامی در جنگ تحمیلی است.
«یعقوب ساقی» از آن دسته جوانان غیور ایران اسلامی بود که با آغاز جنگ تحمیلی عازم مناطق درگیری شد. بخشی از زندگینامه و سلحشوری‌های این شهید والامقام را مرور می‌کنیم.
زندگینامه شهید «ساقی»
«یعقوب ساقی» فرزند «رحمان» پانزدهم خرداد سال ۱۳۴۶ در روستای «کلهر» از توابع شهر میانه آذربایجان شرقی دیده به جهان گشود. تحصیلاتش را تا پنجم ابتدایی در زادگاهش سپری کرد و به علت فقر مالی و نبود مدرسه راهنمایی در روستایش، ترک تحصیل کرده و به پدر بزرگوارش در کارهای کشاورزی و دامداری کمک کرد.
پس از مدتی به کار مکانیکی ماشین روی آورد و ضمن کار و تلاش اجتماعی، به فعالیت‌های فرهنگی و مذهبی نیز در پایگاه مقاومت بسیج روستا ادامه داد.
يعقوب جوانی پاک و مؤمن و شیفته اهل بیت عصمت و طهارت (ع) بود و هر از گاهی با نوحه‌خوانی خود در عزاداری‌های سالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع)، عاشقان آن حضرت را یاری می‌کرد و به نوحه‌خوانی و سینه‌زنی می‌کرد.
يعقوب اواخر سال ۱۳۶۵ به صورت داوطلبانه به خدمت مقدس سربازی اعزام شد و پس از گذراندن آموزش مقدماتی نظامی به جبهه‌های حق علیه باطل اعزام می‌شود و در یگان زرهی لشکر عاشورا سازماندهی و مشغول خدمت به نظام جمهوری اسلامی ایران می‌شود.
او در دوران خدمتش دو بار مجروح جنگی می‌شود و در هر دو مورد، مجروحیتش را مخفی می‌کند تا پدر و مادرش نگران نشوند. همیشه در نامه‌هایش، سلامتی خود و دوستانش را به خانواده‌اش خبر می‌داد و در یکی از نامه‌هایش به پدر بزرگوارش می‌نویسد: « پدرجان! ما به حرف امام لبیک خواهیم گفت و از راه اسلام و دین و قرآن دفاع خواهیم کرد».
آن سرباز فداکار ایران پس از چندین ماه خدمت صادقانه، سرانجام هفتم اسفند سال 1366 در منطقه عملیاتی «ماووت» به شدت زخمی می‌شود. پیکر مجروحش را به بیمارستانی در تبریز انتقال داده و بستری می‌کنند، پس از مدتی جان به جان آفرین تسلیم می‌کند و به مقام شهادت می‌رسد. پیکرش را پس از تشییع با شکوهی در شهر تبریز، به زادگاهش برده و در روستا کلهر میانه به خاک سپارند.
انتهای پیام/
