شهید تاجمیری: شهدا راویان قصه سرخ شهادت هستند

شهید عبدالرضا تاجمیری در قسمتی از وصیت‌نامه خود آورده است: «همه از خداییم و به سوی خدا باز می‌گردیم، پس دیگر چه باک از مرگ است. ما مرگمان یک زندگی جاودان است و برای تکامل فکر بشر و هرچه بیشتر خدایی شدن است؛ چرا که ما راویان قصه سرخ شهادتیم.»
کد خبر: ۴۸۹۴۸۹
تاریخ انتشار: ۲۶ آبان ۱۴۰۰ - ۱۵:۰۳ - 17November 2021

شهید تاجمیری: شهدا راویان قصه سرخ شهادت هستند

به گزارش گروه سایر رسانه‌های دفاع‌پرس، شهید «عبدالرضا تاجمیری» فرزند «خان محمد» شانزدهم دی‌ سال ۱۳۴۴ در خرمشهر دیده به جهان گشود و سرانجام در تاریخ بیست و ششم آبان‌ سال ۱۳۶۱ در منطقه موسیان به فیض شهادت نائل آمد.

وصیت‌نامه شهید عبدالرضا تاجمیری

«بسم رب الشهدا و الصدیقین

وَلا تَحسَبَنَّ الَّذینَ قُتِلوا فی سَبیلِ اللَّهِ أَمواتًا ۚ بَل أَحیاءٌ عِندَ رَبِّهِم یُرزَقونَ

اول با نام خدا سخنم را شروع می‌کنم؛ چرا که اوست یاری دهنده تمام قلب‌ها، اوست که زندگی ما برای اوست و رفتن‌ها برای اوست، معبودمان اوست، معشوقمان اوست که قلبمان در تپش برای اوست، زندگی ما در تلاش برای اوست. ماندن جایز نیست، ماندگان خفتگان تاریخند و آنان که می‌روند پیروان سرورشان حسین (ع) و راویان قصه سرخ شهادتند. پیرو حرف سرورمان حسین (ع) در راه عقیده جهاد می‌کنیم. «انا الحیاه عقیده و الجهاد»

آنان که رفتند کاری حسینی کردند و آنان که ماندند باید کاری حسینی کنند وگرنه یزیدی‌اند. می‌روم تا خونم ستونی زیر سقف آزادی باشد، به کربلایی دیگر می‌روم که با کربلای حسین (ع) فرقی ندارد، به کربلای تفتیده جنوب که از علی‌اکبر تا حبیب ابن مظاهر در آن شرکت دارند به کارزاری دیگر می‌روم که با کارزار نینوا فرقی ندارد و ما قاسمان و اکبر‌های حسین زمانیم، ما اسماعیلان ابراهیم زمان خمینی عزیز هستیم.

بگذار قلبم را دشمن بشکافد، او نمی‌داند هر قطره خون من لاله‌ای دیگر می‌پروراند. بگذار تنم را دژخیم در برابر گلوله‌های خود تکه‌تکه نماید، تکه‌تکه وجودم را جهان نظاره کند تا بلکه حقانیت دینم را ثابت کرده باشم.

من عازم سفر کربلا هستم و این راه را با آگاهی کامل انتخاب کرده‌ام و اگر در این راه به حق پیوستم هیچ‌گونه هراسی ندارم، اما مبادا بر سنگ مزارم بنویسید جوان ناکام؛ چرا که من به کامم می‌رسم. عاشقم و عاشق جز رسیدن به معشوق آرزویی ندارد. عابدم و عابد جز رسیدن به معبود کامی ندارد.

کسانی که در راه خدا جنگ می‌کنند پس فاتح یا کشته گردند به زودی آن‌ها را اجری عظیم است.

همه از خداییم و به سوی خدا باز می‌گردیم، پس دیگر چه باک از مرگ است. ما مرگمان یک زندگی جاودان است و برای تکامل فکر بشر و هرچه بیشتر خدایی شدن است؛ چرا که ما راویان قصه سرخ شهادتیم.

رفتن من مهم نیست، مهم این است که رفتن من در زندگی جامعه‌ای که مانده است چه اثری خواهد گذاشت.

باری اگر من در زندگی نتوانستم دِین خود را به اجتماع ادا کنم امیدوارم که مرگ من دِین خود را ادا کرده باشد، ان‌شاءالله.

استغفر الله ربی و اتوب الیه

بارالهی! قیوم و توانایی و خالقی یکتایی، مرا از جمله سپاهیان لشکریان اسلام در غزوات پیامبر (ص) و کربلای حسین (ع) قرار ده.

والسلام علی من اتبع الهدی

جمعه ۱۳۶۱/۷/۳۰

عبدالرضا تاجمیری»

منبع: نوید شاهد

انتهای پیام/ ۹۱۱

نظر شما
پربیننده ها
آخرین اخبار