به گزارش خبرنگار دفاع‌پرس از تبریز، «بهمن محسنی» فرزند احمد در سال 1334 در شهرستان مراغه دیده به جهان گشود. چند ماهی از شروع جنگ تحمیلی نگذشته بود که بهمن به همراه گروهی از نیروها که ۱۸ نفر بودند به منطقه جنگی اعزام شدند تا دین خود را به اسلام و وطن خویش ادا کنند.
به هنگام عبور از روی پل کرخه، نفربرشان مورد اصابت گلوله تیربار هواپیماهای عراقی قرار گرفته ششم آذر سال 1359 مصادف با ۱۹ محرم در سن ۲۵ سالگی در راه دین و میهن، جان شیرین خود را تقدیم کرد و به فیض شهادت نائل آمد.
نامه‌ای از این شهید والامقام خطاب به پدرش باقی مانده که متن آن به این شرح است:
با اراده مصمم، تصمیم به نابود کردن دشمن گرفتم و امیدوارم این منطقه را به قبرستان یزیدیان مبدل سازیم. پدر جان نامه را موقعی می‌نویسم که صدای صفیر گلوله‌های توپخانه‌ی طرفین لحظه‌ای ساکت نمی‌شوند.
لحظه‌ای که صدای رگبار و گلوله متوقف می‌شود ما به تعجب می‌افتیم که آیا دشمن مهماتش تمام شده یا مشغول عقب نشینی و یا جابجایی می‌شود؟
روز و شب برایمان فرقی ندارد و تنها هدفمان پیروزی است. از حوادث و درگیری خسته نمی‌شویم. برای زندگی تنگین بار ارزشی قائل نیستیم.
پدر جان من به آینده خوش‌بین هستم و پیروزی‌مان در جلوی چشمم مجسم است.
انتهای پیام/
