پلیس؛ نماد قانون‌گرایی
گروه اجتماعی دفاع‌پرس - سردار سید محمود میرفیضی، فرمانده انتظامی استان قم؛ توسعه در هر کشوری مبتنی بر وجود امنیت اجتماعی است، امنیت و نظم، لازم و ملزوم یکدیگرند به طوری که جامعه بدون نظم اجتماعی فاقد امنیت خواهد بود و فقدان امنیت نیز حاکی از عدم وجود نظام اجتماعی مقتدر است.
امنیت اجتماعی زمانی مطرح می‌شود که جامعه تهدیدی در باب مولفه‌های هویتی خود احساس کند، امنیت اجتماعی توانایی‌های جامعه برای حفظ ویژگی‌های اساسی‌اش تحت شرایط تغییر و تهدیدات واقعی و محتمل تعریف می‌شود که اعضای جامعه نمی‌توانند نسبت به چیز‌هایی که هویتشان را تهدید می‌کند، احساس مسئولیت نکنند و آنهارا تنها به دولت واگذارند.
امنیت اجتماعی به حفظ مجموع ویژگی‌هایی ارجاع دارد که بر مبنای آن افراد خودشان را به عنوان عضو یک گروه اجتماعی قلمداد می‌کنند؛ یا به بیان دیگر معطوف به جنبه‌هایی از زندگی فرد می‌گردد که هدایت گروهی او را سامان می‌بخشد.
به این ترتیب امنیت اجتماعی قابلیت حفظ الگو‌های سنتی زبان، فرهنگ، مذهب، هویت و عرف ملی با شرایط قابل قبولی از تحول است.
امنیت اجتماعی عدم ترس، خطر و هراس درحفظ و نگهداری ویژگی‌های مشترک گروه اجتماعی، چون مذاهب، زبان و سبک زندگی است.
امنیت اجتماعی در واقع فرآیند حفظ الگوهاو هنجار‌های جامعه با توجه به نقش تعیین کننده گروه‌ها و نهاد‌های اجتماعی از جمله قبیله، سازمان‌های مذهبی و ... است. هدفی که این بعد دنبال می‌کند حفظ ارزش‌های اجتماعی توسط گروه‌های اجتماعی است. «به این ترتیب اصل موضوعه امنیت اجتماعی معطوف به حفظ و بقای ویژگی‌های بنیادی و اساسی گروه‌های اجتماعی است که تحت عنوان «هویت» از آن یاد می‌شود.»
نقش نیرو‌های پلیس در تأمین امنیت و برقراری احساس امنیت در بین مردم نقش بسیار مهم و انکارناپذیر است، محافظت از اجتماع، کمک به مردم و ایجاد اطمینان قلبی در مردم و نیز اقدامات پیشگیرانه از وقوع جرم و از همه مهمتر اجرای صحیح قانون از وظایف عمومی این نیرو است.
پلیس نماد حکومت و قانون گرایی است، نیروی انتظامی نهاد حفظ امنیت و آرامش مردم است، اگر نهاد حاکمیت در یک طرف و مردم در طرف دیگر باشند، نیروی انتظامی مابین این دو بوده که می‌تواند با یک برنامه ریزی دقیق و مشارکت مردمی به راحتی در تامین امنیت موفق باشد.
گاهی وقت‌ها چنان دچار روز مرگی می‌شویم که خیلی از نعمت‌های پیرامون خود را فراموش می‌کنیم، نعمت سلامتی، آسایش و امنیت.
شاید در این میان نعمت امنیت بیش از هر چیزی دچار فراموشی می‌شود، چرا که همه ما به شکلی در زندگی به فکر سلامتی خود هستیم و در رفتار فردی لااقل مسائل بهداشتی را رعایت می‌کنیم و نسبت به آن گاه دچار وسواس هم می‌شویم و حداقل‌ها را هم به همین منظور رعایت می‌کنیم، هر غذایی را تناول نمی‌کنیم، هر نوشیدنی را نمی‌نوشیم و هر دارویی را مصرف نمی‌کنیم، همین طور به آسایش خود توجه وافری داریم، به بهترین‌ها فکر می‌کنیم تا آنجا که گاه چنان دچار تفریط می‌شویم که به تجمل گرایی روی می‌آوریم و آسایش را با رفاه طلبی و دنیازدگی اشتباه می‌گیریم.
برای این دو مقوله به زندگی فردی بیش از زندگی اجتماعی توجه می‌کنیم ورفتار فردی را بر رفتار و منش اجتماعی ترجیح می‌دهیم، هر چند در نعمت امنیت هم قبل از هر چیزی به امنیت جانی و فردی خود اندیشه داریم و افراد پیرامون خود را هم مورد توجه قرار می‌دهیم با این حال آیا تاکنون به این فکر افتاده ایم که نعمت امنیت را مورد ارزیابی قرار می‌دهیم و به این مقوله توجه کنیم که واقعا نعمت امنیت بالاترین نعمت هاست.
گاهی وقت‌ها وقتی در منطقه و محله‌ای سرقتی رخ می‌دهد و منزلی مورد دستبرد سارقی قرار می‌گیرد یا حضور معتادی چهره زندگی اجتماعی را دچار خدشه می‌کند، همه ما هم صدا می‌شویم و سخن از ناامنی می‌کنیم، ولی آیا تاکنون یک بار هم شده در روز‌های عادی زندگی که همه چیز در جای خود قرار دارد، قدردان این نعمت بزرگ شده باشیم.
آیا تاکنون شاخه گلی تقدیم مامور پلیس کرده ایم، به او خسته نباشید و دست مریزاد بگوییم و تشکر کنیم که در سایه چتر امنیت او به سلامت و در آسایش به سر می‌بریم.
همین حالا که من و تو به روزمرگی زندگی تن داده ایم، مرزبانانی در غربی‌ترین مناطق این کشور بر فراز کوه‌های صعب العبور، در دکل‌های دیده بانی، برای امنیت ما چشمانی تیزبین دارند، همین طور در مرز‌های شرقی ایستاده اند و درکمین اشرار و قاچاقچیان بلای خانمان سوز مواد مخدر، جان به کف دارند، در شهر، کوچه و محله ما، در بازار و همه مراکز تجاری، اقتصادی و مسکونی ما اگر حضور ماموران پلیس را نبینیم، کمتر احساس امنیت می‌کنیم.
یادمان باشد سلامت و آسایش جامعه ما مرهون تلاش سربازان گمنامی است که نعمت امنیت را به ما ارزانی داشته و باید قدردان آنان باشیم.
انتهای پیام/ 241
