به گزارش خبرنگار دفاعپرس از کردستان، «عثمان آزادی» یکم مهر سال ۱۳۲۳ در خانواده‌ای روحانی در روستای «رشه ده» از توابع شهرستان «مریوان» به دنیا آمد. وی دوران کودکی خود را در زادگاهش سپری کرد و در سن چهار سالگی مادرش را از دست داد و در حالی‌که یک‌سال بیشتر از فوت مادرش نگذشته بود، پدرش نیز از دنیا رفت و وی از مهر و محبت‌های پدر و مادر محروم ماند؛ بنابراین عمویش سرپرستی «عثمان» را برعهده گرفت و او را در کنف حمایت خود قرار داد؛ اما گویی فلک با این کودک سر ستیز داشت و در سالگرد پدرش، شاهد کوچ ابدی عمویش نیز شد و در زیر این آسمان لایتناهی، بدون یار و غمخوار، تنهای تنها ماند.
«عثمان» باید پا به مکتب می‌گذاشت و فصل جدیدی از زندگی خود را آغاز می‌کرد؛ اما بی‌کسی و تنهایی مجال اندیشدن را به او در این زمینه نمی‌داد و در این روزهای سخت و رنج‌آور، مرد خیّری از روستای «لنج‌آباد» از توابع شهرستان «مریوان»، سرپرستی او را عهده‌دار شد و همچون فرزند تنی خود، وی را مورد حمایت قرار داد.
«عثمان» برای یادگیری قرآن و علوم دینی به مکتب رفت و پس از اندک‌زمانی، قرائت قرآن را به شیوایی آموخت و همزمان برای تحصیل در علوم جدید، وارد مدرسه شد و توانست تا پایان سال ششم نظام قدیم به تحصیل ادامه دهد.
وی برای تامین مخارج زندگی به ناچار وارد بازار کار شد و سال‌ها در این راه مشغول فعالیت بود و وقتی که به سن جوانی رسید، با دختر عموی خود ازدواج و بنای زندگی را با مهر و محبت آغاز نمود، ولی یک‌سال از ازدواجش نگذشته بود که مرگ همسرش، دوباره «عثمان» را داغ‌دار کرد؛ بنابراین وی بعد از مدتی، بار دیگر با دختری عفیف ازدواج کرد و ثمره پیوند وی با همسرش پنج فرزند (سه پسر و دو دختر) شد.
«عثمان» سال ۱۳۵۲ به‌عنوان جنگلبان به استخدام اداره جنگلبانی شهرستان «مریوان» درآمد و در آن‌جا مشغول خدمت شد. در این راستا، صبر و صلابت، خوشرویی و مردم‌داری، دیانت و تقوا از جمله ویژگی‌هایی است که همه همکاران «عثمان» او را با آن صفات می‌شناختند. وی در طول خدمت توانست با ایثار، صداقت و تلاش‌های شبانه‌روزی، به حفظ و حراست از میراث ملی بپردازد و در این راه ملالت‌های فراوانی را متحمل شد؛ اما هیچ‌گاه خم به ابرو نیاورد؛ علی‌الخصوص در دوران دفاع مقدس که جنگل‌ها بیشتر در معرض تهدید بودند، زحماتش از برجستگی بیشتری برخوردار بود.
«عثمان» پس از پیروزی انقلاب اسلامی، راه دفاع از انقلاب را برگزید و علی‌رغم حضور گروهک‌ها در منطقه و تهدیدات پیدا و پنهان آن‌ها، به حمایت از نظام اسلامی پرداخت.
خصوصیات اخلاقی شهید «عثمان آزادی» به روایت همسرش
همسرم مسلمانی کامل و انسان آزاده‌ای بود؛ او با رنج و فقر بزرگ شده بود و قدر زندگی را می‌دانست، محرومیت‌هایی که در دوران کودکی کشیده بود، او را همچون پولاد محکم کرده بود. می‌توان او را در یک کلام تجسم و مصداق کامل و بی‌بدیل صبر، مقاومت، حلم و شکیبایی دانست.
از نظر او، اسلام همان اخلاق و عمل است و تمام دستورات اسلام را در اعمالش به وضوح می‌شد دید، از ریا، تزویر و نفاق به شدت پرهیز می‌کرد و همیشه تلاش می‌کرد که اعمالش را خالص کند تا شبه‌ای از این صفات رذیله در آن‌ها وجود نداشته باشد.
«عثمان» در بین مردم جایگاه ویژه‌ای داشت و همه دوستش داشتند و مورد احترام مردم بود، من هیچ‌گاه ندیدم او کسی را دل‌آزرده کرده باشد.
با مسجد رابطه‌اش گرم بود و سعی می‌کرد حتما نمازهایش را در مسجد اقامه کند، مطیع اوامر روحانیت بود و آنان را وارثان سنت و شرع رسول‌الله (ص) می‌دانست؛ بنابراین در انجام اوامرشان لحظه‌ای کوتاهی نمی‌کرد.
شهادت
این جنگلبان آزاده، پس از سال‌ها خدمت به مردم، یکم آبان سال ۱۳۷۲ هنگام برگشت از مأموریت، به‌همراه ۲ تن از همکارانش در مسیر روستای «نژمار» به کمین عناصر ضد انقلاب افتاد و مظلومانه به شهادت رسید و پیکر مطهرش پس از تشییع در گلزار شهدای شهرستان «مریوان» به خاک سپرده شد.
انتهای پیام/
